Blue Myanmar: လွလွေလး စက္ခ် ဳ ပ္ဆိုင္

လွလွေလး စက္ခ် ဳ ပ္ဆိုင္

ေရးသူ - ေမာင္ေဇာ္ဦး

(၁) နိဒါန္း။

နာမည္ၾကီး စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ေတာ့မဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီရပ္ကြက္ထဲမွာ လွလွေလးသည္ မရွိ၍မျဖစ္။

သြားရင္းလာရင္း ရပ္ကြက္တြင္းရွိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ေပါေခ်ာင္ေကာင္းႏွင့္ရလာသမွ် အထည္ေတြကို

ကိုယ္ေပၚတြင္ လွလွပပေလး ျဖစ္သြားေအာင္ဖန္တီးေပးေသာ အမ်ဳိးသမီး စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ပင္ျဖစ္သည္။

ဒီရပ္ကြက္သည္ သူေဌးရပ္ကြက္မဟုတ္၊ လက္လႈတ္မွ ပါးစပ္လႈတ္ရေသာ ရပ္ကြက္ျဖစ္သည္။

ပ်ိဳပ်ဳိအိုအို ဆင္းရဲခ်မ္းသာ အမ်ဳိးသမီးမွန္သမွ်သည္လွခ်င္ သူမ်ားသာျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သြားရင္းလာရင္း စီးပြားရွာရင္း ရလာေသာမျဖစ္စေလာက္ ေငြႏွင့္ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း အထည္မ်ား

ကိုရွာၾကံရသည္။ ထိုအထည္မ်ားသည္ ေပါေခ်ာင္ေကာင္းဆိုသည့္အတိုင္း မည္သည့္အခါမွ လွလွပပတိတိက်က်မရွိ။

ထုိအခါ လွလွေလးက လွလွပပေလးျဖစ္ေအာင္ အသြင္ေျပာင္းေပးသည္။

ေရးေဘး၊ ေလေဘး၊ လမ္းေဘး အထည္ေတြကို ဟိုျဖတ္ ဒီညွပ္ႏွင့္ လွပသြားေအာင္ျပင္ေပးသည္။

မီးေပါက္၊ ခ်ည္ေက်ာ္၊ ပန္းပ်က္ပိတ္စမ်ားကို ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ ျဖင့္ အျပစ္အနာ မျမင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ေပးသည္။

လွလွေလး၏ ေမြးရာပါ အတတ္ပညာကား အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို လွပေအာင္လုပ္ေပးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

အဓိက လုပ္ငန္းက စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ ျဖစ္ေပမဲ့ အ၀တ္အစားတခုတည္းႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးတဦး၏အလွသည္

မျပည့္စံုသည္ကိုလွလွေလးသိသည္။ ဒါေၾကာင့္ လိုအပ္လွ်င္ လိုအပ္သလို မိတ္ကပ္ခ်ယ္ အလွျပင္နည္းလဲ

သင္ေပးတတ္သည္။ ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းလဲ ေျပာျပတတ္သည္။ လွလွေလးသည္ မိန္းမတို႔တပ္အပ္

သည့္ အဠာရသ ၁၈ ရပ္ကို ကၽြမ္းက်င္ေသာ သူျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ အမ်ဳိးသမီး

ထုတို႔၏ အားကိုးရာ အစစ္အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။

လွလွေလးေၾကာင့္ ပံုဆိုးပန္းဆိုး အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈ႕ေပ်ာ္ ျဖစ္သြားၾကသည္။

ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈ႕ေပ်ာ္ သာမန္အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ လွသြားၾကသည္။

နဂိုကတည္းက ခပ္လွလွ အမ်ဳိးသမီးမ်ားလည္း ေယာက္က်ားတကာတို႔၏ ေငးေမာသြာရည္ယိုျခင္းခံလိုက္ၾကရသည္။

အလြန္တရာ ေခ်ာေမာလွပေနသူမ်ားကေတာ့ လွလွေလးဆီ ေရာက္မလာၾကပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဒီရပ္ကြက္

ထဲတြင္မရွိ၍ျဖစ္သည္။

လွလွေလးသည္ အမ်ဳိးသမီးထုၾကီးႏွင့္ အလြန္သင့္ျမတ္သည္။ လွလွေလးသည္ လူတကာ အတင္းမေျပာတတ္၊

နားေထာင္သူသက္သက္သာျဖစ္သည္။ သိျပီးသမွ်လည္း လွလွေလးပါးစပ္မွ ျပန္မထြက္တတ္။ သိျပီးသား

အေၾကာင္းအရာကို ၁၀ ေယာက္လာေျပာလွ်င္ ၁၀ ခါနားေထာင္သည္။ သိျပီးသားဟုအရိပ္အမြက္ပင္ မျမင္ရ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးထုသည္ မိမိ အတြင္းေရးမ်ားကို လွလွေလးနဲ႔ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လာတိုင္ပင္တတ္သည္။

လွလွေလးသည္ အမ်ိဳးသမီးထုအတြက္ ေကာင္းႏိုးရာရာ အၾကံဥာဏ္မ်ား ေပးတတ္သည္။ လိုအပ္လွ်င္ ကိုယ္တိုင္

က်က်နန သင္ေပးတတ္သည္။ ေစတနာထားသည္။

လွလွေလးသည္ အမ်ဳိးသားအ၀တ္အစားမ်ားကို မခ်ဳပ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း အမ်ဳိးသားမ်ားကို စိတ္မ၀င္စားေပ။

လွလွေလးစိတ္၀င္စားသည္ကား အမ်ဳိးသမီး မ်ားကိုပင္ျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား သူ႔ေၾကာင့္ လွသြားလွ်င္

လွလွေလး ေပ်ာ္သည္။ ရွိတာေလးႏွင့္ မလွ လွေအာင္ လွလွေလး ဖန္တီးေပးတတ္သည္။ လွလွေလးေၾကာင့္

အမ်ဳိးသမီးထုၾကီးသည္ လွသြားၾကသည္၊ ေပ်ာ္ၾကသည္။

ဤသို႔ အမ်ဳိးသမီးထုၾကီး၏ အားကိုးရာ၊ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္ လွလွေလး၏ ေမြးရာပါအဂၤါသည္

ေယာက္က်ားတေယာက္ ျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ စာဖတ္သူတို႔ အံ့ၾသသင့္သြားၾကမည္ဟုထင္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ တရပ္ကြက္လံုးရွိ အမ်ဳိးသမီးထုကား အံ့ၾသမည္မဟုတ္ေခ်၊ သိျပီးသားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အမ်ဳိးသမီးထုတရပ္လံုးက လွလွေလးကို ေယာက္က်ားေလးတေယာက္ဟုမည္သည့္

အခါကမွ်သေဘာမထားေခ်၊ လွလွေလး ကုိယ္တိုင္လည္း ကိုယ့္ကုိကုိယ္ ေယာက္က်ားတေယာက္ဟု မသတ္မွတ္။

လွလွေလးသည္ ေယာက္က်ားေလးမ်ားကို စိတ္၀င္စားသည့္ အေျခာက္တေယာက္မဟုတ္၊

မိန္းခေလးမ်ားကိုသာ စိတ္၀င္စားသည့္ မိန္းမခ်င္း ခ်စ္တတ္သူ လက္စ္ဘီအမ္ (lesbian) ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္

ခံယူထားသည့္ သူတေယာက္သာျဖစ္ေပသည္။

လွလွေလးသည္ အမ်ဳိးသမီးတဦးကဲ့သို႔ကႏြဲ႕ကယေနသည္၊ ၀တ္စားဆင္ယင္သည္၊ ေျပာဆိုဆက္ဆံသည္။

အမ်ဳိးသမီးတို႔ တပ္အပ္ေသာ အတပ္ပညာအားလံုးရွိသည္။ တရပ္ကြက္လံုးရွိ အမ်ဳိးသမီးထုၾကီးသည္

လွလွေလးကို ခ်စ္ၾကသည္။ လွလွေလးကလည္း သူ႔ေဖါက္သည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အားလံုးကို ခ်စ္သည္။

သို႔ေသာ္ လွလွေလး၏ အခ်စ္သည္ ထူးျခားဆန္းက်ယ္သည္။ အားလံုးကို တေျပးညီ မခ်စ္။ တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီး

တို႔သည္ လွလွေလး၏ အခ်စ္ကို ပံုမွန္ေလာက္သာ ရၾကသည္။ တခ်ဳိ႕တေလကား အနည္းငယ္ပိုရၾကသည္။

တခ်ဳိ႕မွာမူကား အခ်စ္ထူး အခ်စ္ဆန္းမ်ားပင္ ရၾကသည္။ မည္သူက လွလွေလး အခ်စ္ မည္မွ်ရသည္ကို မည္သူမွ်

မသိေခ်။ လွလွေလးနဲ႔ ကာယကံရွင္ ၂ ဦးသာ သိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ လွလွေလး အခ်စ္သည္ အျမဲတမ္း အေျပာင္း

အလဲရွိသည္၊ အခ်စ္ေလွ်ာ့ ခံလိုက္ရေသာ သူမ်ားသည္ လွလွေလးကို စိတ္မဆိုးၾက၊ လွလွေလးကို ခ်စ္ေနဆဲသာ

ျဖစ္သည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ လွလွေလး အခ်စ္သည္ ကုန္ခမ္းသြားတတ္ေသာ အခ်စ္မ်ဳိးမဟုတ္ေခ်။

အျမဲတမ္း တိုးပြားေနေသာ အခ်စ္သာျဖစ္ေတာ့သည္။ ဤကား လွလွေလး၏ ထူးျခားဆန္းျပားလွေသာ

အခ်စ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ လွလွေလးကို အမ်ိဳးသမီးထု အားလံုးက ခ်စ္ၾကသည္။ အားကိုးၾကသည္။

လွလွေလးကလည္း အမ်ဳိးသမီးအားလံုးကို ခ်စ္သည္။

ေနာက္တခ်က္ကား လွလွေလးတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား လိုအပ္ေသာ အရာအားလံုးရွိသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဤဇတ္လမ္းၾကီးျဖစ္ေပၚလာရျခင္းျဖစ္ေပေတာ့သည္။

(၂) လွလွေလး။

လွလွေလး အေၾကာင္း အနည္းငယ္ ေျပာရပါအံုးမည္။ လွလွေလးသည္ ဒီရပ္ကြက္မွာပင္ေမြးဖြား၍ ဒီရပ္ကြက္

မွာပင္ ၾကီးျပင္းလာရသူ ျဖစ္ေပသည္။ လွလွေလး တို႔ မ်ဳိးရိုးကား လွ မ်ဳိးရိုးဟု သူ႔အေဖ ဦးလွေဖ က စကားၾကံဳ

တိုင္း ၾကြား၀ါေလ့ရွိသည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မ်ဳိးရိုးအမည္ကို မိမိနာမည္၏ အေနာက္တြင္ ထည့္တတ္ေသာ္လည္း

ဦးလွေဖ ကအေရွ႕တိုင္းသားပီပီ မ်ဳိးရိုးအမည္ကို အေရွ႕တြင္ထားသည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးမွ

အိမ္ရွင္မ၏ မ်ဳိးရိုးနာမည္ကို လင္ေယာက္က်ား၏ မ်ိဳးရိုး နာမည္ေျပာင္းတတ္ေသာ္လည္းဦးလွေဖကား လွ မ်ဳိးရိုး ကိုရွာယူသည္။

ဟုတ္လဲဟုတ္ေပသည္။ ဦးလွေဖ၏ ဇနီး ကား ေဒၚလွလွေမ ဟု အမည္ရေပသည္။

လွေဖႏွင့္ ညားကာမွ လွလွေမ ဟုအမည္ေျပာင္းထားျခင္းကားမဟုတ္။ ဖခင္ ဦးလွဘိုး မိခင္ ေဒၚလွမယ္ တို႔မွ ေမြးဖြား

လာေသာ သား လွေဖသည္ လွလွေမကို ျမင္သည္ႏွင့္ လွ မ်ဳိးဆက္ေတြ႔ျပီဟု ဆိုကာ လွ မ်ဳိးရိုး မတိမ္ေကာရန္အလို႔ငွာ

မရ ရေအာင္ ဖခင္ၾကီးဦးလွဘိုး သင္ေပးခဲ့ေသာ မိန္းမပိုးနည္း ၈သြယ္ျဖင့္ ပိုးပန္းအရယူေလသည္။

အေတာ္အစြမ္းထက္ပါေပသည္။ မည္သို႔မည္ပံု လုပ္လိုက္သည္မသိ လွလွေမသည္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိွမ့္၍ လွေဖ၏

လက္သြင္းသို႔ ၀မ္းပန္းတသာ ဆင္းသက္သြားရသည္ဟုဆို၏။ ဤကား ပညာ၏ လ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းသည္မွာ ဦးလွေဖ ၏ တခုတည္းေသာ အတတ္ပညာျဖစ္ သည့္ အဆိုပါ မ်ဳိးရိုး စဥ္ဆက္လက္ဆင့္

ကမ္းခဲ့ေသာ မိန္းမပိုးနည္း ၈ သြယ္ကို သားသမီးမ်ားအားအေမြမေပးခဲ့ ႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ

ဦးလွေဖတြင္ သားသမီးရတနာ ၄ ဦးထြန္းကားေလသည္။ ပထမရတနာမွာ သမီးဦး ျဖစ္၍ မ်ဳိးရိုးအရလွလွသစ္ ဟုအမည္

တြင္ေလသည္။ ဦးလွေဖ ကား ပထမဆံုးေမြးေသာ သမီးဦးျဖစ္၍ လွလွတစ္ ဟုမွဲ႕ေခၚခ်င္ေသာ္လည္း

ေနာင္တခ်ိန္ သမီးမဂၤလာေဆာင္ေသာ္ ဖိတ္စာတြင္ လွလွတစ္ ဟု အမည္တတ္က ၾကည့္မလွ ဟု အရွည္ကိုေမွ်ာ္ေတြးကာ

တစ္ ႏွင့္ အသံလဲတူ ၾကည့္၍လဲလွေသာ သစ္ ကိုအစားထိုးျပီး လွလွသစ္ ဟုေခၚေလသည္။

ခုေလာက္ဆို စာဖတ္သူတို႔ ရိပ္မိေလာက္ျပီဟု ထင္ပါသည္။ ဟုတ္ပါသည္ စာဖတ္သူတို႔ ထင္တဲ့အတိုင္းပါဘဲ။ ဒုတိယ

ရတနာသည္လည္း သမီးျဖစ္ကာ ထံုးစံအတိုင္း လွလွႏွစ္ ဟု အမည္တြင္ပါသည္။ နာမည္ကားၾကည့္၍လည္းလွပါသည္။

ထူးထူးျခားျခား ေရြးစရာပင္မလိုပါ။

တတိယသမီးရတနာ က်ေတာ့ အနည္းငယ္အခက္ၾကံဳရသည္။ မ်ဳိးရိုးအရ လွလွသံုး ဟု အမည္ေပးခ်င္ေသာ္လည္း

အေမွ်ာ္အျမင္ၾကီးေသာ ဖခင္ၾကီး ဦးလွေဖသည္ သံုး ကို စာလံုးမလွ၍ မၾကိဳက္ျပန္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမန္းကတမ္း

လမ္းထိပ္အေၾကာ္စံုကုလားဆီက ရွားပါးစာအုပ္ျဖစ္၍ အေၾကာ္ထုတ္မပစ္ဘဲ သိမ္းထားေသာ ျမန္မာ့အဘိဓါန္ ေဟာင္းကို

ခနငွားျပီး သံုး ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူေသာ စကားလံုးကို အပူတျပင္းရွာေဖြကာ လွလွသုန္း ဟုမွဲ႔ေခၚေလေတာ့သည္။

ဒါေတာင္ သုန္း ကို နသတ္ ႏွင့္ေပါင္းရင္ေကာင္းမလား အဆန္းထြင္ျပီး ဏ နဲ႔ သတ္လို႔ သုဏ္း လို႔ ေပါင္းရင္ေကာင္းမလား

အနည္းငယ္ ေခါင္းစားသြားေသာ္လည္း ခ်စ္ဇနီးက ဏ ကို ဘယ္လိုအသံထြက္လဲဟု ေမးသည့္ စကားတခြန္းတည္းႏွင့္ပင္

န သတ္ကိုဘဲ ေရြးခဲ့သည္ဟုဆို၏။

သမီးခ်ည္း ၃ ေယာက္ ေမြးခဲ့ေသာ ဦးလွေဖသည္ သားေယာက္က်ား အလြန္လိုခ်င္လာသည္။ ေနာက္တခ်က္ကား မ်ဳိးရိုး

အတတ္ပညာကို လက္ဆင့္ကမ္းလို၍လည္းျဖစ္သည္။ အတတ္ပညာမည္မွ်ေကာင္းသည္ကို ကိုယ္တိုင္တတ္ေသာ

ဦးလွေဖသာ သိသည္။ ဒီပညာကို သားေယာက္က်ားေလးအား အေမြေပးခဲ့ခ်င္သည္။ သမီးမ်ားကို သင္ေပးလို႔မျဖစ္။

သမီးမ်ား ဒီပညာတတ္၍ သူတို႔လင္ေယာက္က်ားေကာင္းစားမွာ ဦးလွေဖသေဘာမက်၊ သူတို႔ေယာက္က်ား ဒီအတတ္

မတတ္ေလ သမီးမ်ား သက္သာေလျဖစ္သည္ဟု ဦးလွေဖ ယံုၾကည္သည္။ ဖခင္ပီပီ ကိုယ့္သမီးမ်ားကို ကိုယ္ခ်စ္သည္။

သို႔ေသာ္ ပညာရွိ သတိျဖစ္ခဲ ဆိုသလို ပညာ၏ ေကာင္းက်ိဳးကို သိေသာ ဇနီး လွလွေမက သမီးမ်ားကို တိတ္တဆိတ္

သင္ၾကားေပးခဲ့သည္ကို ဦးလွေဖ မသိခဲ့ေပ။ မိခင္ေမတၱာ သည္လည္းၾကီးမားလွေပသည္ကို မိခင္မဟုတ္ေသာ ဦးလွေဖ

မသိခဲ့ေခ်။

ညစဥ္ညတိုင္း ေယာက္က်ားေလးကြ ေယာက္က်ားေလးကြ ဟု စိတ္ထဲၾကံဳး၀ါးျပီး ပညာကုန္ ထုတ္သံုးလိုက္ျခင္းျဖင့္

လွလွေမတြင္ စတုတၳသေဋ တည္ေလသည္။ ရင္တထိပ္ထိပ္ျဖင့္ ၉ လတိတိ ေစာင့္ဆိုင္းျပီး သကာလ ဦးလွေဖ

ဆႏၵျပည့္၀ရေပျပီ။ သားဦး လက္ထဲေရာက္လာေတာ့ အႏွီးျဖဲျပီး ပထမၾကည့္မိသည္က သားေလးရဲ႕ ေရႊပန္းေလးကို

ပင္တည္း။ ဦးလွေဖ ျပံဳးရသည္။ ဒါမွ ငါ့သားဟုစိတ္ထဲက ၾကံဳး၀ါးလိုက္သည္။ ဦးလွေဖ ဘာကို သေဘာက်သည္ကို

ဦးလွေဖ ကိုယ္တိုင္မွပင္ သိေပလိမ့္မည္။

ထံုးစံအတိုင္း စတုထၱသားရတနာ အား မ်ဳိးရိုးအရ ေမာင္လွေလး ေခၚတြင္ေစေတာ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ေမာင္လွေလး

သည္ ဦးလွေဖ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို မ်ဳိးရိုးအတတ္ပညာကိုလက္ဆင့္ခံယူႏိုင္ေသာ က်ားက်ားယားယား

ေယာက္က်ားေလးတေယာက္ျဖစ္မလာခဲ့ေပ။

သို႔ေသာ္ ေမာင္လွေလး ဇာတာကား ထူးျခားလွေပသည္။ ငယ္စဥ္ကပင္ ေမာင္လွေလးသည္ မိန္းခေလးတို႔၏

အခ်စ္ကို ခံရသည္။ သမီးၾကီး၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ေမာင္လွေလးငိုသံၾကားသည္ႏွင့္ ကမန္းကတမ္း ေျပးလာကာ

သူတို႔၏ မစို႔မပို႔ ထြက္ေနေသာ ရင္သားႏွင့္ အရည္မထြက္ေသာ ႏို႔ခ်ဳိကိုတိုက္ကာေခ်ာ့ျမဴၾကသည္ကို ဦးလွေဖ ကိုယ္တိုင္

အမွတ္မထင္ျမင္ဘူးသည္။

သမီးလတ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ေမာင္လွေလးအား ခ်စ္စရာေလးဟု ဆုိကာ ေရႊပန္းေလးအား သူတို႔ ပါးစပ္ႏွင့္ငံု၍

တဖူးဖူးႏွင့္ မႈတ္ကစားတတ္သည္။ ေမာင္လွေလးကား တခစ္ခစ္ႏွင့္ သေဘာက်၍မဆံုး။ ေမာင္လွေလး သေဘာက်

ေလ သူတို႔ကပိုလုပ္ေလ ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

တေျဖးေျဖးၾကီးလာေသာ ေမာင္လွေလးသည္ မိန္းခေလးမ်ား၏ အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္လာသည္။ အေနအထိုင္ အေျပာ

အဆိုကအစ မိန္းခေလးတေယာက္လိုျဖစ္လာသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ မိန္းခေလး ဟုဆိုကာ နာမည္အား အမမ်ားနည္းတူ

လွ ၂ လံုးဆင့္၍ လွလွေလး ဟုဆိုသည္။ မိန္းခေလးမ်ားႏွင့္ အတူေနသည္။ အတူစားသည္၊ အတူအိပ္သည္။

မိန္းခေလးတိုင္းက ေမာင္လွေလးကို လိုလိုလားလား လက္ခံသည္။

ငယ္စဥ္ လင္မယားလုပ္တမ္း ကစားစဥ္ကပင္ ေမာင္လွေလးတြင္ ေရႊပန္းေလးပါေသာေၾကာင့္ ကစားေဖၚ မိန္းခေလး

မ်ားက နင္ေယာက္က်ားလုပ္ ဟုေျပာသည့္အခါ လွလွေလး တျဖစ္လဲ ေမာင္လွေလးသည္ ေခါင္းကို

တြင္တြင္ခါညင္းျပီး နင္တို႔ဘဲ ေယာက္က်ားလုပ္ ငါနင္တို႔အားလံုးရဲ႕ မိန္းမလုပ္မယ္ ဆိုကာ မျငီးစမ္း ေယာက္က်ားလုပ္

သည့္ မိန္းခေလးမ်ား၏ အေပၚမွတက္ဖိသည့္ ဒါဏ္ကို မညီးမျငဴ ခံခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ေမာင္လွေလးကား ဤမွ်

မိန္းမျဖစ္ခ်င္သူပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ တေျဖးေျဖး အရြယ္ေရာက္လာေသာ ေမာင္လွေလးအား ဖခင္ဦးလွေဖက ပညာအေမြလက္ဆင့္ကမ္းရန္

ၾကံေသာ္လည္း ေမာင္လွေလးကား ဖခင္ပညာထက္ပင္ အစြမ္းထက္ေနေခ်ျပီ။ ဖခင္ပညာကား မိန္းမ တေယာက္တည္း

ကိုပင္ ပိုးပန္းရယူႏိုင္ေသာ္လည္း ေမာင္လွေလးကားအရြယ္မတိုင္မွီကပင္ မိန္းမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ရယူႏိုင္စြမ္းရွိျပီ

ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။ ဖခင္ၾကီး ဦးလွေဖကပင္ ေမာင္လွေလး ဆီမွ ပညာျပန္သင္ရမည့္ သေဘာပင္ ရွိေနေခ်ျပီ။

(၃) စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္။

လွလွေလး အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ တျခားမိန္းခေလးမ်ားသို႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္မလုပ္ခ်င္၊ လွလွေလးႏွင့္

ရြယ္တူ မိန္းခေလးမ်ားသည္ ကိုယ္ႏိုင္ရာ ႏိုင္ရာ ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ရာ ျမိဳ႕ထဲတြင္လည္းေကာင္း၊ ကားဂိတ္မ်ား၊

လူစည္ကားရာ ရုပ္ရွင္ရံုမ်ား၊ ဘစ္ကားမွတ္တိုင္မ်ား အစရွိသည့္ စီးပြားေရး အခ်က္အခ်ာ ေနရာအသီးသီးတြင္

သတင္းစာ ဂ်ာနယ္မ်ား လက္ေပြ႔ေရာင္းျခင္း။ ေဆးလိပ္ ကြမ္းယာဘမ္းမ်ားလြယ္၍ ေရာင္းေနခ်ိန္၌ လွလွေလးသည္

ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ ေဒၚေၾကာ့ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္တြင္ စက္ခ်ဳပ္ပညာကို အခမဲ့ ကူညီျခင္းျဖင့္ သင္ယူေနေလေတာ့သည္။

လွလွေလးသည္ တတ္လြယ္သည္။ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္ရွိသည္။ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ လက္ခ်ဳပ္လိုက္ျခင္း၊

ၾကယ္သီးေပါက္သီျခင္း စသည့္ လက္ခ်ဳပ္အတတ္ပညာမ်ားကို တတ္ေျမာက္လာေလသည္။ ထိုသို႔ တတ္ေျမာက္လာ

သည္ႏွင့္ ေဒၚေၾကာ့လည္း အမ်ဳိးသမီးတဦးပီပီ လွလွေလးအား ခ်စ္သည္ကတေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္လာသည့္

လွလွေလး အား လုပ္ခေငြ စတင္ေပးကမ္းလာေတာ့သည္။ လွလွေလးလည္း ရသမွ် ေငြေၾကးကို ၀ါးပိုး၀ါး စုဘူးၾကီး

ျဖင့္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုေဆာင္းထားေလေတာ့သည္။

လွလွေလးကလည္း လက္ရင္းဆရာေဒၚေၾကာ့ဆီမွ ပညာဆီးပူးရံုမွ်မက ေဒၚေၾကာ့အား ေစတနာထားကာ ၀တ္ၾကီး

၀တ္ငယ္အသြယ္သြယ္လည္းျပဳစုေပးေလသည္။ လွလွေလး မည္မွ် အျပဳအစု ေကာင္းသည္ဆိုရေသာ္၊ အသက္ ၅၀

ေက်ာ္ မုဆိုးမၾကီးေဒၚေၾကာ့သည္ပင္လွ်င္ လွလွေလး၏ ႏွိပ္နယ္ ျပဳစုမႈမ်ားေၾကာင့္ ၾကက္သီးေမြးမ်ားပင္ တျဖင္းျဖင္း

ထသည္ဟု ဆို၏။ သို႔ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ေဒၚေၾကာ့လည္းလွလွေလးမွ လွလွေလးျဖစ္၍

လာသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေဒၚေၾကာ့သည္ ဆရာစားမက်န္ သူ၏ တလံုးတည္းေသာ ဆင္းဂါးတံဆိပ္ ေျခနင္းစက္အိုၾကီးအား

လွလွေလး ကိုေပးနင္းျခင္းျဖင့္ ပညာကုန္ ေပးေလေတာ့သည္။ လွလွေလးလည္း အားၾကိဳးမန္တက္ ေဒၚေၾကာ့

ထံတြင္ အသကုန္ပညာသင္ယူေလေတာ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ လွလွေလးသည္ အပ်ဳိေဖၚ၀င္စ အဲ အဲ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကပင္ စက္ခ်ဳပ္ပညာကို တဖက္ကမ္းခတ္

တတ္ေျမာက္လာေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ ၾကြမ္းက်င္ တတ္ေျမာက္လာေသာအခါ ေဒၚေၾကာ့သည္ လွလွေလးအား

စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ လုပ္ငန္းအား အာဏာကုန္ လႊဲအပ္ေလေတာ့့သည္။ သူကိုယ္တိုင္မူ အျငိမ္းစားယူ၍ ရသမွ်ေငြအား

လွလွေလးအားအခ်ဳိးက် ခြဲေ၀ေပးကာ အိမ္ေရွ႕တြင္ထိုင္၍ျဖတ္ေလွ်ာက္ေသာ မုန္႔သည္မွန္သမွ် ေခၚယူ၀ယ္စားကာ

ေနေလေတာ့သည္။

ကံၾကမၼာသည္ ဒီအတိုင္းျငိမ္ျငိမ္ထိုင္မေနေခ်။ လြန္ခဲ့ေသာ ၅ ႏွစ္ခန္႔က တရြာမေျပာင္း သူေကာင္းမျဖစ္ဟုဆိုကာ

စြန္႔စြန္႔စားစား နယ္ျခားတြင္ စီးပြားသြားရွာေသာ ေဒၚေၾကာ့၏ သားျဖစ္သူ ေမာင္တုတ္ သည္ ေငြအိပ္ထမ္းကာ

ျပန္ေရာက္လာ၍ မိခင္ျဖစ္သူ အား တလွည့္ ျပန္လည္ လုပ္ေၾကြးမယ္ဟု ဆိုကာ သူအသစ္၀ယ္ထားေသာ

ေတာင္ဥကၠလာအိမ္သို႔ ေခၚေဆာင္ေလေတာ့သည္။

ေဒၚေၾကာ့လည္း ငါမရွိလွ်င္ ငါ့သားၾကီး ရွာထားသမွ် တျခားသူ သံုးျပစ္မည္ကို စိုးရိမ္၍လည္းေကာင္း၊ ကိုယ့္သား

ႏွင့္ အတူတူ ျပန္လည္ ေနထိုင္လိုသည္က တေၾကာင္းေၾကာင့္ လက္ရွိ စက္ခ်ဳပ္ဆုိင္ ႏွင့္ ေနအိမ္အား ေရာင္းခ်၍

သားေနာက္လိုက္ရန္ျပင္ဆင္ေလေတာ့သည္။

ဤတြင္ လွလွေလးသည္ အကြက္ေကာင္း၀င္လာသည္ႏွင့္အညီ အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္မခံဘဲ ေဒၚေၾကာ့အား

တျခားသူအား မေရာင္းပါႏွင့္ သူ႔အား ေရာင္းပါ၊ သူ ဒီစက္ခ်ဳပ္သည့္လုပ္ငန္းျဖင့္အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳခ်င္သည္

ဟုအရဲစြန္႔ ေျပာၾကည့္ရာ ေဒၚေၾကာ့ကလည္း လွလွေလးကို သံေယာဇဥ္ရွိေနသူပီပီ အလြယ္တကူပင္

နင္ေပးခ်င္သေလာက္သာေပး နင့္ကိုသာ ေရာင္းမည္ဟု ဆိုေလသည္။

သည္စကားၾကားသည္ႏွင့္ လွလွေလးသည္ ၀မ္းသာအားရ အိမ္ျပန္ေျပးကာ သူ႔၀ါးပိုး၀ါး စုဘူးၾကီးအား

ေဒၚေၾကာ့ထံယူေဆာင္လာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚေၾကာ့ေရွ႕တင္ပင္ ထင္းခြဲဓါးမျဖင့္ စုဘူးေအာက္ ပု၀ါပိုင္း

ခင္းကာ ထက္ျခမ္းခြဲလိုက္ေလေတာ့သည္။ စုဘူးထဲမွ အႏွစ္ႏွစ္အလလ စုေဆာင္းထားေသာ ေငြစကၠဴမ်ား

ပု၀ါပိုင္းေပၚ ေဖြးကနဲ က်လာေလေတာ့သည္။

က်လာေသာ ေငြစကၠဴမ်ားကို ေဒၚေၾကာ့သည္ ရည္ပင္မရည္ ေတာ့ဘဲ ပု၀ါပိုင္းႏွင့္ပင္ ထုတ္ယူကာ လွလွေလးအား

စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ႏွင့္ေနအိမ္အား အပီးအပိုင္ လြဲေပးေလေတာ့သည္။ လွလွေလးလည္း သူ႔အား စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္

ျဖစ္ေအာင္ အေထာက္အကူေပးခဲ့ေသာ ထို ၀ါးပိုး၀ါး စုဘူးျခမ္းၾကီးအား အိမ္ေရွ႕နံရံတြင္ အမွတ္တရ ခ်ိတ္ဆြဲထား

၍ လွလွေလး စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ ဟူ၍ အမည္ေျပာင္းကာ ကိုယ္တိုင္ကုိယ္က် ဖိဖိစီးစီးလုပ္ကိုင္ေလေတာ့သည္။

ဤအခ်ိန္မွစ၍ ဒီရပ္ကြက္တြင္ လွလွေလး စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ဟူ၍ ေပၚေပါက္လာရေပေတာ့သည္။

(၄) ျမခင္။

လွလွေလး အေၾကာင္းေျပာလွ်င္ ျမခင္သည္ မပါလွ်င္ မျဖစ္ေခ်။ ျမခင္ႏွင့္ လွလွေလးကား အခ်စ္၏ အသီးအပြင့္မ်ား

ကို ေျမစမ္းခရမ္းပ်ဳိး စတင္စမ္းတ၀ါး၀ါး ရွာေဖြခဲ့ၾကေသာ လက္တြဲေဖၚ အခ်စ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

ျမခင္ကား ေခသူမဟုတ္ေပ။ ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ လင္မယားလုပ္တမ္းကစားသည့္အခါ ေယာက္က်ားလုပ္သူသည္

အေပၚက တက္ဖိရသည္ ဆိုသည့္နည္းကို ယူေဆာင္လာသူလည္းျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ျပင္ ကစားသည့္ အခါေစာင္ျဖင့္

အကန္႔ကာ၍ လူမျမင္ေအာင္အခန္းဖြဲကာ လင္မယားလုပ္ေသာ အတြဲသည္ အခန္းထဲသို႔ ၀င္ျပီး အ၀တ္အစား တုန္းလံုးခၽြတ္ကာ

ေယာက္က်ားလုပ္သူသည္မိန္းမျဖစ္သူ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ တက္ဖိ၍ လႈတ္တုတ္ လႈတ္တုတ္ ေနရသည္ဟု သင္ျပေပးခဲ့သူလည္း

ျဖစ္ေလသည္။

ကစားတိုင္း မိန္းခေလးျဖစ္ခ်င္သူ လွလွေလးသည္ ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ ပက္လက္လွန္ကာ ေယာက္က်ားျဖစ္သည့္ မိန္းခေလးမ်ား

တေယာက္ျပီး တေယာက္ ၀တ္လစ္စလစ္ျဖင့္ အေပၚကတက္ဖိျပီး လႈတ္တုတ္ လႈတ္တုတ္လုပ္ျခင္းကို ေရႊပန္းေလး ေငါက္

ေတာက္ျဖင့္ ေအာက္မွအျမဲတမ္းခံေနရသူျဖစ္ေပသည္။ လွလွေလး၏ ေရႊပန္းေလးသည္ အေပၚမွတက္ဖိသူ၏ အေနမတတ္မႈ႕

ေၾကာင့္ဆီးခံုႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေပါင္ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ထိခုိက္မိကာ အျမဲ နာက်င္ရေလသည္။

ထိုနာက်င္မႈ႕ကို ျမခင္အား ေျပာျပသည့္အခါ ျမခင္သည္ သူကုိယ္တိုင္ လွလွေလး၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ တက္ဖိကာ ေရႊပန္းေလး

ထားရမည့္ ေနရာကို ရွာေဖြေလေတာ့သည္။ ျမခင္၏ ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈျဖင့္ ေနာက္တြင္ အေပၚက တက္ဖိသည့္ ေကာင္မေလးမ်ား

သည္ ေရႊပန္းေလးထိခိုက္ နာက်င္မႈ႕မျဖစ္ရန္ ေပါင္ရင္းတြင္ မိမိတို႔၏ပိပိေလးႏွင့္ ထိေအာင္ညွပ္၍ လႈတ္တုတ္ လႈတ္တုတ္

လုပ္ကစားျခင္းျဖင့္ ေယာက္က်ားလုပ္သူေရာ မိန္းမလုပ္သူပါ အဆင္ေျပကာ လင္မယားလုပ္တမ္း ကစားျခင္း၏ အရသာတမ်ဳိး

ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ၾကေလသည္။

ျမခင္သည္ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ စပ္စုတတ္သူတဦးလည္းျဖစ္သည္၊ တေန႔၌

`ေဟ့ လွေလး ငါ ကစားနည္း အသစ္တခုရလာတယ္ သိလား´

ျမခင္ ေရာက္လာျပီး လွေလးကို ေျပာသည္။ တျခား ကစားေဖၚမ်ားကား မရွိေသးေခ်။

`ဘယ္လိုအသစ္လဲ´

`လင္မယား လုပ္တမ္းဘဲ၊ ဒီတခါ တက္ဖိတာ မဟုတ္ဘူးဟ´

`ဟုတ္လား ဘယ္လုိလုပ္တာလဲ´

`ဂ်ဳိးေလးကို စုတ္ေပးေနတာဟ၊ ငါကိုယ္တိုင္ ျမင္ခဲ့တာ´

`ဘယ္မွာ ျမင္တာတာလဲ´

`ငါတို႔ ေဘးအိမ္က မမ်ဳိး တို႔ လင္မယားေလဟာ´

`ဘယ္တုန္းက ေတြ႕တာလဲ´

`ခုေလးတင္ နင့္ဆီ ငါမလာခင္၊ မမ်ဳိးက သူ႔ေယာက္က်ား ဂ်ဳိးေလးကို စုတ္ေပးေနတာ၊ ငါတို႔လဲ အဲလို ကစားမယ္´

`အာ မကစားပါဘူး၊ နင့္မွာက ဂ်ဳိးေလး မွမရွိဘဲ´

`နင့္မွာ ရွိတာဘဲ´

`ငါက မိန္းခေလးေလဟာ၊ နင္က ေယာက္က်ားေလး လုပ္ရမွာ´

လွလွေလး စကားေၾကာင့္ ျမခင္ အခက္ေတြ႕သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ျမခင္သည္ ေခသူမဟုတ္။ ခေလးပီပီ ခနေလးႏွင့္

အေျဖကို ရွာေတြ႔သြားသည္။

`ငါက ေယာက္က်ားေလး ဆိုေတာ့ နင္က ငါ့ ပိပိေလးကိုဘဲ ဂ်ဳိးေလး လို႔ သေဘာထားျပီး စုတ္ဟာ´

`နင့္ပိပိက အေခ်ာင္းမွမဟုတ္ဘဲ ဘယ္လိုစုတ္မလဲ´

`ဒီလိုဘဲ ကပ္ျပီး စုတ္ေပါ့ဟ၊ နင္ကမိန္းခေလး လုပ္ခ်င္တဲ့ဟာ´

ျမခင္စကားေၾကာင့္ လွလွေလး နဲနဲ ေၾကနပ္သြားသည္။ သူဘဲ မိန္းခေလးလုပ္ရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္၊

သို႔ေသာ္ လွလွေလးသည္ သူကခ်ည္း စုတ္ေပးေနရလွ်င္ ဒီေယာက္က်ားအုပ္ေၾကာင့္ သူ႔ ပါးစပ္ေညာင္းမည္

ကိုေတြးမိသျဖင့္

`သူ႔ေယာက္က်ားကေရာ ဘာျပန္လုပ္လဲ နင္ေတြ႔လား´

`ဟင္အင္း၊ ငါ အၾကာၾကီး ၾကည့္မေနဘူး၊ အဲဒါေတြ႔တာနဲ႔ နင့္ကို လာေျပးေျပာတာ´

`ဟင္ နင္ကလဲ သိေအာင္ၾကည့္ေနတာ မဟုတ္ဘူး´

`ေအး ဟုတ္သားဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ ငါသိပါတယ္ သူ႔ေယာက္က်ားလဲ မမ်ဳိးပိပိေလးကို ျပန္စုတ္မွာပါ´

`ငါ့မွာ ပိပိေလးမွ မရွိတဲ့ဟာ´

`နင္ကလဲ ငါလဲ နင့္ဂ်ဳိးေလးကို ပိပိလို႔ သေဘာထားမွာေပါ့´

ျမခင္၏ လူလည္က်မႈ႕ကို လွလွေလး မေတြးမိေခ်၊ လွလွေလးသည္ သူ မိန္းမလုပ္ရမည္ဆိုေသာ တခ်က္တည္းႏွင့္ပင္

သေဘာတူျပီး သားျဖစ္ေနေခ်ျပီ။ ဤသို႔ တိုးတိုး တိုးတိုး ႏွင့္ လွလွေလးနဲ႔ ျမခင္တို႔ တြတ္ထိုးညင္းခံုရင္း

ေစာင္ျဖင့္ကာထားေသာ ကစားသည့္ အခန္းတြင္းသို႔၀င္သြားၾကေလသည္။

အသံသဲ့သဲ့ ထြက္လာျပီး ေနာက္ တေအာက္ခန္႔ၾကာေသာအခါတြင္

`ေဟ့ လွေလး ဒီကစားနည္း အသစ္ကို ဟိုေကာင္မေတြကို မေျပာနဲ႔၊ ငါတို႔ ၂ ေယာက္တည္း ကစားမယ္၊ သိလား´

`အင္း၊ မေျပာဘူး၊ နင္လဲ ဘယ္သူမွ မေျပာနဲ႔´

`အင္းပါ၊ ခု နင့္အလွည့္လား ငါ့အလွည့္လား´

`ငါ့အလွည့္၊ ေနအံုး၊ နင္စုတ္တာ ငါရႈးေပါက္ခ်င္လာျပီး သြားေပါက္အံုးမယ္´

`ေအး ငါလဲ ေပါက္ခ်င္တယ္၊ ဒီကစားနည္းက ေကာင္းေတာ့ေကာင္းတယ္။ ရႈးေပါက္ခ်င္တယ္ဟ ေနာ္ လွေလး´

`ေအးဟ´

ဤသို႔ျဖင့္ ျမခင္ ႏွင့္ လွလွေလးသည္ စိတ္တူကိုယ္တူ အတူတူၾကီးျပင္းလာရေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က

လွလွေလးသည္ျမခင္ကဲ့သို႔ သူ႔တြင္ ပိပိေလး မရွိ၍ မိန္းခေလး တေယာက္ကဲ့သို႔ မေနခဲ့ရသည့္အျဖစ္ကိုသာ

အျမဲတမ္း အားမလို အားမရ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မျဖစ္မေန သူခ်ည္းမိန္းမလုပ္သည္။

သို႔ေသာ္ အသက္အရြယ္ တေျဖးေျဖး ၾကီးရင့္လာသည္ႏွင့္အမွ်သူ ဘာေၾကာင့္ မိန္းခေလးမ်ားကိုသာ ခ်စ္ခ်င္မွန္း

တေျဖးေျဖး သိလာရေပသည္။ ထုိ႔အတူ စာဖတ္သူမ်ားလည္း တေျဖးေျဖး သိလာရမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။

(၅) လံုးတင္။

လံုးတင္ကား နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ လံုးလံုးေလး ျဖစ္သည္။ လွလွေလးႏွင့္ သက္တူရြယ္တူကား မဟုတ္။

စီနီယာက်ေပသည္။ လွလွေလး အမၾကီး လွလွသစ္ ႏွင့္ ရြယ္တူျဖစ္သည္။ လွလွသစ္၏ သူငယ္ခ်င္းလည္း ျဖစ္ေပ

သည္။ လံုးတင္သည္ လွလွေလးအား မိန္းမ သေဘာသဘာ၀မ်ားကို သင္ေပးခဲ့ေသာ ဆရာတဆူ ျဖစ္သည္ ဆိုလွ်င္

လည္းမွားမည္မဟုတ္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လံုးတင္သည္လည္း လွလွေလးကို ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

လွလွေလးတို႔ ရပ္ကြက္တြင္ ခေလးအမ်ားစုမွာ ရပ္ကြက္တြင္းရွိ တခုတည္းေသာမူလတန္းေက်ာင္းတြင္ပင္ ပညာဆီး

ပူးရေလသည္။ မူလတန္းေက်ာင္း ျပီးေသာ္ ဘ၀တကၠသိုလ္သို႔ တခါတည္း တန္းတက္ရေတာ့သည္။

မတက္၍လည္းမျဖစ္ေပ၊ တေန႔လုပ္မွ တေန႔စားရေသာ ဘ၀မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ မူလတန္း

ေအာင္ျပီး ေသာသူမ်ားသည္ ကိုယ္သန္ရာ သန္ရာ စီးပြားေရး ပညာရပ္မ်ားကို ဘ၀တကၠသိုလ္ၾကီးတြင္ သက္ဆံုးတိုင္

ဆီးပူးၾကရေလေတာ့သည္။

ငယ္စဥ္က ကစားေဖၚ ေက်ာင္းတက္ဘက္ ျမခင္လည္း မူလတန္းေအာင္ျမင္ျပီးေသာအခါ တျခားခေလးမ်ားနည္းတူ

ဘ၀တကၠသုိလ္၌ တက္ေရာက္သင္ၾကားေလသည္။ ထိုအခါ လွလွေလး ႏွင့္ ျမခင္သည္ အရင္လို အျမဲတမ္း

တတြဲတြဲ မရွိေတာ့ေခ်။ လွလွေလးသည္ ထိုစဥ္က တျခားခေလးမ်ားနည္းတူ ဘ၀ တကၠသိုလ္ သို႔မတက္ျဖစ္ေခ်။

လွလွေလးသည္ တျခားခေလးမ်ားသို႔ မဟုတ္။ ႏုဖတ္သည္၊ အၾကမ္းမခံႏိုင္။ ေနပူ မိုးရြာ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္၊ ေျပာရလွ်င္

လွလွေလးသည္ တကယ့္ မိန္းခေလး တဦးကဲ့သို႔ ပင္ျဖစ္ေနေပသည္။

ဒီရပ္ကြက္အတြင္းရွိ မိန္းခေလးမ်ားသည္ ေယာက္က်ားေလးမ်ားႏွင့္ မျခား ဒိုးတူေဘာင္ဘက္ အပင္ပန္းခံ အလုပ္လုပ္

ႏိုင္ေသာ္လည္း လွလွေလးကား ထိုသို႔မဟုတ္ေခ်။ အမမ်ား ကလည္း လွလွေလးကို ခ်စ္သျဖင့္ ပင္ပန္းသည့္ အလုပ္

ဘာတခုမွ်မခိုင္းေခ်။ လွလွေလးသည္ အိမ္တြင္း၌ပင္ အိမ္အလုပ္မ်ားႏွင့္ ေမြ႔ေပ်ာ္ခဲ့ရေလသည္။ လွလွေလးသည္ ထို

အလုပ္မ်ားကို မိန္းခေလးထက္ပင္ သာလြန္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိေပသည္။

ထိုစဥ္က လွလွေလးသည္ သူ႔အသက္ေမြးမႈ႕ပညာျဖစ္သည့္ စက္ခ်ဳပ္သင္တန္းသို႔ မတက္ေသးေခ်။ ဘစ္ကား

၅ မွတ္တိုင္မွ်ကြာေသာ အလယ္တန္းေက်ာင္းသို႔လည္း မသြားေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ထိုအခ်ိန္က မူလတန္း

ေက်ာင္းျပီးလွ်င္ အနည္းငယ္လွမ္းေသာ အလယ္တန္း သို႔ဆက္လက္ ပညာဆီးပူးရမည္ကို မည္သူမွ် မေျပာေသာ

ေၾကာင့္ပင္တည္း။

ဤသို႔ျဖင့္ လံုးတင္သည္ လွလွေလးသည္ တြဲမိေတာ့သည္။ ေန႔စဥ္ကား မဟုတ္၊ လံုးတင္သည္ သူ၏ နားရက္မ်ားတြင္

တျခားမိန္းခေလးမ်ားသို႔ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္မလည္တတ္ေပ။ လံုးတင္သည္ အပ်င္းနဲနဲၾကီးသည္။ အားလွ်င္ အိပ္ယာ

ေပၚတြင္ ကာတြန္းစာအုပ္ေဟာင္းမ်ားအား စာလံုးေပါင္း ဖတ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မဂၢဇင္းေဟာင္းမ်ား ဟိုလွန္ဒီလွန္

ၾကည့္ရႈ႕၍ေသာ္လည္းေကာင္းေနတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လွလွေလးသည္ လံုးတင္ နားသည့္ရက္မ်ား၌ လံုးတင္ႏွင့္

အတူရွိေနတတ္သည္။ လံုးတင္လည္း လွလွေလးအား ခင္မင္ရင္းစြဲရွိသည္မို႔ လက္ပြန္းသတီး ေနေလသည္။

တေန႔ လွလွေလးေရာက္လာေသာအခါ လံုးတင္သည္ ေရခ်ဳိးေနေလသည္။ ဒီရပ္ကြက္တြင္ အိမ္တိုင္း၌ေရခ်ဳိးခန္းဟူ၍

သီးသန္႔ မရွိေပ၊ အိမ္ေနာက္တြင္ သံစည္ပိုင္းခ်၍ ေရခပ္ခ်ဳိးရေလသည္။ လွလွေလးလည္း လံုးတင္ ေရခ်ဳိးေနသည္

ကို ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္၍ ေစာင့္ေနေလသည္။ ေစာင့္ေနသည္မဟုတ္၊ လံုးတင္ ေရခ်ဳိးေနသည္ကို ၾကည့္ေကာင္းေကာင္း

ျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ လံုးတင္သည္ လွလွေလး ေငးၾကည့္ေနသည္ကို သိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လွလွေလးအား

`ဘာၾကည့္ေနတာလဲ ငါလွလို႔လား´

ဟု လွမ္းေမးလိုက္ေလသည္။ လွလွေလးလဲ မဆိုင္းမတြပင္ စိတ္ထဲရွိသည့္အတိုင္း

`အင္း လွတယ္´

ဟု မဆိုင္းမတြပင္ တိုတိုတုတ္တုတ္ ေျဖေလသည္။ လံုတင္လည္း လွလွေလး အေျဖကို သေဘာက်၍ တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း

ေရလဲ ထမီကို ျဖန္႔၀တ္ေလသည္။ ေရစိုေန၍ ပါးလႊာေသာ ထမီသည္ အသားတြင္ကပ္ကာ လံုးတင္၏ သဘာ၀ အလွသည္

အရွိကိုအရွိအတိုင္း ေပၚေလသည္။ ဤသည္ကို လွလွေလးသည္

`နင့္ ႏို႔ေတြက ေဖါင္းေနတာဘဲ´

ဟု အားက်ေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာေသာအခါ လံုးတင္သည္

`ဟဲ့ ငါက အပ်ဳိျဖစ္တာ ၾကာျပီဟ´

ၾကြား၀ါေသာ ေလသံျဖင့္ ျပန္ေျပာေလသည္။

`ငါၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ´

လွလွေလးသည္ ရုတ္တရက္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ စိတ္ထဲက ဆႏၵကို မျမိဳသိပ္ႏိုင္ဘဲ ပါးစပ္က လႊတ္ကနဲ ထုတ္ေျပာမိရာ

လံုးတင္သည္ လွလွေလးစိတ္ထဲက ဆႏၵကို သေဘာေပါက္ နားလည္သည့္အလား ေဘးဘီကို ခဏအကဲခတ္၍ လူသူ

ရွင္းေနသည္ကို ေတြ႕ေသာအခါ ျဖန္႔ထားေသာ သူ႔ေရစို ထမီကို အသာဟျပီး ေအာက္သို႔ ေလွ်ာခ်ကာ လံုး၀န္းေနေသာ

ရင္ႏွစ္မႊာကို လွစ္ျပေလသည္။

လွလွေလးသည္ လံုးတင္လွစ္ျပေသာ ရင္ႏွစ္မႊာကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ နဂိုကတည္းက အသားျပည့္ေသာ လံုးတင္၏

ရင္ႏွစ္မႊာကား လံုး၀န္းကာ အခြံႏြာထားေသာ အုန္းသီးလံုးခန္႔ ရွိေပသည္။ လံုး၀န္းေသာရင္သား အလည္ေလာက္တြင္

လည္းနီညိဳေရာင္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကား ခပ္စူစူေလး ထြက္ေနကာ ခပ္ညိဳညိဳ အ၀ိုင္းျပားထဲတြင္ ကပ္ေနသေရာင္ေရာင္

ျဖစ္ေနေလသည္။

လံုးတင္သည္ လွလွေလး ေငးၾကည့္ေနသည္ကို ျပံဳးၾကည့္ရင္း ရုတ္တရက္

`ေတာ္ျပီ´

ဟုဆိုကာ သူ႔ထမီကို ျပန္၀တ္ေလသည္။ လွလွေလးလည္း ၾကည့္ေကာင္းတုန္း ရုတ္တရက္ ရပ္သြားေသာ လမ္းေဘး

ရုပ္ရွင္လို အားမလို အားမရျဖစ္ကာ

`ဟာ ငါၾကည့္လို႔ေတာင္ မျပီးေသးဘူး´

`ေတာ္ျပီဟာ၊ အိမ္ထဲေရာက္မွ ၾကည့္ ဟုတ္လား´

`အင္း၊ ဒါဆို အိမ္ထဲေရာက္ရင္ နင့္ကို ငါသနပ္ခါး လူးေပးမယ္၊ သိလား´

လံုးတင္၏ အလိုလိုက္မႈ႔ကို လွလွေလးသည္ ၀မ္းသာအားရျဖင့္ သူတတ္ႏိုင္ဘက္မွ ျပန္ေပးရွာသည္။

`နင္လူးတတ္လို႔လား´

`တတ္တာေပါ့၊ ဒီမွာ မေတြ႕ဘူးလား၊ ငါ့ဟာငါ လူးထားတာ´

ဟုဆိုတာ သနပ္ခါး အေဖြးသား လူးထားေသာ သူ႔မ်က္ႏွာ ကို လက္ညိဳးထိုးျပသည္။ ထိုစဥ္က သူမ်ားကို လွေစခ်င္ေသာ

လွလွေလး၏ အတြင္းစိတ္သဏၭန္ကို သူကိုယ္တိုင္ပင္ သတိမထားမိေသးေခ်။

လံုးတင္သည္ ေရခ်ိဳးျခင္းကို လက္စသတ္သည့္ အေနႏွင့္ လက္တဖက္ျဖင့္ ေရခြက္ထဲက ေရကို နဲနဲျခင္းရင္ႏွစ္မႊာၾကားထဲ

ေလာင္းခ်ရင္း ေပါင္ ၂ ေခ်ာင္းကို ကားကာ က်န္လက္တဖက္ျဖင့္ ထမီၾကားလက္လွ်ိဳ၍ ေပါင္ၾကားကို ပြတ္ေဆးေလသည္။

လွလွေလးလည္း လံုးတင္လုပ္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း

`အဲဒါ ဘာလုပ္တာလဲ´

ဟု ေမးၾကည့္ေလသည္။

`ေပါင္ၾကားကို ေသခ်ာေဆးရတယ္ဟ၊ နင္ေရာ ေရခ်ဳိးရင္ မေဆးဘူးလား´

လံုးတင္ျပန္အေမးကို လွလွေလး မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္ျဖင့္ စဥ္းစားေလသည္။ သူ႔ကိုသူပင္ ေသခ်ာမသိေပ။

သူဒီလို က်က်နန ပြတ္သတ္ မေဆးေၾကာဘူးေခ်။

`ေနာက္ဆို ေသခ်ာေဆး နင္လဲ အရြယ္ေရာက္ေနျပီဘဲဟာ´

`ဟုတ္လား ငါလဲ အပ်ဳိျဖစ္ျပီလား´

`အင္း ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္´

လွလွေလး၏ ေမးခြန္းကို ရယ္ရင္းျပန္ေျဖကာ ေရစင္ေအာင္ ထမီေအာက္နားစကို အနည္းငယ္ပင့္တင္၍ ညွစ္သည္။

ထို႔ေနာက္ ေနာက္ထမီတထည္ျဖင့္ လဲလွယ္ ၀တ္ဆင္ကာ ေရစိုေနေသာ ထမီကို ေသခ်ာညွစ္၍ လွမ္းသည္။

လံုးတင္၏ လႈတ္ရွားမႈ႔မ်ားႏွင့္ လွစ္ကနဲ ေပၚလာေသာ အတြင္းပိုင္းမ်ားကို အားက်စြာေငးၾကည့္ေနသျဖင့္ လံုးတင္

ဘာေၾကာင့္ရယ္သည္ကို လွလွေလး သတိမထားမိလိုက္ေခ်။

လံုးတင္ ေနေသာ အခန္းတြင္းသို႔ ေရာက္ေသာ အခါ လွလွေလးသည္ သူေျပာသည့္ အတိုင္း သနပ္ခါး ေျပးေသြးေလေတာ့

သည္။ လံုးတင္သည္ လွလွေလး အနားတြင္ ထိုင္ေစာင့္ေနေလသည္။ အေတာ္အသင့္ ေသြးျပီးေသာ အခါ သနပ္ခါးကို လက္

ႏွင့္ေကာ္၍ လာ ဟုဆိုကာ ဒူးေထာက္လွ်က္ လံုးတင္ကို က်က်နန လိမ္းေပးေလသည္။ လံုးတင္သည္ မ်က္စိအသာမွိတ္ကာ

လွလွေလး လိမ္းေပးတာကို ညိမ္ညိမ္ေလး ခံေလသည္။ လွလွေလးသည္ လံုးတင္အား လိမ္းေပးရံုမွ်မက ပါးကြက္ေလးပါ

လွလွပပေလး ကြက္ေပး၍ နားရြက္ လည္ဂုတ္ လည္ပင္း ပါ မက်န္ ေသခ်ာ လိမ္းေလသည္။

ျပီးေသာအခါ လွလွေလးသည္ သူလိမ္းတာ လွေၾကာင္းျပသည့္ အေနႏွင့္ အနီးရွိ မွန္အေသးေလးကို ယူ၍ ေထာင္ျပကာ

`ေတြ႕လား ငါလိမ္းေပးထားတာ လွလား´

`အင္း နင္က ေတာ္သားဘဲ၊ ငါေတာင္ ဒီေလာက္လွေအာင္ မလိမ္းတတ္ဘူး´

`ဒါဆို နင္အားတဲ့ ေန႔တိုင္း ငါလာလိမ္းေပးမယ္´

`ေအး ဒါေပမဲ့ ငါက ေရခ်ိဳးျပီးရင္ တကိုယ္လံုး လိမ္းတာဟ၊ လက္ေရာ ေျခေရာ အားလံုးဘဲ´

`ဘာျဖစ္လဲ ငါလိမ္းေပးမွာေပါ့၊ ခု ေသြးထားတာ ကုန္သြားျပီ ငါထပ္ေသြးလိုက္မယ္ ခန´

`အမ်ားၾကီးေသြး၊ ငါက တကိုယ္လံုးလိမ္းမွာ´

`အင္းပါ´

လွလွေလးလဲ သူ႔ကို ခ်ီးမြန္းသျဖင့္ အားတက္ျပီး အားၾကိဳးမန္တက္ ေသြးေလေတာ့သည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရလာေသာအခါ

`ရျပီလား ဒီေလာက္´

`အင္း မေလာက္ရင္ ထပ္ေသြးေပါ့၊ အင့္ လက္ကို အရင္လိမ္း´

ဆိုကာ လက္တဖက္ကို ကမ္းေပးေလသည္၊ လွလွေလးလည္း လက္ေမာင္းရင္းမွ လက္ဖ်ားအထိ က်က်နန လိမ္းေပးေလသည္။

လက္ ၂ ဖက္လံုး ျပီးေသာအခါ လံုးတင္သည္ ရင္စည္းထားေသာ ထမီကို ေျဖခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထမီစသည္ ခါးတြင္ ပံုက်

သြားေလသည္။ ထိုအခါ ေစာေစာက လွလွေလး ၾကည့္ခ်င္သည္ ဆိုေသာ ရင္သားအစံုသည္ ၀င့္၀င့္ၾကြားၾကြား ေပၚလာေလေတာ့

သည္။

လွလွေလးလည္း ေစာေစာက ၾကည့္မ၀ဘဲ ျဖစ္ခဲ့သမွ် အတိုးခ် ေငးၾကည့္ေနရာက ပါးစပ္က မေနႏိုင္ဘဲ

`နင့္ ႏို႔က အရမ္းလွတာဘဲ၊ ငါကိုင္ၾကည့္လို႔ ရမလား´

`နင္ဘဲ သနပ္ခါး လိမ္းေပးမွာဆို မကိုင္လုိ႔ရမလားဟ´

`ႏို႔ေတြေရာ လိမ္းမလို႔လား´

`ငါက တကိုယ္လံုး လိမ္းတာပါဆို နင္ကလဲ´

လွလွေလးလဲ လံုးတင္က တကိုယ္လံုးလိမ္းဆို၍ ရင္ညႊန္႔မွစျပီး ထမီစ ေျပက်ေနေသာ ခါးအထိ က်က်နန စိမ္ေျပနေျပ

ပြတ္သတ္လိမ္းေပးေလေတာ့သည္။ လိမ္းေပးရင္း လွလွေလး စိတ္ထဲတြင္ အဲလို လံုးတင္အား ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္

ပြတ္သတ္ရမႈ႕ကို အေၾကနပ္ၾကီး ေၾကနပ္ေနေလသည္။

`ပီးျပီ၊ နင့္ တကိုယ္လံုး ေမႊးေနတာဘဲ´

တကိုယ္လံုးကို ေသခ်ာ ပြတ္သတ္လိမ္းျပီး မ်က္လံုးေလးစင္းကာ လံုးတင္ ရင္ညႊန္႔နား ႏွာေခါင္းကပ္ အနံ႔ရႈရင္းေျပာသည္။

လံုးတင္လည္း လွလွေလး ေခါင္းကို အသာေခါက္ရင္း

`မပီးေသးပါဘူး၊ ေျခေထာက္ေတြက်န္ေသးတယ္´

ေျပာေျပာဆိုဆို လံုးတင္ ထိုင္ရာမွ ထရပ္ေလသည္။ ေစာေစာက ခါးထိ ေျပက်ေနေသာ ထမီသည္ ထရပ္လိုက္ခါမွ လံုးတင္

ေျခရင္းတြင္ ကြင္းလိုက္ပံုေနေခ်ျပီ။

ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕ေလး ထိုင္ကာ သနပ္ခါးလိမ္းေပးေနသည့္ လွလွေလးသည္ လံုးတင္ကရုတ္တရက္ထရပ္လိုက္ေသာအခါ မ်က္စိေရွ႕

တြင္ အေမြးႏုေလးမ်ား ၾကိဳးတိုးၾကဲတဲႏွင့္ လံုးတင္၏ ေပါင္ၾကားမွ ပိပိေလးကို မ်က္လံုးေလး အ၀ိုင္းသားႏွင့္ တအံ့တၾသ

ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။

`ေဟ့ ေကာင္မ ဘာေငးေနတာလဲ´

ေခါင္းကို အသာပုတ္၍ လံုးတင္လွမ္းေမးမွ လွလွေလးလဲ သတိ၀င္သလို သူ႔မ်က္စိထဲေတြ႕ရာ

`ဟို ဟို နင့္ ပိပိေလးက အေမြးေတြေပါက္ေနလို႔´

`ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ငါက အပ်ဳိျဖစ္ပါျပီဆုိမွ၊ အပ်ဳိျဖစ္ရင္ ဒီလုိဘဲဟ၊ ပိပိလို႔ မေခၚေတာ့ဘူး´

`ဘယ္လိုေခၚလဲ´

`ဖုတ္ဖုတ္ေလး လို႔ေခၚတယ္ေလဟာ၊ နင္ကလဲ ဒါေတာင္ မသိဘူးလား´

`သိပါတယ္၊ ဖုတ္ဖုတ္ေလး မဟုတ္ပါဘူး၊ ေ- ာက္ဖုတ္ပါ´

`ဟဲ့ အဲလို မေျပာရဘူး၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဖုတ္ဖုတ္လို႔ဘဲေျပာ သိလား´

`အင္း´

`ဘာလဲ ေျခေထာက္ကို မလိမ္းေပးေတာ့ဘူးလား´

`လိမ္းေပးမွာေပါ့၊ ဖုတ္ဖုတ္ကိုရာ လိမ္းမလား´

`နင္လိမ္းေပးခ်င္ လိမ္းေပါ့´

`အင္း လိမ္းေပးမယ္၊ ေနအံုး သနပ္ခါးကုန္ေနျပီ၊ ငါေသြးလိုက္အံုးမယ္´

ဤသို႔ျဖင့္ လွလွေလးသည္ လံုးတင္အား ၾကံဳလွ်င္ ၾကံဳသလို သနပ္ခါးလိမ္းေပးရင္း မိန္းခေလး သေဘာသဘာ၀မ်ားကို

လံုးတင္ ရွင္းျပမႈ႕ျဖင့္ တစစ ႏွင့္သိရွိလာရေလေတာ့သည္။

(၆) မတိုး။

လွလွေလးအေၾကာင္းကိုေျပာမည္ဆိုလွ်င္ မတိုးကိုလည္း ထည့္ရမည္ျဖစ္ေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မတိုးသည္

လွလွေလး၏ အသိကို ဖြင့္ေပးခဲ့ေသာသူျဖစ္သည္။ မတိုးေၾကာင့္သာ လွလွေလးသည္ မိန္းခေလးမ်ားကို မည္သို႔ခ်စ္ရမည္ကို

သိခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ မတိုးသည္ ဒီရပ္ကြက္တြင္ လွပေသာအမ်ိဳးသမီးအျဖစ္ စာရင္း၀င္သူျဖစ္သည္၊ လူရည္လည္

သည္၊ လည္ေသာေၾကာင့္လည္း မတိုးသည္ နာမည္ၾကီး စားေသာက္ဆိုင္တခုတြင္ စားပြဲထိုးအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ေပသည္။

ထို႔ျပင္ မတိုးသည္ လက္ထဲေငြရႊင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒၚေၾကာ့ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္သို႔ ခန ခနေရာက္ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က လွလွေလး

သည္လည္း ေဒၚေၾကာ့ထံတြင္ ပညာသင္ၾကားေနျပီး ျဖစ္ေလသည္။ မတိုးသည္ လံုးတင္ထက္ပင္ အသက္အနည္းငယ္ၾကီးမည္

ဟု လွလွေလး ထင္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေဒၚေၾကာ့ထံတြင္ ပညာသင္ေနေသာ လွလွေလး ႏွင့္ ေဒၚေၾကာ့ထံ ခနခန ေရာက္ေသာ

မတိုးတို႔သည္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္သြားၾကေလသည္။

တေန႔ ေဒၚေၾကာ့ထံ မတိုးလာသည့္အခါတြင္ ေဒၚေၾကာ့မရွိေခ်၊ ေစ်းတြင္ ဆိုင္အတြက္ လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းအခ်ဳိ႕ သြားေရာက္

၀ယ္ေန၍ ျဖစ္သည္။ ေဒၚေၾကာ့သည္ ေစ်းသြားလွ်င္ ၾကာတတ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ၾကာသည္ကိုမူ အထူးတလည္ ေျပာျပရန္

မလိုေခ်၊ ေဒၚေၾကာ့ကား အမ်ဳိးသမီးၾကီးတဦးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ဤတခ်က္တည္းႏွင့္ပင္ လံုေလာက္ေပသည္။

လွလွေလးႏွင့္ မတိုးတို႔သည္ ထံုးစံအတိုင္း စကားစျမည္ ေျပာဆိုၾကေလသည္။ မတိုးသည္ လွလွေလး၏ အလိုက္သိမႈ႕၊

အေျပာခ်ိဳမႈ႕၊ ေဖၚေရြမႈ႕မ်ားကို သေဘာအက်ၾကီး က်ေနသူျဖစ္သည္။ မတိုးကား ေဒၚေၾကာ့ထံတြင္ အပ္ထားေသာ အက်ႌ

အားလာေရြးျခင္းျဖစ္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း အက်ႌလာေရြးေသာအခါ ၀တ္ၾကည့္ၾကသည္။ ထိုအခါ ေဒၚေၾကာ့သည္ သူ၏

အိပ္ခန္းအတြင္း၌ စိတ္ၾကိဳက္ ၀တ္ဆင္ခြင့္ ေပးသည္၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း အဆင္ေျပသည္ မေျပသည္ကို

ၾကည့္ရႈ႕ေပးတတ္သည္။ ဤကား ေဒၚေၾကာ့စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္၏ ေကာင္းမြန္ေသာ ဆက္ဆံေရး တခုပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

မတိုးသည္လည္း သူ႔အက်ႌကို ၀တ္ၾကည့္ေလသည္။ လွလွေလးကလည္း အနားတြင္ မတိုး၀တ္ဆင္သည္ကို ေစာင့္ၾကည့္

ေလသည္။ မတိုးသည္လည္း အနားတြင္ လွလွေလးရွိသည္ကို ဘာမွမေျပာေခ်။

မတိုးသည္ အက်ႌ၀တ္ဆင္ရန္ အလုိ႔ငွာ သူ႔အက်ႌကို ခၽြတ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လွလွေလးအား ကမ္းေပးသည္။ လွလွေလး

လည္း ေတာ္ရာတြင္ ခ်ိတ္၍ အက်ႌအသစ္ကို လွမ္းေပးေလသည္။ မတိုးကား ေခတ္ႏွင့္ေလွ်ာ္ညီစြာ အန္က်ပန္က် ဘရာစီယာ

ကို၀တ္ဆင္ထားေပသည္။ မတိုးရင္သားႏွင့္ ဘရာစီယာသည္ လိုက္ဖက္ညီစြာ လြန္စြာလွပေလသည္။ ထံုးစံအတိုင္း လွလွေလး

သည္ သူ႔မ်က္စိေရွ႕တြင္ လွပေနေသာ မတိုးအား

`နင္ ဒီဘရာ နဲ႔ အရမ္းလိုက္တာဘဲ´

ဟု ဖြင့္ေျပာေလေတာ့သည္။ အက်ႌသစ္ စြပ္ေနေသာ မတိုးလည္း လွလွေလး အေျပာေၾကာင့္ သူ႔ဟာသူ ျပန္ငံု႔ၾကည့္ကာ

`တကယ္လား´

ဟု သေဘာက်စြာ ျပန္ေမးေလသည္။ လွလွေလး လည္း

`အင္း . . ငါလဲ ဘယ္ေတာ့မွ အဲလို ျဖစ္မလဲ မသိပါဘူးဟယ္´

အမွတ္မထင္ ျငီးတြားေျပာမိေလေတာ့သည္။ လွလွေလး ျငီးတြားေျပာသည္ကို ၾကားေသာ မတိုးသည္ လွလွေလးအား

ခနမွ် ၾကည့္ကာ နားလည္သေဘာေပါက္ဟန္ျဖင့္ အက်ႌသစ္ကို ဆက္မ၀တ္ေတာ့ဘဲ လွလွေလး အနားတိုးကာ ေလသံ

တိုးတိုးျဖင့္

`နင္က ငါ့လို ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး´

ဟုေျပာေလသည္၊ မတိုး အေျပာကို လွလွေလးလည္း နားမလည္သျဖင့္

`ဘယ္လိုျဖစ္မွာလဲ´

ဟုျပန္ေမးေသာအခါ မတိုးသည္ လွလွေလးအား

`လာ ငါျပမယ္ ဒီမွာအိပ္´

ဟုဆိုျပီး ေဒၚေၾကာ့၏ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ခင္းထားေသာ အိပ္ယာေပၚတြင္ အိပ္ခိုင္းေလသည္။ လွလွေလး အိပ္ယာေပၚတြင္

ပက္လက္ကေလး ျဖစ္သြားေသာအခါ မတိုးလဲ လွလွေလး ေဘးတြင္ ထိုင္ကာ လွလွေလး က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ၀တ္ထား

ေသာ ထမီကို ေျဖေလသည္။

`မတိုး ဘာလုပ္မလို႔လဲ´

`နင့္ကို ငါတို႔နဲ႔ မတူတာ ကိုျပမယ္ေလ၊ မသိခ်င္ဘူးလား´

လွလွေလး သေဘာေပါက္ေလသည္။ သူ႔၌ မိန္းခေလးမ်ားတြင္ရွိေသာ ဖုတ္ဖုတ္ေလး မရွိသည္ကို သူကိုယ္တိုင္ သိျပီး

သားပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္

`ငါ့မွာ နင္တို႔လို ဖုတ္ဖုတ္ေလး မရွိဘူး´

`ခစ္ ခစ္ မရွိတာ နင္ကံေကာင္းတာေပါ့´

ေျပာလဲေျပာ လက္က လွလွေလး ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း၀တ္ထားေသာ မိန္းခေလး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဆတ္ကနဲ

ဆြဲခၽြတ္ေလသည္။ ေဘာင္းဘီကၽြတ္ေသာအခါတြင္ အထဲက မာေထာင္ေနေသာ လွလွေလး၏ ေမြးရာပါေလးက

ရုတ္တရက္ေငါက္ကနဲေခါင္းေထာင္လာေလသည္။

`အမေလး . . . ခစ္ ခစ္ ခစ္´

မတိုးလည္းမထင္ထားသည္မို႔ ရုတ္တရက္လန္႔ကာ အမေလးတျပီးေနာက္ လွလွေလး၏ ေမြးရာပါေလးကို ၾကည့္၍

သေဘာက်ကာ တခစ္ခစ္ရယ္ေလသည္။ လွလွေလးလည္း မတိုးရယ္သျဖင့္ ရွက္ျပီး မ်က္ႏွာကို လက္၀ါးႏွင့္ အုပ္ကာ

ထားေလသည္။

`ငါတို႔ကို ေတြ႔ရင္ နင့္ဟာ အဲလို အျမဲၾကီးေနတာလား´

လွလွေလးလဲ မ်က္ႏွာကိုလက္၀ါးႏွင့္အုပ္လွ်က္တန္းလန္းကေန ေခါင္းညွိမ့္ျပေလသည္။ ထို႔ေနာက္

`အဲလိုျဖစ္တာ ငါ အရမ္းစိတ္ညစ္တာဘဲ´

ဟုအသံတိုးတိုးျဖင့္ ေျပာေလသည္။

`နင္က သံုးလို႔မွ မတတ္တာ စိတ္ညစ္မွာေပါ့၊ ကဲ သံုးလို႔ ရမရ ငါၾကည့္ေပးမယ္´

ေျပာရင္း ေမြးရာပါကို ေသေသခ်ာခ်ာဆုတ္ကိုင္ကာ သားေရကို ေအာက္သို႔ တေျဖးေျဖး ဆြဲခ်ေလသည္။ လွလွေလး

လည္း သူ႔ဟာေလး တေျဖးေျဖးေအးလာသလို စိတ္ထဲခံစားရသလိုျဖစ္ျပီးေနာက္ နာသလိုလို ခံစားရလာသျဖင့္ ပါးစပ္

က

`မတိုး နာတယ္´

ဟု ပါးစပ္ကအထြက္ စိတ္ထဲရုတ္တရက္ ေအးကနဲ ျဖစ္သြားျပီး

`ေတြ႔လား´

မတိုး၏ အသံကို ၾကားရေလ၏။ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ေသာအခါ သူ႔ေမြးရာပါေလးမွာ အရင္ကလို မဟုတ္ေတာ့ဘဲ

ပံုစံေျပာင္းကာ ေခါင္းကေလး အထဲမွ ထြက္လာသည္ကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႔ရွိလိုက္ရေလေတာ့သည္။

ထိုမွ်ႏွင့္ မရပ္ေသးဘဲ မတိုးသည္ ေသခ်ာဆုတ္ကိုင္ကာ သားေရကို အေပၚသို႔ ျပန္ဆြဲတင္ေလသည္။ လွလွေလး၏

ေမြးရာပါေလးကား ေခါင္းမီးျခံဳ ကုလားမ ဘ၀သို႔ ျပန္ေရာက္သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေစာေစာကလို တေျဖးေျဖး

ျပန္ဆြဲျပန္သည္။ ေစာေစာကလို မနာေတာ့ အနည္းငယ္သာ ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္ေလး ျဖစ္သြားျပီး ေအးကနဲ ျဖစ္

သြားျပန္ေလသည္။ မတိုးသည္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန္႔ ခပ္ေျဖးေျဖးေလး ဆက္တိုက္လုပ္ေပးသည့္အခါ လံုး၀ မနာ

ေတာ့သည့္အျပင္ ခံလို႔ ေကာင္းလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လွလွေလးသည္ မ်က္လံုးေလးေမွးကာ အရသာသစ္ျဖင့္

ဇိမ္ေတြ႔ေနေလေတာ့သည္။

မတိုးသည္ လွလွေလး အေျခအေနကို အကဲခတ္ျပီး သေဘာက်ေနမွန္းသိေသာ္ အရွိန္ျမွင့္ျပီး ခပ္သြက္သြက္လုပ္

ေပးလိုက္သည္တြင္ လွလွေလးမွာ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ

`ေတာ္ျပီ ေတာ္ျပီ ရႈးေပါက္ခ်င္ျပီ´

ဟု ထေအာ္ေလေတာ့သည္။

`မေပါက္နဲ႔ လွေလး ေအာင့္ထား ေအာင့္ထား´

မတိုးသည္ လွလွေလးအား ေအာင့္ထားခိုင္းရင္း ခပ္သြက္သြက္ ဆက္တိုက္လုပ္ေပးျပန္သည္။ လွလွေလးလည္း

မတိုးေျပာသည့္ အတိုင္း အတင္းေအာင့္ထားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေအာင့္ထား၍ကားမရေခ်။ ရႈးေပါက္ခ်င္စိတ္

ကား အတင္း တိုး၍တိုး၍ထြက္လာေလေတာ့သည္။ မေအာင့္ထားႏိုင္သည့္အဆံုး

`ေအာင့္လို႔မရေတာ့ဘူး ေအာင့္လို႔မရေတာ့ဘူး´

ေအာ္ရင္း စိတ္ထဲက က်င္ကနဲက်င္ကနဲ အရသာႏွင့္တတူ တကိုယ္လံုး ထူပူျပီး ရႈရႈမ်ား ထြက္က်သြားသလို စိတ္ထဲ

ခံစားသိလိုက္ရေလသည္။

မတိုးသည္ လွလွေလး၏ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုသည့္ စကားကိုၾကားကတည္းကပင္ လွလွေလး၏ ကိုယ္တဖက္ကို ဆြဲယူ

ေစာင္းကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ လွလွေလး၏ ဖြားဘက္ေတာ္ေလးကို မ်က္ႏွာမူေပးလိုက္ေလသည္။ တခ်ိန္တည္းလိုလို

ပင္ လွလွေလး၏ ဖြားဖက္ေတာ္ေလးဆီမွ အရည္မ်ားသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ပန္းက်သြားေလသည္။

လွလွေလးသည္ မတိုးလုပ္ေပးေသာ စိတ္ေက်နပ္မႈ႔ေပးသည့္ အရသာထူးကိုလည္းေကာင္း၊ ရႈရႈမဟုတ္ဘဲ ထူးဆန္းသည့္

အရည္ျဖဴမ်ား သူ႔ဖြားဘက္ေတာ္ေလးမွ ထြက္လာသည္ကို လည္းေကာင္း၊ အံ့ၾသသင့္ေနေလေတာ့သည္။

`ခံလို႔ေကာင္းလား´

မတိုး၏ အေမးကို လွလွေလးသည္ ဘာျပန္ေျဖရမွန္းပင္မသိ၊ သို႔ေသာ္ မတိုးကား လွလွေလး၏ အေျဖကို မေစာင့္။

`နင္ မိန္းခေလးေတြကို ခ်စ္လို႔ရျပီ သိလား´

ထပ္ေျပာျပန္သည္။ ခ်စ္သည္၊ သူမိန္းခေလးမ်ားကို ခ်စ္သည္၊ ျမခင္ကိုလည္း ခ်စ္သည္၊ လွတင္ကိုလည္းခ်စ္သည္။

ခု မတိုးကိုလည္း ခ်စ္သည္။ သို႔ေသာ္ မတိုးေျပာသည့္ အခ်စ္ကို သူနားမလည္၊ ထို႔ေၾကာင့္

`ဘယ္လို ခ်စ္လို႔ရတာလဲ´

`ဒီဟာေလးနဲ႔ ခ်စ္ေပါ့ဟ´

`ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ´

`ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို နင္သိတယ္ဆို´

`အင္း´

`အဲဒီထဲကို ဒီဟာေလး ထည့္ျပီး ခ်စ္ေပါ့´

`ထည့္လို႔ရလို႔လား´

`ရတာေပါ့´

မတိုးသည္ ေျပာရင္း ထရပ္ကာ သူ႔အက်ႌကို ၀တ္ၾကည့္ေလသည္။ ျပီးေတာ့ လွလွေလးကို ေမးေလသည္။

`ငါနဲ႔ အေတာ္ဘဲလား´

လွလွေလးလည္း ေသခ်ာၾကည့္ရႈ႕ကာ

`အင္း အေတာ္ဘဲ၊ လွတယ္´

ဟု ေျဖေလသည္။

`ေဒၚေၾကာ့ၾကီး ျပန္မလာခင္ နင့္အရည္ေတြ ေသခ်ာသုတ္လိုက္အံုး´

`အဲဒါ ဘာအရည္ေတြလဲ ရႈရႈေတြလဲ မႈတ္ဘူး´

လွလွေလး၏ အေမးကို မတိုးသည္ ျပံဳးစိစိျဖင့္

`အခ်စ္ရည္ေတြေလ´

ဟုေျဖကာ အက်ႌသစ္ကိုပင္ ၀တ္ဆင္၍ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။

(၇) လွလွသစ္။

ေလာကတြင္ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ ဟူ၍ ဆရာ ၃ မ်ဳိးရွိသည့္အနက္ လွလွသစ္ ကိုျမင္ဆရာ

ေနရာတြင္ ထားလွ်င္ကား ထား၍ရေပလိမ့္မယ္။ အမွန္ကား ျမင္ဆရာသည္ လွလွသစ္ တဦး

တည္းကို ေျပာလွ်င္ကား ျပည့္စံုမည္မဟုတ္၊ လွလွသစ္၏ ခ်စ္သူ ကိုလွမိုး ကိုပါထည့္သြင္းေျပာရမည္ ျဖစ္

ေပသည္။

အရြယ္ေရာက္လာျပီျဖစ္ေသာ လွလွသစ္သည္ လူငယ္သဘာ၀ ခ်စ္သူရီးစားရေလသည္။ ဒီရပ္ကြက္သည္

စိတ္ကူးယဥ္ ဆံေသာရပ္ကြက္မဟုတ္ေပ။ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ေသာသူမ်ား လုပ္ေလ့လုပ္ထ ရွိသည့္ အလုပ္

မ်ားကို မလုပ္ေခ်၊ လုပ္ရန္လည္း အေျခအေနက မေပးေခ်။ လက္ေတြ႔က်ေပသည္။

လွလွသစ္ ႏွင့္ ကိုလွမိုး သည္ခ်စ္သူဘာ၀ ခ်ိန္းေတြ႔ေတာ့သည္။ ဒီရပ္ကြက္တြင္ ခ်စ္သူတို႔ နားခိုရာ

ပန္းျခံလည္းမရွိေခ်၊ စားေသာက္ရင္း စကားစျမည္ ေျပာရန္ ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းလည္း မရွိေခ်၊ ထို႔ေၾကာင့္

သဘာ၀က်က်ပင္ ကိုလွမိုးသည္ အရဲစြန္႔ကာ လွလွသစ္ အိမ္ေနာက္ေဖးသို႔ ၀င္ေရာက္ေတြ႕ဆံုရေလ

သည္။

လွလွသစ္သည္ ခ်စ္သူရီးစား ရသည္ကပင္ မိခင္ၾကီးအားတိုးတိုးတိတ္တိတ္ အသိေပးထားရေလသည္။

ထိုမွသာ ခ်င္းနင္း၀င္ေရာက္လာေသာ သမက္ေလာင္းအား မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေန၍ ရေပလိမ့္မည္။

မိခင္ၾကီးကလည္း ဖခင္ၾကီးအားထံုးစံအတိုင္း သမီးအေျခအေနကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ပင္ ေျပာျပေလသည္။

ဖခင္ၾကီး ဦးလွေဖသည္ ကိုလွမိုးဆိုသည့္ အမည္ၾကားကတည္းကပင္ မည္သည့္ ကန္႔ကြက္စကားမွ မဆိုေခ်။

လွမ်ဳိးရိုးကို ထိမ္းသိမ္းမည့္သမီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

ခ်ိန္းထားသည့္ေန႔တြင္ လွလွသစ္သည္ တိတ္တဆိတ္ အိပ္ယာမွ ထကာ အိမ္ေနာက္ မီးဖိုခန္းသို႔

သြားေရာက္၍ ေနာက္ေဖးတံခါးအား မင္းတုန္းျဖဳတ္ အသာဟေပးလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ ကုိလွမိုး

သည္ လွလွသစ္ ဟေပးလိုက္ေသာတံခါးမွ အသာအယာတိုး၀င္ကာ မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ပင္ ထိုင္၍

လွလွသစ္အား ခ်စ္သူတို႔ ဘာ၀ ျပဳမူေလေတာ့သည္။

ထိုသို႔ျပဳမူသည္ကို အမွတ္မထင္ ေတြ႔မိသူမွာ လွလွေလးပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ လွလွေလးတို႔ အိမ္သည္

ဒီရပ္ကြက္တြင္ ရွိေသာ တျခားအိမ္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္ေလသည္။ မိဘ ၂ ပါးသည္ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းတြင္

အိပ္၍ သားသမီး မ်ားမွာကား တခုတည္းေသာ အိပ္ခန္းအတြင္း၌ ျခင္ေထာင္တလံုးစီေထာင္၍

တန္းစီအိပ္ေလသည္။ ျခင္ေထာင္သည္ကား ကိုယ္ပိုင္အခန္းကဲ့သို႔ပင္တည္း။

ထိုေန႔ကလွလွသစ္သည္ သူ႔ျခင္ေထာင္ထဲမွ ထြက္၍ ေျခေဖါ့နင္းကာ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ ထြက္သြားသည္ကို

အိပ္မေပ်ာ္ေသးေသာ လွလွေလးသည္ အမွတ္မထင္ သိလိုက္ရေလသည္။ ထိုအခါ လွလွေလးလည္း

လွလွသစ္ ဘာလုပ္မည္ကို သိလိုသျဖင့္ ျခင္ေထာင္ထဲမွ အသာထြက္ကာ မီးဖိုႏွင့္ အိပ္ခန္း ကာထားေသာ

နံရံၾကားမွ ေခ်ာင္းၾကည့္ မိေတာ့သည္။

ညသည္ ေမွာင္သင့္သေလာက္မေမွာင္ေခ်၊ လွလွသစ္လႈတ္ရွားမႈ႕မ်ားကို လွလွေလးသည္ နံရံၾကားမွ ေကာင္း

ေကာင္းျမင္ေနရသည္။ လွလွသစ္သည္ မီးဖိုေခ်ာင္ မင္းတုန္းအား အသံမၾကားေအာင္ အသာမ၍ ျဖဳတ္ေလသည္။

ထိုေနာက္ တံခါးအား အသာဟလုိက္ရာ ပထမ အျပင္မွ အသင့္ေစာင့္ေနသည့္ ကိုလွမိုးသည္ မီးဖိုေခ်ာင္အတြင္း

သို႔ တိတ္တဆိတ္ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္လာေလေတာ့သည္။

အိမ္ထဲေရာက္လာသည္ႏွင့္ ကိုလွမိုးသည္ လွလွသစ္ကို လွမ္းဖက္ကာ ေနရာတြင္ပင္ အတူထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။

တဦးႏွင့္ တဦးမည္သည့္စကားမွ် မဆိုေခ်၊ ဆိုစရာလည္း မလိုေခ်။ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ နားလည္မႈ႕ ရွိျပီး

ျဖစ္ေနဟန္တူေလသည္။ ကိုလွမိုးသည္ လွလွသစ္အား ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ မ်က္ႏွာကို အလင္းေရာင္ ၀ါး၀ါးေအာက္

တြင္ ရႊန္းရႊန္းစားစားၾကည့္ေလသည္။ ကိုလွမိုး၏မ်က္လံုးမ်ားကား အေရာင္တလဲ့လဲ့ေတာက္ပေနသည္ဟုထင္ရေပ

သည္။ လွလွသစ္ကား ကိုလွမိုး၏ အၾကည့္ကို မခံႏုိင္၊ မ်က္လႊာခ်သြားရေလေတာ့သည္။

ထိုအခါ ကိုလွမိုး၏ မ်က္ႏွာသည္ လွလွသစ္၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ ပူးကပ္သြားေလေတာ့သည္။ လွလွေလးလည္း ကိုလွမိုး

ဘာလုပ္မည္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ကိုလွမိုးသည္ လွလွသစ္၏ နဖူးေလးကို နမ္းသည္။ ပါးေလးကို

ဘယ္ျပန္ညာျပန္နမ္းသည္။ နဖူးေလးကို နမ္းလိုက္ ပါးေလးကို နမ္းလိုက္ ျဖင့္ ကိုလွမိုး သည္ တျပန္ျပီး တျပန္နမ္း

ေနရာမွ လွလွသစ္၏ ႏႈတ္ခမ္းအစံုအား သူ႔ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ လွမ္းငံုလိုက္ေတာ့သည္။ ထိုအခါ လွလွသစ္၏ ခႏၲာကိုယ္သည္

ကိုလွမိုး ရင္ခြင္တြင္ ေကာ့၍လာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္။ ကိုလွမိုး၏ လက္တဖက္ကလည္း လွလွသစ္၏

တကိုယ္လံုးကို ပြတ္သတ္၍ ေနေလသည္၊

ထိုမွ်ျဖင့္ အားမရပါေခ်၊ တကိုယ္လံုးကို ပြတ္သတ္ေနေသာ လက္သည္ လွလွသစ္၏ အက်ႌကို အေပၚသို တေျဖး

ေျဖး ပင့္တင္ေလေတာ့သည္။ ပင့္တင္ရင္း ေပၚလာေသာ အသားစိုင္မ်ားကိုလည္း ပြတ္သတ္ကိုင္တြယ္ေလသည္၊

ထို႔ေနာက္ ကိုလွမိုးေခါင္းသည္ ဟင္းလင္းပြင့္ေနေသာ လွလွသစ္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္သြားေလသည္။

ကိုလွမိုးသည္ လွလွသစ္ ရင္ႏွစ္မႊာအား တခုျပီး တခု ငံု၍ စို႔ေလေတာ့သည္။ တခု စို႔တိုင္း ေနာက္တခုအား

အလကားမထားေခ်။ လက္၀ါးျဖင့္အုပ္၍ ပြတ္သတ္ညွစ္ကစားလွ်က္ ရွိေနေတာ့သည္။ လွလွသစ္လည္း ပို၍

ပို၍ေကာ့လာေခ်ျပီ၊ ၂ ဦးစလံုးကား ထိုင္ေနရာမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ လဲေလွ်ာင္းလုနီးနီးပင္ ျဖစ္ေနေလျပီ၊

ကိုလွမိုးကား တဆင့္ျပီးတဆင့္ တက္လာေခ်ျပီ၊ ရင္သားအစံုအား ပြတ္သတ္ညွစ္ကစားေနေသာလက္သည္

ရုတ္ခ်ည္း လွလွသစ္ ခါးတြင္ေလွ်ာ့ရဲရဲျဖစ္ေနေသာ ထမီအတြင္းသို႔ တိုး၀င္သြားေလေတာ့သည္။ လွလွသစ္

သည္ ရုတ္တရက္ ဆတ္ကနဲ တြန္႔သြားျပီး ကိုလွမိုးလက္ကို ထမီေပၚမွ လွမ္းဆုတ္ရင္း ဆင္းထားေသာ ေပါင္

၂ ေခ်ာင္းကို အတင္းေစ့လိုက္ေလသည္။

သို႔ေသာ္ ကိုလွမိုးလက္သည္ ထမီအတြင္းမွ ျပန္မထြက္လာပါ။ လွလွသစ္၏ ေစ့ထားေသာ ေပါင္သာ

တေျဖးေျဖးကားလာကာ လူကကိုလွမိုး၏ ရင္ခြင္အတြင္းသို႔ အတင္းဖက္တြယ္တိုး၀င္ေလေတာ့သည္။

လက္ကလည္း ကိုလွမိုးကို အတင္းဖက္ထားေလေတာ့သည္။ ထမီအတြင္းက ကိုလွမိုး လက္သည္

ကားအဆက္မျပတ္လႈတ္ရွားသည္ကို လက္ေပၚတြင္ ဖံုးေနေသာ ထမီကသက္ေသခံလွ်က္ရွိေနေပသည္။

တိတ္ဆိတ္ေသာ ညတြင္ မီးဖိုခန္းတခုလံုးသည္ အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းတို႔ျဖင့္ ဆူညံေနသေယာင္ေယာင္

ျဖစ္ေနေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအသံအား လွလွေလး တေယာက္တည္းသာၾကားေနရေပသည္။ အသက္

ရႈသံတို႔သည္ ျပင္းသထက္ ျပင္းလာျပီးေနာက္ တေျဖးေျဖးျပန္ျငိမ္က်သြားသည္။ လွလွသစ္သည္လည္း

ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ နီးပါးမွ်ျဖစ္ေနေလျပီ၊ တုတ္တုတ္မွ် မလႈတ္ေတာ့ေခ်။

ထိုအခ်ိန္တြင္ အဟမ္း အဟမ္း ဟြတ္ ဟြတ္ ဟြတ္ ဟြတ္ ဆိုေသာ ေခ်ာင္းဆိုးသံေၾကာင့္ လွလွသစ္သည္

အသက္၀င္လာသလို ဆတ္ကနဲ ထထိုင္ေတာ့သည္။ ကိုလွမိုးသည္လည္း လွလွသစ္ေပၚအုပ္မိုးလုနီးနီးျဖစ္

ေနရာမွေခါင္းမတ္လာေလသည္။ လွလွသစ္လည္း အလန္႔တၾကား ကိုလွမိုးကို ျပန္ရန္ အျပင္သို႔ တြန္းထုတ္

ေတာ့သည္။ ကိုလွမိုးလည္း ေၾကာင္တေကာင္၏ လွ်င္ျမန္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ တံခါးေပါက္မွ ကုန္းကုန္းကြကြျဖင့္

တိုးထြက္သြားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လွလွေလးလည္း ကမန္းကတမ္း မိမိ၏ ျခင္ေထာင္အတြင္းသို႔

ျပန္တိုး၀င္ေလသည္။ လွလွသစ္သည္လည္း ခပ္သြက္သြက္ အခန္းတြင္းသို႔ ေျပးလာကာ သူ႔ျခင္ေထာင္ထဲသို႔

ေလွ်ာကနဲျပန္၀င္သြားေလသည္။

အားလံုးျငိမ္သက္သြားေသာအခါ ေဒၚလွေမသည္ မီးဖိုခန္းထဲသို႔ ခပ္ေျဖးေျဖး ေလွ်ာက္လာကာ ေစာေစာက

လွလွသစ္ ျပန္ပိတ္ရန္ ေမ့သြားေသာ မင္းတုန္းအား ေသေသခ်ာခ်ာ က်က်နန ျပန္ထိုးေလေတာ့သည္။

ဤကဲ့သို႔ လွလွေလးသည္ ခ်စ္သူရီးစားမ်ား၏ သဘာ၀ျပဳမႈပံုကို အမွတ္မထင္ေတြ႔မိကာ သေဘာေပါက္ရေလ

ေတာ့သည္။

(၈) ဖြင့္ပြဲ။

သတင္းစာထဲတြင္ ေတြ႔ရတတ္ေသာ ဘာညာ ဖြင့္ပြဲကားမဟုတ္။ ျမခင္ႏွင့္ လွလွေလးတို႔၏ ပထမဆံုး အေတြ႕အၾကံဳ

ကိုဆိုလိုေပသည္။

လွလွေလးသည္ မတိုး၏ နင္မိန္းခေလးေတြကို ခ်စ္လို႔ရျပီ ဟူေသာစကားကိုၾကားသည္ႏွင့္ ပထမဆံုး ေျပးျမင္မိသည္

မွာျမခင္ကိုပင္ျဖစ္သည္။ ငယ္ငယ္က ျမခင္ႏွင့္ လင္မယားလုပ္တမ္း အေပ်ာ္ကစားဘူးေသာ လွလွေလးသည္ အခု

အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ျမခင္ႏွင့္ လင္မယားလုပ္တမ္း ျပန္ကစားခ်င္လာသည္။ ဒီတခါ သူမိန္းမ မလုပ္ခ်င္။

မိန္းမကို ခ်စ္ေသာသူျဖစ္ခ်င္သည္။ သူ႔ပစၥည္းႏွင့္ ခ်စ္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ သူေယာက္က်ားေလးကား မျဖစ္ခ်င္။

လွလွေလးသည္ ျမခင္ဆီ ထြက္လာခဲ့သည္။ ခုတေလာ သူ႔စိတ္မျငိမ္၊ အလကားေနရင္း သူ႔ပစၥည္းသည္

ၾကီးၾကီးလာတတ္သည္။ သူတခုခု လုပ္လိုက္ခ်င္သည္။ ဒီအေၾကာင္း ျမခင္ကို ေျပာျပခ်င္သည္။ ျမခင္လည္း

သူ႔လုိဘဲလား သူသိခ်င္သည္။ စိတ္ထဲမွလည္း ျမခင္ႏွင့္ ေတြ႔ပါေစဟု က်ိတ္ဆုေတာင္းလာခဲ့သည္။

ျမခင္ႏွင့္မေတြ႕သည္မွာ အေတာ္ၾကာျပီျဖစ္သည္။

လွလွေလး ဆုေတာင္းျပည့္သည္ ဆုိရေပမည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပင္ ျမခင္ႏွင့္ ေတြ႔သည္။

ျမခင္အိမ္တြင္ တျခားအိမ္သားမ်ားမရွိ။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းပင္ ျမခင္ကို နင္ဒီေန႔ အားလား ဟု ေမးမိသည္။

ျမခင္ထံမွ အားတယ္ ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ ဟု ေျပာသံၾကားေသာ အခါ ၀မ္းသာအားရ ျမခင္လက္ကိုဆြဲကာ

အိပ္ခန္းအတြင္းေခၚလာေလသည္။ တန္းလန္း တန္းလန္း ႏွင့္ လွလွေလး အတင္းဆြဲေခၚရာ ပါလာေသာ

ျမခင္သည္

`အမေလး လွေလးရယ္ ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ၊ ဘာမ်ားလဲဟ´

`ငါ ခုဘာျဖစ္ေနလဲ နင္သိလား ျမခင္´

`ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ´

ျမခင္သည္ လွလွေလး တခုခု ျဖစ္ေနျပီအထင္ႏွင့္ မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားႏွင့္ ျပန္ေမးသည္။

လွလွေလးသည္ ဘာမွျပန္မေျဖေသးဘဲ ျမခင္မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔စိတ္ထဲ

ျမခင္သည္ ခ်စ္စရာ အေတာ္ေကာင္းလာသည္ဟု ထင္မိေလသည္။ ရင္သည္လည္း တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာသည္။

`နင္ နင္ နင္ အပ်ဳိျဖစ္ျပီလား ျမခင္´

လွလွေလး ဆီက တိုးတိုးေလး ထစ္ထစ္ေငါ့ေင့ါအသံထြက္လာသည္။ ရုတ္တရက္မို႔ ျမခင္သည္လွလွေလး အေမးကုိ

နားမလည္ေခ်။ သူ႔စိတ္ထဲ လွလွေလးက သူျဖစ္ေနသည့္ အေၾကာင္းကို ေျပာမည္ ထင္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

`ဟင္´

နားမလည္သည့္အတြက္ ျမခင္ပါးစပ္မွာ ဟင္ လိုလို အင္ လိုလို အသံသာ ထြက္လာသည္။

`နင္ကလဲ နင္အပ်ဳိျဖစ္ျပီလားလို႔ေမးတာေလ၊ အပ်ဳိဘယ္လိုျဖစ္တယ္ဆိုတာ နင္သိလား´

ခုမွ ျမခင္ သေဘာေပါက္သြားသည္။ ဒါေၾကာင့္ ျပံဳးရင္း

`အမေလး လွေလးရယ္ ဘာမ်ားလဲလို႔၊ ငါအပ်ဳိျဖစ္တာျဖင့္ၾကာ . . လွျပီ´

ၾကာမွန္း သိသာေစရန္ ၾကာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ခပ္ဆြဲဆြဲျဖင့္ ျမခင္ကေျပာသည္။

`ဒါနဲ႔မ်ား နင္ကငါ့ကိုေတာင္ မေျပာျပဘူး´

`နင္နဲ႔ငါ မေတြ႔တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာပလဲ၊ လွေလးကလဲ´

`အင္း ဟုတ္သားဘဲ၊ အေမြးေတြေရာ ေပါက္ေနျပီလား ျမခင္´

လွလွေလး ထပ္အေမးကို ျမခင္ မေျဖေသး၊ လွလွေလးကို ေသခ်ာၾကည့္ေလသည္။ ထိုေနာက္

`ငါသိျပီလွေလး၊ ငါသိျပီ၊ နင္ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ ငါသိျပီ၊´

ဟု ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။

ျမခင္သည္ သိပ္ဒံုးေ၀းသူမဟုတ္၊ လွလွေလး ဘာျဖစ္ေနသည္ကို တခါတည္းတန္းသိလိုက္သည္။

`ေပါက္ေနျပီလားဆို နင္ကလဲ ငါေမးတာ မေျဖဘူး´

`အင္းေပါ့ဟ၊ နင္ေရာ´

သိသိသာသာ ျမခင္လည္း အသံတိုးသြားသည္။ လွလွေလးေရာဂါသည္ ျမခင္ကို ကူးစက္သြားသည္။

`အင္း´

သူတို႔ ၂ ေယာက္ဘာျဖစ္ခ်င္ၾကသည္ကို အလိုလိုေနရင္း သိသြားၾကသည္။ တေယာက္လက္ တေယာက္

ဆုတ္ကိုင္မိလိုက္ၾကသည္။ အလိုအေလွ်ာက္ ပူးကပ္သြားၾကသည္။

`ငါ ငါတို႔ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲျမခင္ . . ငါ . . ငါ´

လွလွေလးသည္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေခ်။ အာေခါင္ေတြပူျပီး ေရငတ္သလိုျဖစ္ေနေလသည္။

ျမခင္သည္ လွလွေလးကိုဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ဆြဲဖက္လိုက္သည္။ လွလွေလးကလည္း ျမခင္ကို အတင္း

ျပန္ဖက္ေလသည္။ တေယာက္၏ရင္ခံုသံကို တေယာက္ၾကားေနရသည္။

`နင္ကေတာ့ ငါ့လို အပ်ဳိျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ လွေလး´

အတန္ၾကာဖက္ထားျပီးမွ ျမခင္ဆီမွ စကားသံထြက္လာသည္။

`အင္း . . ဒါေပမဲ့ ငါ ငါ နင့္ကို ခ်စ္လို႔ရတယ္ သိလား´

`နင္က ငါ့ကို မိန္းခေလးလိုဘဲ ခ်စ္မွာလား´

`နင္ကလဲဟာ သိရဲ႕သားနဲ႔ ငါက နင္တို႔လိုမွ မဟုတ္တာ´

`နင့္ဟာက အရမ္းၾကီးေနျပီလား´

`အင္း´

၂ ေယာက္သား ဖက္ထားရာမွ ခြာလိုက္ျပီး တေယာက္ကို တေယာက္ၾကည့္မိၾကသည္။ ျမခင္သည္ ပင့္တင္ထားေသာ

သူ႔ျခင္ေထာင္ကို အသာခ်လိုက္သည္။ ၂ ေယာက္သား မတိုင္ပင္ထားဘဲ ျခင္ေထာင္ေအာက္သို႔ လွမ္း၀င္လိုက္သည္။

ခုမွ သူတို႔စိတ္ထဲ ပိုမို လံုျခံဳသြားသလို ခံစားလိုက္ရၾကသည္။

လံုျခံဳမႈ႔ရွိသြားသည္ႏွင့္ အခ်ိန္ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ လွလွေလးသည္ ျမခင္ အ၀တ္မ်ားကို လွမ္းခၽြတ္ေတာ့သည္။

တကုိယ္လံုး အ၀တ္ဗလာျဖစ္သြားေသာအခါ ေပၚလာေသာ ျမခင္ ရင္သားမ်ားကို လည္းေကာင္း၊ ေအာက္ပိုင္း

မွ အေမြးႏုႏုေလးမ်ား ေပါက္ေနေသာ အရာအားလည္းေကာင္း လွလွေလးသည္ မက္မက္ေမာေမာၾကည့္ေန

မိသည္။ ျမခင္ကား အ၀တ္ဗလာျဖင့္ လွပလြန္းေပသည္။

`နင့္လဲ အကုန္ခၽြတ္လိုက္ဟာ လွေလး၊ ငါၾကည့္ခ်င္တယ္´

သူခ်ည္း အၾကည့္ခံေနရသည္ကို ျမခင္သည္ သေဘာမေတြ႔သလို ေျပာသည့္အခါ

လွလွေလးသည္သူ႔အ၀တ္အစားမ်ားကို ခၽြတ္ေလေတာ့သည္။ တကိုယ္လံုး ကၽြတ္သြားေသာအခါ

လွလွေလး၏ ေမြးရာပါကား ေထာင္ေထာင္မတ္မတ္ ေပၚလာေတာ့သည္။ ျမခင္သည္ လွလွေလး၏

ေမြးရာပါေလးအား စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ရင္း

`နင့္ဟာက ေတာ္ေတာ္ၾကီးလာတာဘဲ´ ဟုေျပာရင္း ပက္လက္အိပ္ခ်လိုက္ေလသည္။

`ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ နင္သိလား´

`အင္း . . ငါက ဒီလိုအိပ္ျပီး ေျခေထာက္ကို ဒီလို ေထာင္ထားေပးမယ္၊ နင္က လာ လာ

ဒီၾကားထဲလာ၊ အင္း အင္း ဟုတ္ျပီ၊ ငါ့ေပါင္ၾကားထဲကေန၊ ေနအံုး ေနအံုး ငါ့ေပၚမအိပ္ခ်နဲ႔အံုး၊ ငါ့

ေျခေထာက္ေတြကို ကိုင္ထား၊ ဟုတ္ျပီ ဟုတ္ျပီ အင္း ဒီလိုဘဲထင္တာဘဲ၊ အင္း အင္း၊

အ၀မွာ ေတ့လိုက္၊ နင္ နဲနဲအေရွ႕တိုးေလ၊ အင္း အင္း´

လွလွေလးလည္း ျမခင္ေျပာသလို လိုက္လုပ္ရင္း

`နင့္ အ၀မွာ အရည္ေတြ ထြက္ေနတယ္´

`ထြက္ပေစေလဟာ၊ ငါဒီမွာ နင့္ဟာနဲ႔ ေတ့ထားတာ ေတာ္ေတာ္ခံလို႔ေကာင္းေနတာ သိလား´

`ထိုးထည့္လိုက္ရေတာ့မလား ျမခင္´

`ေအး ထိုးၾကည့္၊ ေျဖးေျဖးေနာ္ ေျဖးေျဖး၊ အရမ္းမလုပ္နဲ႔´

လွလွေလးလည္း အားျပဳကာ ဖိထိုးၾကည့္သည္။ အထဲသို႔ တန္းမ၀င္သြားဘဲ ခၽြဲက်ိေနေသာ အရည္မ်ားေၾကာင့္

ေအာက္ဘက္ စိုက္ဆင္းသြားသည္။

`အာ မ၀င္ဘူး၊ ေခ်ာ္သြားတယ္ထင္တယ္၊ ျပန္လုပ္ ျပန္လုပ္၊ အင္း အင္း´

`အရည္ေတြ အရမ္းမ်ားျပီး ေအာက္ကို စီးက်ေနျပီ၊ ေမြ႔ယာေတြ ေပကုန္ေတာ့မယ္၊ နင့္ထမီနဲ႔ ခံထားလိုက္မလား´

`အင္း´

လွလွေလးလဲ ျမခင္ ထမီကို လွမ္းဆြဲျပီး ဖင္ေအာက္ကို ထိုးထည့္သည္။ ျမခင္လည္း ကိုယ္ကို ေကာ့ေပးသည္။

`နင့္ဟာကို နဲနဲ ျဖဲထားမွထင္တယ္၊ ႏို႔မို႔ဆို ၀င္မွာမဟုတ္ဘူး´

`အင္း ဟုတ္တယ္၊ ျဖဲထားလိုက္´

`ဒီမွာ နင့္ေျခေထာက္ငါကိုင္ထားတာ လက္မအားဘူး၊ နင္ျဖဲေပး´

`မရဘူးဟ၊ ငါ့ေျခေထာက္လႊတ္လိုက္ဟာ၊ နင့္ေပၚငါတင္ထားမယ္၊ နင့္ဟာနင္ျဖဲ´

`အင္း အင္း၊ နင့္အရည္ေတြ အရမ္းထြက္ေနတယ္ ျမခင္´

`ထြက္ ထြက္ ဟာ၊ ဒီမွာ ငါအရမ္းခံလို႔ေကာင္းေနတာ၊ နင့္ဟာနဲ႔ ထိုးဟာ´

`အင္း အင္း၊ မ၀င္ဘူးဟ နင့္အရည္ေတြက ခၽြဲက်ိေနတာ အေပၚကိုေခ်ာ္ေခ်ာ္သြားတယ္´

`လုပ္လုပ္ အဲလိုဘဲလုပ္၊ ငါခံလို႔ေကာင္းတယ္၊ ၀င္၀င္ မ၀င္၀င္ လုပ္ လုပ္ အင္း အင္း´

လွလွေလးလည္း ျမခင္ခံလို႔ ေကာင္းသည္ဆို၍ က်က်နနျဖဲကာ ဟိုထိုး ဒီထိုး ထုိးေလေတာ့သည္။

ျမခင္ဆီမွ ထြက္လာေသာ ခၽြဲက်ိေနသည့္ အရည္ေတြႏွင့္ အထိအေတြ႔က သူ႔အေခ်ာင္းအား အရသာ

တမ်ဳိးေပးသလို ဟိုေခ်ာ္ ဒီေခ်ာ္ျဖင့္ ထိုးေနေသာ လွလွေလးအေခ်ာင္းကလဲ ျမခင္ကို အရသာ တမ်ဳိး

ေပးေနေလေတာ့သည္။ လွလွေလးလဲ ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ထိုးလိုက္ ေခ်ာ္လိုက္ ျဖစ္ေနရာမွ

`အ အီး . . ´

တခ်က္တြင္ ကံအားေလွ်ာ္စြာ ျမခင္အေပါက္ထဲ ေခါင္းျမဳတ္သြားေလသည္။ ေခါင္းအျမဳတ္တြင္ျမခင္လည္း အီး

ကနဲ နာက်င္သလိုထေအာ္ေတာ့သည္။ လွလွေလးလည္း ျမခင္ေအာ္မွ ဘာျဖစ္သြားမွန္း ငံု႔ၾကည့္ရင္း သိသြားေလ

ေတာ့သည္။

`၀င္သြားျပီ ျမခင္´

`ေနအံုး ေနအံုး ရပ္အံုး လွေလး ငါနာတယ္ဟ´

`ျပန္ထုတ္လိုက္ရမလား´

`ေအး´

၂ ေယာက္စလံုး ရင္ထဲ ဟာသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။

`ဟင္အင္း မေကာင္းဘူးဟာ၊ ေစာေစာကလို ျပန္သြင္းထားတာမွ ေနလို႔ေကာင္းေသးတယ္´

`အင္း´

အစတခ်က္၀င္ထားျပီးမို႔လားမသိ၊ ေစာေစာကလို ေခ်ာ္မေနေတာ့ဘဲ ေလွ်ာေလွ်ာရႈရႈ ေခါင္းျပန္ျမဳတ္သြားသည္။

`အ . . . လာ လာ ငါ့ေပၚလွဲခ်လိုက္ဟာ ငါဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး´

ျမခင္က ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔လက္ကို အတင္းဆြဲကာ သူ႔ကိုယ္ေပၚဆြဲခ်သည္။ လွလွေလးလည္း အလိုက္သင့္

လွဲခ်လိုက္ေသာအခါ

`အား အား အား အား ေသပါျပီ ေသပါျပီ နာလိုက္တာ နာလိုက္တာ´

ျမခင္လည္း ေကာက္ခါငင္ခါ ထေအာ္ေတာ့သည္။ လွဲအက်တြင္ အရွိန္ျဖင့္ လွလွေလး တေခ်ာင္းလံုး ျမခင္ထဲ

၀င္သြားေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ျမခင္သည္ တအားအားႏွင့္ေအာ္ေနေသာ္လည္း လွလွေလးကို အတင္းဆြဲဖက္

ထားကာေနေလသည္။ ျမခင္ကုိယ္ေပၚတြင္ လွလွေလးကားတုတ္တုတ္မွ်မလႈတ္ရဲေသးေခ်။ သို႔ေသာ္ အခ်ိန္

အနည္းငယ္အတြင္းမွာပင္ အေပၚမွေနေသာသူသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ လႈတ္တုတ္ လႈတ္တုတ္ ျဖစ္ေနရသည္

ဆိုသည့္ အခ်က္ကို လွလွေလး ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္သြားေလေတာ့သည္။

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေသာအခါ ေနာက္ေဖးတြင္ ျမခင္ႏွင့္ လွလွေလးတုိ႔သည္ ေပပြေနသာ အ၀တ္တို႔ကို အျပံဳးကိုယ္စီ

ျဖင့္ အတူတကြေလွ်ာ္ဖြတ္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေလေတာ့သည္။

ဆားငံရည္။

ျမခင္ႏွင့္လွလွေလးတို႔သည္ ေရငတ္တုန္း ပင္လယ္ထဲက် သြားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ ပင္လယ္ေရဆို

သည့္အတိုင္း ေသာက္၍ပင္ မ၀ႏိုင္သလို ျဖစ္ေနေလသည္။ အခြင့္အေရး ရလွ်င္ရသလို၊ လစ္လွ်င္လစ္သလို အခ်စ္

ဆိုသည့္အရာကို သုေတသန ျပဳလုပ္ေနၾကသည္။

လွလွေလးအတြက္ ျမခင္သည္ အရသာအလြန္ရွိေသာ အရာမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ လူသားတဦးအျဖစ္

ျမင္လာေလသည္။ အနီးစပ္ဆံုး ဥပမာျပရေသာ္ ျမခင္သည္ သူၾကိဳက္ေသာ ပူပူေႏြးေႏြး မုန္႔လက္ေကာက္ကြင္းၾကီး

တြင္သကာရည္မ်ား အျပည့္ဖံုးထားသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေနေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အဆိုပါ မုန္႔လက္ေကာင္ကြင္း

ၾကီးကို သူစားခ်င္သည့္ အပိုင္းမွ စစား၍ရသည္။ စားမရ၍ ပစ္လိုက္ရသည့္ အပိုင္းဟူ၍ မရွိေပ။ ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာ

ရမည္ဆိုလွ်င္ စားလို႔ကုန္သြားသည့္တိုင္ လက္တြင္ေပေနေသာ သကာရည္မ်ားကိုပင္ အရသာရွိရွိေျပာင္စင္ေအာင္ စုတ္ယူ

ႏိုင္ပင္ေသးသည္။ ျမခင္ကား ထိုမုန္႔လက္ေကာက္ကြင္းၾကီးကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

သူသည္ ျမခင္ႏွင့္ ေတြ႔သည့္အခါ ခ်စ္ခ်င္သည့္ အပိုင္းမွ စ၍ခ်စ္သည္။ တခါတရံ ျမခင္အားေပြ႔ဖက္နမ္းရံႈ႕ကိုင္တြယ္ပြတ္

သတ္ရင္း ခရီးဆံုးသို႔ လွမ္းသည္။ တခါတရံတြင္ ခရီးဆံုးသို႔ အရင္လွမ္းျပီးမွ နမ္းရံႈ႕ကိုင္တြယ္ပြတ္သတ္ကစားသည္။

တခါတရံတြင္ကား ခရီးမဆံုးခင္ ခဏရပ္ကာ ပြတ္သတ္နမ္းရံႈ႕သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မွ ခရီးဆံုးသို႔ ဆက္သြားျပန္သည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ခ်စ္၍ကား ေကာင္းေနေပသည္။ ျမခင္၏ အသားအေရသည္ အလြန္တရာ ကိုင္တြယ္၍ေကာင္းသည္။

ပြတ္သတ္၍ေကာင္းသည္။ နမ္းရံႈ႕၍ေကာင္းသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမခင္၏ ယားတတ္ေသာ အပိုင္းအားလံုးသည္ လွလွေလး

အတြက္ အရသာ ထူးသည့္ အပိုင္းမ်ားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုအပိုင္းမ်ားကို လွလွေလးသည္ အထူးပင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္လွ

ေပသည္။ ထိုအပိုင္းမ်ားကို သာမန္အခ်ိန္၍ နမ္းရံႈ႕ကိုင္တြယ္ရာတြင္ ျမခင္သည္ တခစ္ခစ္ႏွင့္ တကိုယ္လံုးတြန္႔လိမ္ကာယား

တတ္ေသာ္လည္း အခ်စ္ဆိပ္တက္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ကား တအင္းအင္း ျဖင့္ဇိမ္ယူကာ အေၾကနပ္ၾကီး ေၾကနပ္ေနတတ္

ေပသည္။

ျမခင္သည္ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္အလြန္ရွိသူျဖစ္သည္။ ခ်စ္ရာတြင္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ လွည့္ပတ္ခ်စ္တတ္သည္။ အတတ္ဆန္းမ်ားကို

လည္းရွာေဖြတတ္သည္။ ထို႔မွ်မက မည္သို႔မည္ပံု ခ်စ္က သူ႔စိတ္ထဲတြင္ မည္သို႔မည္ပံု ခံစားရသည္ကို စီကာပတ္ကုံး ေျပာျပ

တတ္ေပသည္။ လွလွေလးသည္ ျမခင္ေျပာသမွ်ကို မွတ္သားထားေလသည္။ မည္သို႔လုပ္ပါက ျမခင္သည္ ေလထဲလြင့္ေမ်ာေန

သည့္အလားခံစားရသည္။ တဖန္ ေခ်ာက္ထဲ ျပဳတ္က်သြားသည့္ အလားခံစားရသည္။ ခ်ားရဟတ္ၾကီး စီးေနသကဲ့သို႔ ခံစားရသည္။

တကိုယ္လံုးရွိမ္းကနဲ ဖိန္းကနဲျဖစ္ကာ အရည္မ်ားသည္ ထိုအေပါက္မွ တာရိုးက်ဳိးသလို စီးထြက္ကုန္သည့္အလား ခံစားရသည္။

ထိုေနာက္ အားအင္မ်ားေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္။ အစရွိသျဖင့္ သူခံစားရသည့္ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေျပာျပကာအရမ္းခံ၍ေကာင္းသည္

ဆိုသည့္အခ်က္ျဖင့္ဇတ္သိမ္းတတ္သည္။

ဤကဲ့သို႔ လွလွေလးသည္ ျမခင္ႏွင့္ ခ်စ္ရည္လူး၍ အခ်ိန္ၾကာလာေသာအခါတြင္ တျခားမိန္းခေလးမ်ားကိုလည္း ျမခင္ကဲ့သို႔ ျပဳမူ

ခ်င္လာသည္။ တျခားမိန္းခေလးမ်ားလည္း ျမခင္ကဲ့သို႔ပင္ အရသာရွိမရွိ သိခ်င္လာသည္။ သူသည္ ျမခင္တေယာက္တည္းကို ခ်စ္

ရသည္မွာ သူအလြန္ၾကိဳက္ေသာ မုန္႔လက္ေကာက္ကြင္းၾကီးကို ေန႔စဥ္စားသံုးသကဲ့သို႔ ျဖစ္လာေလသည္။ မည္မွ်ပင္ ေကာင္း

သည္ျဖစ္ေစ တမ်ဳိးတည္းကိုသာ အျမဲစားသံုးပါက ရိုးအီတတ္သည္မွာ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါတကား။

(၁၀) စမ္းသပ္ျခင္း။

လွလွေလးသည္ ေနာက္ မိန္းခေလးတဦးႏွင့္ ခ်စ္ၾကည့္ခ်င္သည္။ ျမခင္ျပီးလွ်င္ လံုးတင္သည္ သူအရင္းႏွီးဆံုးသူျဖစ္ေပ

သည္။ လံုးတင္အား ခ်စ္ၾကည့္က ေကာင္းမည္ဟုစိတ္ကူးမိသည္။ လံုးတင္သည္ လွလွေလးကို အလြန္ခ်စ္ကာအလို

လိုက္တတ္သူလည္းျဖစ္ေပသည္။ လွလွေလး ခပ္ငယ္ငယ္က လံုးတင္တကိုယ္လံုးကို သနပ္ခါးလူးေပးေနၾကျဖစ္သည္။

လံုးတင္ႏွင့္ မဆံုသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္သည္။ လွလွေလး ေဒၚေၾကာ့ထံ ပညာစသင္ကတည္းက လံုးတင္ႏွင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္

မဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့ေပ။ ယခု သူသည္ မိန္းခေလးမ်ားကို ခ်စ္ရေကာင္းမွန္း သိလာျပီျဖစ္သည္။ ခ်စ္လဲ ခ်စ္ဘူးျပီျဖစ္သည္။

လံုးတင္ႏွင့္ ျမခင္ကား အသြင္အနည္းငယ္ကြဲျပားေပသည္။ ျမခင္ကား က်စ္က်စ္လစ္လစ္ႏွင့္ ပိန္သည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း

လံုးတင္ကား ခပ္လံုးလံုးႏွင့္ အနည္းငယ္ အသားျပည့္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ အသားတင္မဟုတ္ အဆီပါျပည့္သည္ဟု ေျပာမွ

သာျပည့္စံုေပလိမ့္မယ္။

လွလွေလး ေရာက္လာေသာအခါ လံုးတင္သည္ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔အိပ္ယာေပၚတြင္ လွဲေလ်ာင္းကာ စာအုပ္တအုပ္ ဖတ္ေနေလ

သည္။ လွလွေလးေရာက္လာေသာ အခါ လံုးတင္သည္

`ဟဲ့ လွေလး မေတြ႔တာေတာင္ အေတာ္ၾကာျပီ၊ ဘယ္ကလွည့္လာတာလဲ´

`နင့္ဆီလာတာေပါ့၊ သတိရလို႔´

ျပန္ေျဖရင္း လံုးတင္အနား တိုးကပ္ကာ ၀င္အိပ္ေလသည္။ လံုးတင္လည္း လွလွေလးအား ေဘးအနည္းငယ္တိုး၍ ေနရာေပး

ေလသည္။

`နင္ ေဒၚေၾကာ့ဆီ စက္ခ်ဳပ္မသြားဘူးလား´

`အင္း သြားမယ္ေလ၊ နင့္ဆီက ျပန္မွ၊ ခုနင့္ကို ငါသတိရေနလို႔´

`ဟုတ္ရဲ႕လား လွေလးရယ္၊ ဧကႏၵ နင္ ငါ့ဆီက တခုခုလိုလို႔ဘဲျဖစ္ရမယ္´

လံုးတင္ကား လွလွေလး သူ႔အနားတိုးအိပ္ကာ သူ႔အား အတင္းကပ္ေနကတည္းက အနည္းငယ္ ရိပ္မိျပီးျဖစ္သည္။ လွလွေလး

ကား အရြယ္ေရာက္ေနျပီ မဟုတ္ပါလား။

`အင္း ဘာလို႔လဲ မသိဘူး သိလား၊ ငါမနက္ကတည္းက နင့္ကို သတိရေနတာ´

`အယ္ ဘာလို႔´

`မသိဘူးဆို´

လွလွေလးသည္ မသိဘူးဆိုသည့္ စကားကို ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႔ႏြဲ႔ေျပာရင္း လံုးတင္အား အတင္းဖက္ေလသည္။

`ဟဲ့ ဟဲ သတိထား လွေလး သတိထား ငါတို႔ မိန္းမခ်င္းေလ ခစ္ ခစ္ ခစ္´

လံုးတင္ကား တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရယ္ကာေျပာရင္း လွလွေလး အား ရင္ေလးေကာ့ကာ အဖက္ခံေလသည္။ လွလွေလးကား အတင္း

ဖက္ရံုမွ်မက လံုတင္ကုိယ္ေပၚ သူ႔တကိုယ္လံုး တက္ဖိေလေတာ့သည္။ ျပီးေနာက္ လံုးတင္အား ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ

`နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္´ ဟုေျပာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လံုးတင္ ပါးေဖါင္းေဖါင္းေလးကို ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ နမ္းေလေတာ့သည္။

`အမေလး အမေလး လွေလး လွေလး ကုန္ပါျပီ ကုန္ပါျပီ ငါလိမ္းထားတဲ့ သနပ္ခါးေတြေတာ့ ကုန္ပါျပီ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္´

လံုးတင္သည္ လွလွေလး လုပ္သမွ် တခစ္ခစ္ ရယ္ကာ ေနာက္ေနေတာ့သည္။

ထိုအခါ လွလွေလးသည္ သူခ်စ္၍လုပ္သည္ကိုေနာက္ေနေသာေၾကာင့္ စိတ္ခုကာ လံုးတင္ကိုယ္ေပၚမွ လွိမ့္

ခ်ျပီး ႏႈတ္ခမ္းစူကာ တဖက္သို႔လွည့္အိပ္ေတာ့သည္။ ထိုအခါ လံုးတင္သည္ လွလွေလး စိတ္ဆိုးသြားသည္ အထင္ႏွင့္ အေနာက္

မွ ဖက္ျပီး

`လွေလး လွေလး´

`သြား ေခၚနဲ႔´

`အမယ္ ဘာျဖစ္တာလဲ ဒါက စိတ္ဆိုးတယ္ေပါ့ေလ´

`ဆိုးတာေပါ့၊ နင္က ငါခ်စ္သလို ျပန္မွမခ်စ္ဘဲ´

`ခ်စ္ပါတယ္ လွေလးရယ္၊ ခ်စ္ပါတယ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္´

`ေဟာ ေတြ႔လား ရီျပန္ျပီ´

`ရီမွာေပါ့ စိတ္ဆိုးတဲ့သူကလဲ ဒီမွာေဒါသၾကီးထြက္ေနတာကိုး ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္´

လံုးတင္သည္ လွလွေလးကို ေနာက္ကဖက္ရင္း လက္တဖက္က လွလွေလး ေပါင္ၾကားကအရာကို စမ္း၍ ရယ္ရင္းေျပာလိုက္သည္။

`လံုးတင္ ေနာ္ လံုးတင္´

လွလွေလးသည္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ လံုးတင္ဘက္အတင္းလွည့္ကာ ေစာေစာကလို တက္ဖိျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ မရမက လံုးတင္

အက်ႌကို အေပၚသို႔ လွန္တင္ရန္ ၾကိဳးစားေတာ့သည္။

`ဟဲ့ ဟဲ့ ေျဖးေျဖးလုပ္ပါဟဲ့၊ ငါ့အက်ႌေတြ စုတ္ကုန္ေတာ့မယ္´

`စုတ္ စုတ္၊ စုတ္ရင္ ငါျပန္ခ်ဳပ္ေပးမယ္´

`ေအးပါဟာ ေအးပါ၊ ငါခၽြတ္ေပးပါ့မယ္ ခန ေနာ္ ခန´

လံုးတင္သည္ လွလွေလးအားေျပာရင္း သူ႔အက်ႌကို အိပ္ေနရာမွ ခက္ခက္ခဲခဲ ခၽြတ္ေပးေလသည္။ လက္မွစြတ္၍ ၀တ္ရေသာအက်ႌ

သည္ ေခါင္းမွ ကၽြတ္သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဟင္းလင္းပြင့္သြားေသာ ရင္သားအစံုကို လွလွေလးသည္ အေပၚမွ မိုးၾကည့္ေနရင္း

`နင့္ ႏို႔ေတြက အရမ္းလွတာဘဲ´

`ဟုတ္လား၊ ငါက ၀တယ္ဟ´

`၀ ပါဘူး၊ ငါၾကိဳက္တယ္၊ နင့္အသားေလးေတြက အိေနတာဘဲ အဲလို ဖိထားလို႔ ေကာင္းတာ´

`ေအာ္ လွေလး ငါတို႔ ဒီေန႔ ဟိုဟာ လုပ္လို႔မျဖစ္ဘူးေနာ္´

`ဘာလဲ ဟိုဟာ ဆိုတာ´

`နင္ကလဲ ဟိုဟာေလဟာ၊ နင္လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ ဟာေလဟာ´

`လုပ္ရင္ ဘာျဖစ္လဲ´

`ဟဲ့ လုပ္ရင္ ဘိုက္ၾကီးသြားႏိုင္တာေပါ့ဟ၊ နင္မသိဘူးလား´

`ဟင္အင္း´

`မွတ္ထား၊ မိန္းခေလးေတြကို အရမ္းအရမ္း မလုပ္ရဘူး၊ သိလား´

`ဟင္ ဒါဆို လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူးေပါ့´

`ရေတာ့ရတာေပါ့၊ နင့္ အရည္ေတြ ငါ့အထဲကို မ၀င္ေအာင္လုပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘိုက္မၾကီးတတ္တဲ့ အခ်ိန္မွ လုပ္ေပါ့´

ဤသို႔ျဖင့္လံုးတင္သည္ လွလွေလးအား ဘိုက္မၾကီးတတ္သည့္ အခ်ိန္ကို စီကာပတ္ကံုး ရွင္းျပေလသည္။ ထို႔ေနာက္ လွလွေလး

သည္ လံုးတင္အား သူသိခ်င္သည္မ်ားကိုေမးေလေတာ့သည္။

`နင္ ဒါေတြဘယ္လိုသိတာလဲ´

`စာအုပ္ထဲမွာ ပါတယ္ေလဟာ၊ ေနာက္ျပီး င့ါကို မျမင့္ရီကလဲေျပာျပတယ္´

`ဒါဆို ခုခ်ိန္နင္က ဘိုက္ၾကီးႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့´

`အင္း . . ေနအံုး . . . . . ဒီေန႔ ၁၆ ရက္ေန႔ဆိုေတာ့ ငါက အရင္လ လကုန္တုန္းက လာထားတာဆိုေတာ့ အင္း . . ေနာက္တပတ္

ေလာက္ဆို ရျပီ´

`ဟာ တပတ္ေတာင္ ေစာင့္ရအံုးမယ္၊ ငါက ခု ခ်စ္ခ်င္တာ´

`နင္ကေတာ့ေလ ျဖစ္လိုက္ရင္ အသဲအသန္၊ ခ်စ္ေပ့ါဟ၊ ဒါေပမဲ့ ဟိုေလာက္ထိ မလုပ္နဲ႔ေပါ့၊ က်န္တာအကုန္ခ်စ္ ဟုတ္ပလား´

`ဘိုက္ၾကီး မၾကီး ဘယ္လိုသိမွာလဲ´

`ဟိုဟာ လာခ်ိန္တန္လို႔ မလာရင္ ဘိုက္ၾကီးတာေပါ့ဟ´

ေတာ္ေသးသည္။ ဟိုတေန႔က ျမခင္ သူဟိုဟာလာေနေၾကာင္း တိုးတိုး ကပ္ေျပာသြားသည္။ ဒါဆို ျမခင္သည္ ဘိုက္မၾကီးေသး။

သို႔ေသာ္ လိုရမယ္ရ လွလွေလး စပ္စုမိသည္။

`ဘိုက္မၾကီးေအာင္ ေဆးေသာက္လို႔မရဘူးလား´

`အင္း ရတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာတာဘဲ၊ ဘာလဲ လွေလးေနာ္ လွေလး နင္ နင္´

လံုးတင္ စကားမဆံုးခင္ လွလွေလးသည္ လံုတင္ ဘာေျပာေတာ့မည္ကို သိႏွင့္သည့္အလား စကားျပတ္ေစရန္

`နင္ကလဲ ခု နင့္ကို ငါလုပ္ျပီး နင္ေဆးေသာက္လိုက္လို႔ ေျပာမလို႔´

`လွေလးေနာ္ နင္လူလည္မက်နဲ႔၊ ငါေဆးမေသာက္ဘူး´

`ဒါဆို ဘာေဆးေသာက္ရလဲ ငါ့ကိုေျပာျပ´

`နင္ဘာလုပ္မလို႔လဲ´

`မွတ္ထားမလို႔ေပါ့´

`အဂၤလိပ္ေဆးေတာ့ ငါမသိဘူး၊ ျမန္မာေဆးကေတာ့ ေကသီပန္ကို ေသာက္ၾကတယ္ ေျပာတာဘဲ´

`ဒါဆို ငါလုပ္ျပီးရင္ ေကသီပန္ သြား၀ယ္လိုက္မယ္ေလ´

`လွေလး ေနာ္ ငါမေသာက္ဘူးလို႔ ေျပာျပီးျပီေနာ္၊ ခု နင္ခ်စ္ခ်င္ က်န္တာခ်စ္၊ ဒါဘဲေနာ္ ငါ့ကို ဆန္႔တငင္ငင္ၾကီး ေတာ့မထား

သြားနဲ႔၊ ပီးေအာင္ လုပ္သြား၊ ဟဲ့ ဟဲ့ ဟိုလို မဟုတ္ဘူးေနာ္ တျခားနည္းနဲ႔´

`ခစ္ ခစ္ ၁၀ ခါ ၁၀ ခါ ပီးသြားေစရမယ္၊ ေလာင္းမလား´

`ေကာင္မ အေျပာကေတာ့ ၾကီးပါ့၊ လုပ္လဲလုပ္မတတ္ဘဲနဲ႔´

လွလွေလးသည္ လံုးတင္အား ထပ္မေျပာေတာ့ေခ်၊ လက္ေတြ႔သာျပေလေတာ့သည္။ လံုးတင္ကား လူးလွိမ့္၍ကား ေနေခ်ေလ

သည္။ ထို႔ေနာက္ လံုးတင္သည္ သူ႔ဆႏၵျပည့္သြားေသာအခါတြင္ လွလွေလးအား တဖန္ျပန္၍ ပီးဆံုးေအာင္ လုပ္ေပးေလေတာ့

သည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ လွလွေလး၏ စမ္းသပ္ျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ လံုးတင္သည္

သူ႔အခ်စ္ကို မျငင္းေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ပို၍အက်ိဳးရွိသည္မွာ လံုးတင္ထံမွ အႏၲရယ္ ရွိတတ္သည့္ အခ်က္ကို နားလည္

လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ လွလွေလးသည္ ကိုယ္ပိုင္ ျပကၡဒိန္ တခု၀ယ္ကာ သူသိသည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ဟိုဟာလာ

သည့္ရက္တြင္ ထိုအမ်ဳိးသမီးနာမည္ကို ေရးထိုးသည့္ အက်င့္တခု ရရွိလာေလေတာ့သည္။

(၁၁) မုန္႔လက္ေကာက္ကြင္း။

လံုးတင္ႏွင့္ ခ်စ္ျပီးေသာအခါတြင္ လွလွေလး သတိထားမိသည္မွာ ထိုမိန္းခေလးႏွစ္ဦးသည္ တဦးႏွင့္ တဦး မတူညီသည့္

အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ဘာကို မတူညီသနည္းဟု ေမးေသာ္ လွလွေလးတြင္ အေျဖတိတိက်က်မရွိေခ်။ လွလွေလးသိသည္ကား

မတူညီျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ျမခင္ကို မုန္႔လက္ေကာက္ကြင္း ဟုႏိႈင္းေသာ္၊ လံုးတင္သည္လည္း မုန္႔လက္ေကာက္ကြင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ မုန္႔လက္

ေကာက္ကြင္းျခင္းကား မတူၾကေခ်၊ မုန္႔လက္ေကာက္ လုပ္ေသာသူေပၚမူတည္၍ မုန္႔လက္ေကာက္ အရသာ အနည္းငယ္ကြဲ

သည့္သေဘာပင္ျဖစ္သည္။

အရသာဆို၍ ယွဥ္ျပရေသာ္ လံုးတင္သည္ အနည္းငယ္ပိုငံသည္ ဟု ဆိုရေပမည္။ သို႔ေသာ္ ျမခင္ကား ပို၍ အရည္ရႊမ္းေလသည္။

အရည္ရႊမ္း၍ အရသာ ေပါ့သြားသည္ဟု ဆိုလွ်င္ပင္ရေပလိမ့္မယ္။ အထိအေတြ႔သည္လည္း အနည္းငယ္ကြာေပသည္။ လံုးတင္ကား

အိစက္စက္ႏွင့္ ေႏြးေထြးကာ ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္၍ ပိုေကာင္းသလိုလို ထင္ရေသာ္လည္း ျမခင္လည္း က်စ္က်စ္လစ္လစ္၊ တင္းတင္း

ရင္းရင္းႏွင့္ အရသာထူးေပသည္။ ထို႔အတူ ေအးေဆးေဆးေဆးႏွင့္ တခ်က္ျခင္း ဇိမ္ယူရာတြင္ လံုးတင္ကား ပိုေကာင္းေသာ္လည္း

သြက္သြက္လက္လက္ျဖင့္ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲသည့္အခါတြင္ကား ျမခင္ကား ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ လိုရာပါေလသည္။

ထိုအခါ လွလွေလး သေဘာေပါက္သည္မွာကား မုန္႔လက္ေကာင္းကြင္းၾကီးသည္ ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးႏိုင္သည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္ေတာ့

သည္၊ ဒီတဦးေရာင္းသည့္ မုန္႔လက္ေကာက္ကြင္းကို ေန႔တိုင္းစား၍ ညီးေငြ႔လာပါက ေနာက္တဦး ေရာင္းသည့္ မုန္႔လက္ေကာက္

ကြင္းကို ေျပာင္းစားျခင္းျဖင့္ ညီးေငြ႔ျခင္းကို ေျပေပ်ာက္ေစေလသည္။ ပို၍ နားလည္ရသည္ကား မရိုးခင္ ခန ခနေျပာင္းစားျခင္း

သည္ ျငီးေငြ႔ျခင္းကိုပင္ မျဖစ္ေစေတာ့သည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္ေလသည္။

လွလွေလးအဖို႔ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္ျဖစ္လာေသာအခါတြင္ကား ပို၍ အခြင့္အေရးရလာေပသည္။ မိန္းခေလးမ်ား၏ အတြင္းသ႑န္

ကို သူနားလည္လာသည္။ မိန္းခေလးမ်ားသည္ အလြန္ စပ္စုသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ေနရာတကာ သိခ်င္သည္၊ ၾကားခ်င္သည္၊ ျမင္

ခ်င္သည္၊ လုပ္ခ်င္သည္၊ ကိုင္ခ်င္သည္။ ဤအခ်က္သည္ လွလွေလးအဖို႔ မ်ားစြာ အေထာက္အကူျဖစ္ေလသည္။ မိန္းခေလးမ်ား

သည္ အရြယ္ေရာက္လာလွ်င္ ေယာက္က်ားေလး မ်ားအေၾကာင္းကို သိခ်င္လာသည္။ ေယာက္က်ားေလးမ်ားအေၾကာင္းကို တဦး

ႏွင့္တဦး အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုၾကသည္။

မိန္းခေလးမ်ား၏ ဘ၀ကား သနားစရာလည္း ေကာင္းလွေပသည္။ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ မိန္းခေလးမ်ားသည္ ေယာက္က်ားေလး

တေယာက္အား ခ်စ္ေၾကာင္း စဖြင့္ေျပာရန္ ခက္ခဲလွေပသည္။ သူၾကိဳက္သည့္ေယာက္က်ားအား အမူအရာျဖင့္သာ ျပႏိုင္ေလသည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ထိုေယာက္က်ားသည္ သူ႔အား ျပန္မၾကိဳက္က သူသည္မည္သို႔မွ် မတတ္ႏိုင္ေခ်။ သူ႔အားလာၾကိဳက္သည့္ သူကို

သာ ေရြးခ်ယ္ရေလသည္။ ကိုယ္ၾကိဳက္သည့္သူကိုမရသည့္ အတြက္ မည္သူ႔ကိုမွ် မယူဘဲ အပ်ဳိၾကီး အျဖစ္တသက္လံုး ေနသြား

သည့္အမ်ဳိးသမီးကား အလြန္ရွားလွေပသည္။ မည္သူမွ် မယူသျဖင့္ က်န္ေနသည့္ အပ်ဳိၾကီးကိုသာ လွလွေလးေတြ႔ဘူးေလသည္။

ဥပမာ ဆိုရေသာ္ ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ ကိုေဇာ္ဦး ဆိုသူကို အရြယ္ေရာက္သူ အပ်ဳိမိန္းခေလးမ်ား အားလံုးသည္ သေဘာက်ၾကသည္၊

ၾကိဳက္ၾကသည္။ ကိုေဇာ္ဦးသည္ အရပ္အေမာင္းေကာင္းသည္၊ ရုပ္ရည္ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာသည္။ အေျပာအဆုိ သိမ္ေမြ႔သည္။

အလုပ္ၾကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုေဇာ္ဦးကား ခ်ဳိခ်ဳိဆိုသည့္ အမ်ဳိးသမီး တဦးတည္းကိုသာ သေဘာက်ေပသည္။ ထိုအခါ ကိုေဇာ္ဦး

အခ်စ္ကို မရေသာ အမ်ဳိးသမီးတို႔သည္ ကိုေဇာ္ဦး အား စိတ္ကူးျဖင့္ ရူးၾကေတာ့သည္။

သူသည္ ကိုေဇာ္ဦး၏ အခ်စ္ကိုသာ ရရွိပါက ကိုေဇာ္ဦးအား မည္သို႔ မည္ပံုျပဳစုလုိက္မည္ကို မစားရ ၀မခန္း တေယာက္ႏွင့္

တေယာက္အျပိဳင္အဆိုင္ ေျပာၾကေတာ့သည္။ အမွတ္မထင္ေတြ႔လိုက္ရေသာ ကိုေဇာ္ဦး၏ ခႏၲာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို

တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ေဖါက္သည္ခ်ၾကသည္။ စိတ္ကူးယဥ္ကာ ရင္တဖိုဖိုျဖင့္ ပံုၾကီးခ်ဲ႕ကာ ေျပာၾကသည္။ ျပီးလွ်င္

တခစ္ခစ္ ရယ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ တကယ္တမ္းလက္ေတြ႔က်က် လုပ္ဘူးသည္ကားမဟုတ္ၾက။ ၾကားဘူးနား၀ႏွင့္

သာ ရမ္းတုတ္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္ေလသည္။

ထိုအခါ ထိုအမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ လွလွေလးသည္ အသံုး၀င္လာေလေတာ့သည္။ သူတို႔သည္ လွလွေလး၏ ဘ၀မွန္ကိုသိၾက

သည္။ သို႔ေသာ္ လွလွေလးအား အမ်ဳိးသမီးတဦးကဲ့သို႔သာ သေဘာထားၾကသည္။ လွလွေလးအား ရွက္ေၾကာက္ျခင္းမရွိၾက။

လွလွေလး၏ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္သို႔ လာေရာက္ကာ သူတို႔သိခ်င္သည္မ်ားကို လွလွေလးႏွင့္ စမ္းသပ္ၾကသည္။ တခါတရံ လွလွေလး

၏ စမ္းသပ္မႈ႔ေအာက္ သူတို႔ က်ေရာက္ၾကသည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဒီရပ္ကြက္အတြင္းရွိ အမ်ဳိးသမီးထုႏွင့္ လွလွေလးသည္ အေပးအယူ မွ်ေနေပသည္။ သူတို႔အတြက္ကား

လွလွေလးသည္ ကစားစရာ အရုပ္တခုျဖစ္သကဲ့သို႔ လွလွေလးအတြက္မွာကား သူတို႔သည္ မုန္႔လက္ေကာက္ကြင္းမ်ားပင္

ျဖစ္ေလေတာ့သည္။

(၁၂) ေအးေမ။

လွလွေလးသည္ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ဖြင့္ပြဲကို တပတ္နည္းပါး လုပ္ရေလသည္။ အမွန္ကား ဖြင့္ပြဲမဟုတ္ေခ်။ စပ္စုပြဲသာလွ်င္ျဖစ္ေပသည္။

ရပ္ကြက္အတြင္းတြင္တဆင့္စကားျဖင့္ ေဒၚေၾကာ့ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ကို လွလွေလး၀ယ္လိုက္သည္ဆိုသည့္ သတင္းသည္ တခဏႏွင့္

ပ်ံႏွံ႔ေလသည္။ ထိုအခါ ပ်ဳိပ်ဳိအိုအို အမ်ဳိးသမီးထုသည္ လွလွေလးကို အထင္ၾကီးၾကကုန္သည္။ အေၾကာင္းစံုကို သိလိုၾကသည္။

ထိုအခါလွလွေလး စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္သို႔ လာကာ စပ္စုၾကသည္။ လွလွေလးသည္ ေရာက္လာသမွ် အမ်ဳိးသမီးထုကို သူ႔ဆိုင္အား အသိ

အမွတ္ျပဳေစရန္ လက္ဘက္သုတ္ႏွင့္ ဧည့္ခံေလေတာ့သည္၊ ေသာက္စရာအျဖစ္ ေရေႏြးၾကမ္းကို တည္ေလသည္။

အမ်ဳိးသမီးထုကား တေန႔တည္း တခ်ိန္တည္းေရာက္လာသည္ကားမဟုတ္၊ သူတို႔ အားသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ လာၾကသည္။

မဂၤလာေဆာင္ကဲ့သို႔ ေန႔ရက္ႏွင့္အခ်ိန္ကို အကန္႔အသတ္ႏွင့္ သတ္မွတ္ထားသည္ မဟုတ္သည္ျဖစ္၍ လာခ်င္သည့္ အခ်ိန္

တြင္ လာၾကေလသည္။ အမွန္ကား သူတို႔အားလံုးသည္ အျဖစ္မွန္ကို သိျပီးျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္တိုင္ လွလွေလး

ႏွင့္ စကားေျပာခ်င္ၾကသည္။ သူတို႔အားလံုးသည္ လွလွေလးကို ခင္သျဖင့္ လွလွေလး ဆိုင္ဖြင့္သည္ကို ၀မ္းသာေနၾကသည္။

၀မ္းသာေၾကာင္း လူကုိယ္တိုင္လာေျပာခ်င္ၾကသည္။ ထို႔အတြက္ လွလွေလးသည္ လဘက္သုတ္ျဖင့္ဧည့္ခံရေလသည္။

ယခင္က ေဒၚေၾကာ့ စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္သည္ ဤမွ်မစည္။ ယခု လွလွေလးစက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ျဖစ္သြားေသာအခါ ဆိုင္တြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား

ကို အျမဲေတြ႔ရေလေတာ့သည္။ သူတို႔သည္ အားသည့္အခါ လွလွေလး ႏွင့္ စကားလာေျပာၾကသည္။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တိုင္ပင္

ၾကသည္။ လွလွေလးစက္ခ်ဳပ္ဆိုင္တြင္ ဆိုင္ဖြင့္ခ်ိန္ဟူ၍ သတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိေခ်။ လွလွေလးဆိုင္တံခါး ပိတ္ထားလွ်င္ ဆိုင္ပိတ္

သည္ဟု မွတ္ယူႏိုင္၍ တံခါးဖြင့္ထားလွ်င္ ဆိုင္ဖြင့္သည္ ျဖစ္ေပသည္။ တံခါးဆိုသည္မွာလည္း အိမ္ေရွ႕တြင္ရွိေသာ သံဇကာကြက္

တံခါးကိုေျပာျခင္းသာျဖစ္ေလသည္။

ေအးေမႏွင့္ လွလွေလးကား ရြယ္တူ ဟုေျပာလွ်င္ပင္ရေပမည္။ အမွန္ကား ေအးေမသည္ အနည္းငယ္ၾကီးေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ရြယ္

တူကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္ေနေပသည္။ ေအးေမကား ေယာက္က်ားေလးမ်ားကို စိတ္၀င္စားတတ္ေသာ အမ်ဳိးသမီးတဦးျဖစ္ေလသည္။

ထို႔ျပင္ အေတြ႔အၾကံဳရွိဘူးသူ တေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း လွလွေလးသည္ ေအးေမစကားအရ သတိထားမိေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္

ဆိုေသာ္ လွလွေလးသည္ ထိုအခ်ိန္တြင္ အေတြ႔အၾကံဳရွိျပီးသား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္းဆိုေသာ္

ဒီရပ္ကြက္တြင္ ေအးေမကား ရီးစားမရွိေသးသူ အပ်ဳိတဦးအျဖစ္ စာရင္း၀င္ေလသည္။

ေအးေမ သည္ တခါတရံတြင္ လွလွေလးထံေရာက္လာကာ စကားစပ္သလိုလိုႏွင့္ သူၾကိဳက္သည့္ ေယာက္က်ားမ်ားအေၾကာင္း

ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ေျပာတတ္ေလသည္။ ထိုသို႔ေျပာျပေသာအခါတြင္ လွလွေလးသည္ ရွက္တတ္သည့္ အမူအရာျဖင့္လည္းေကာင္း၊

တဟဲ့ဟဲ့ ျဖင့္ ေအးေမကို အေျပာကို မၾကားရဲသည့္ အလား ေခါင္းတခါခါျဖင့္ ညင္းတတ္ေလသည္။ ေအးေမသည္ လွလွေလး

ျဖစ္ေနပံုကို သေဘာက်ကာ တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း အတင္းေျပာျပတတ္ေလသည္။ အမွန္ကား ေအးေမသည္ လွလွေလးအား ၾကံဳး

သြင္းေနျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ ဤသည္ကို လွလွေလးသည္ အေတြ႔အၾကံဳရွိသူပီပီ ရိပ္မိေလသည္။

တကယ္တမ္းဆိုလွ်င္ လွလွေလးသည္ ေအးေမအားလိုခ်င္သည္ရွိေသာ္ လြယ္ကူလြန္းလွေပသည္။ သို႔ေသာ္လွလွေလးသည္

ေအးေမအား ထိုသို႔မလုပ္ခ်င္ေပ။ လွလွေလးသည္ ေအးေမအား ခ်စ္ျခင္သည့္စိတ္မျဖစ္ေပ။ ေအးေမ၏ ပံုသြင္ကို အၾကမ္းအား

ျဖင့္ဆိုရေသာ္ အသားအနည္းငယ္မဲသည္။ အညိဳလြန္၍ မဲသည္ဟု ဆိုရျခင္းသာျဖစ္ေလသည္။ ရင္သားလည္းအနည္းငယ္ေသး

ကာ တင္သားလည္းအနည္းငယ္ ျပားေလသည္။ အရပ္ျမင့္သည့္ အထဲတြင္ ရင္ေရာ တင္ပါ ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္

ကလန္ကလားႏွင့္ ၾကည့္ရဆိုးေလသည္။ ရုပ္ရည္ကား သာမန္အဆင့္တြင္သာလွ်င္ရွိကာ ပါးစပ္အနည္းငယ္က်ယ္သေယာင္

ေယာင္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းကားမသိမသာ ထူေလသည္။ ေနရာတကာတြင္ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ျဖင့္ စပ္စုတတ္သူ တဦးျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ ေအးေမသည္ အားသည့္ အခါတိုင္း လွလွေလး ဆိုင္သို႔လာကာ မည္ကသိလာသည္မသိေသာ ေယာက္က်ားႏွင့္ မိန္းမ

ဆက္ဆံသည့္ အေၾကာင္းမ်ားကို တစ္တစ္ခြခြေျပာျပေလ့ရွိသည္။ အခ်ိန္ၾကာလာေသာ္ လွလွေလးသည္ ေအးေမအေျပာအား

ရိုးအီလာေလေတာ့သည္။ ယခင္ကကဲ့သို႔ ရွက္ေၾကာက္သည့္ အမူအယာျဖင့္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ ထိုသို႔ျဖစ္လာသည္ကို

ေအးေမသည္ သူ႔ပိုင္ကြက္ထဲ ၀င္လာျပီဟုတြက္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစတစႏွင့္ ေအးေမသည္အတင့္ရဲလာေလသည္။

တေန႔ေသာအခါ ေအးေမသည္ထံုးစံအတိုင္း လွလွေလး ဆိုင္သို႔ ေရာက္လာေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ထံုးစံအတိုင္း စကားေျပာရင္း

ေအးေမသည္ လွလွေလးအား နင္နဲ႔ ငါခ်စ္ၾကည့္ရေအာင္ ဟုေျပာေလသည္။ လွလွေလးသည္ ေအးေမစကားကိုၾကားေသာ္

ေအးေမအား သနားလာေလသည္။ အကယ္၍ လွလွေလးသည္ ေအးေမအား ညင္းဆိုလိုက္ပါက ေအးေမသည္ အရွက္ရေပ

လိမ့္မည္။ ထိုမွ်မက ေအးေမသည္ သူ႔အား မုန္းခ်င္မုန္းသြားႏိုင္ေပသည္။ ထိုသို႔ မုန္းသည္ကို လွလွေလး မလိုလားေခ်။

တကယ္တမ္း က်က်နနျပင္ဆင္လိုက္မည္ဆိုလွ်င္ ေအးေမသည္ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈ႕ေပ်ာ္ရွိေပလိမ့္သည္။ အျပင္အဆင္

အေနအထိုင္မတတ္၍သာ ေအးေမသည္ ေယာက္က်ားမ်ား၏ လွ်စ္လ်ဴရႈ႕ျခင္း ခံေနရသူသာ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လွလွေလး

သည္ မိန္းခေလးဆန္စြာ

`ေအးေမကလဲဟာ ငါေၾကာက္တယ္´

ဟု မပြင့္တပြင့္သာမူယာမာယာသံုးကာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

`မေၾကာက္ပါနဲ႔လွေလးရာ၊ အဲလိုလုပ္တာ ေကာင္းတယ္ဟ၊ ေနာက္မွ နင္ၾကိဳက္ျပီး ငါ့ကို ခနခန လုပ္ခိုင္းမွာ´

`ေအးေမေနာ္´

လွလွေလး၏ မခုိ႔တရို႕ အေျပာေၾကာင့္ ေအးေမသည္ တခစ္ခစ္ႏွင့္ အႏိုင္ရသူပမာ ရယ္ေလသည္။

`ဘာရယ္တာလဲ´

`နင္ေျပာတာ ခ်စ္စရာေကာင္းလို႔´

`ေကာင္မေနာ္၊ မ်က္ႏွာကိုက ဟင္း မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး´

လွေလးသည္ မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ေအးေမကို ဟန္ေဆာင္ရန္ေတြ႔ေလသည္။

`လာပါ လွေလးရယ္၊ တံခါး သြားပိတ္လိုက္မယ္ေနာ္၊ အခန္းထဲသြားရေအာင္ ေနာ္´

ေအးေမသည္ လွေလးနားကပ္ကာ ပူစာေလေတာ့သည္။

`ဟင္အင္း ဟင္အင္း ငါေၾကာက္တယ္´

လွလွေလးသည္ ေခါင္းခါကာ ညင္းေလသည္။ ေအးေမသည္ လွလွေလး၏ လက္တဖက္ကို ကိုင္ကာ ထပ္ေျပာျပန္ေလသည္။

`မေၾကာက္ပါနဲ႔ဟာ၊ မေကာင္းဘူးဆို ငါေနာက္မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ ခု နင့္ကို ငါ ရွယ္ ရွယ္ ခ်စ္ေပးခ်င္လို႔ပါ ေနာ္ ေနာ္´

လွလွေလးသည္ ရွက္သည့္သေဘာျဖင့္ ေခါင္းကိုသာ ငံု႔ထားေလသည္။ စိတ္ထဲတြင္ကား ေအးေမသူ႔ကိုမည္သုိ႔ျပဳမည္ကို သိခ်င္လာ

ေလသည္။ သူသည္ ဘာမွမသိေသာသူအျဖစ္ ေနပါကေအးေမသည္ သူ႔အား မည္သို႔ဆက္ဆံမည္ကို သူအလြန္သိခ်င္လာသည္။

လွလွေလးထံမွ မည္သည့္စကားမွ မထြက္လာသည့္အခါ ေအးေမသည္ကမန္းကတမ္းထ၍ အိမ္ေရွ႕တံခါးသြားပိတ္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္လွလွေလးကို လက္ဆြဲကာ အိမ္ခန္းထဲသို႔ ေခၚလာေလသည္။ လွလွေလးသည္ ဘာမွမေျပာဘဲ ေအးေမေခၚရာေနာက္

လိုက္လာေလသည္။ ေအးေမကား လွလွေလး လိုက္လာ၍ ၀မ္းသာလံုးဆို႔ကာ ျပံဳးျဖီး၍သာေနေလေတာ့သည္။

အခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ ေအးေမသည္ လွလွေလးအား အိပ္ယာတြင္ အိပ္ခိုင္းေလသည္။ လွလွေလးလည္း အိပ္ယာတြင္လွဲကာ

ရွက္သည့္ သေဘာျဖင့္ မ်က္ႏွာကို လက္၀ါး၂ ဖက္ျဖင့္သာ အုပ္ထားေလေတာ့သည္။ အမွန္ကား သူမ်က္ႏွာဘယ္လိုထားရမွန္း မသိ

ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ေအးေမကား လွလွေလး ရွက္ေနသည္ဟုထင္ကာ ဘာမွမေျပာေခ်။

ထိုေနာက္ ေအးေမသည္ လွလွေလး၀တ္ထားေသာ ထမီစကိုေျဖေလသည္။ လွလွေလးကား ရွက္သည့္သေဘာျဖင့္ မ်က္ႏွာကို

လက္၀ါး၂ဘက္ျဖင့္အုပ္ကာ ေခါင္းကိုသာယမ္းေနေလသည္။ ေအးေမကား ဂရုမစိုက္ သူ႔အလုပ္ကိုသာ သူလုပ္ေတာ့သည္။

ထမီစေျပသြားေသာအခါ ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်၍ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီက်ပ္က်ပ္ကို အသာလိပ္ခၽြတ္ေလသည္။ လွလွေလးသည္

ကိုယ္အား ဟိုလိမ့္ ဒီလိမ့္ လုပ္ေနသျဖင့္ ေလွ်ာေလွ်ာရႈရႈပင္ ကၽြတ္ေလသည္။ ထိုအခါ လွလွေလး ပစၥည္းသည္ မတင္းတတင္း

အေနအထားျဖင့္ေပၚေလေတာ့သည္။

ထိုအခါ ေအးေမသည္ လွလွေလးပစၥည္းအား အသာဆုတ္ကိုင္ကာ အထက္ေအာက္ စုန္ခ်ီကစားေတာ့သည္။ လွလွေလးကား

ဟင္း ဟင္း ဟင္း ဟင္း ႏွင့္ အသံျပဳကာ တကုိယ္လံုးယမ္းခါေနေလသည္။ လွလွေလးပစၥည္းသည္လည္း ေထာင္မတ္လာေလ

ေတာ့သည္။ ထိုအခါ ေအးေမသည္ လွလွေလးေပါင္ေပၚသို႔ သူ႔ကိုယ္လံုးကို ေမွာက္ခ်ကာ

`လွေလး လွေလး ျငိမ္ျငိမ္ေနပါဟာ၊ ငါနင့္ကို ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးမလို႔´

ဟု တိုးတိုးေျပာေလသည္။ ထိုအခါ လွေလးသည္

`နင့္ တေထာင္ဆစ္ၾကီးနဲ႔ ငါ့ေပါင္ေပၚ ေထာက္ထားတာ နာတယ္ဟ နာတယ္´

`ေအာ္ ေအးေအး၊ မေထာက္ေတာ့ဘူး၊ နင့္ေပါင္ကားလိုက္ဟာ´

လွလွေလးသည္ ေပါင္ ၂ဘက္ကို ကားေပးေလသည္။ ေအးေမလည္း လွလွေလး ေပါင္ၾကားထဲ ေသခ်ာ၀င္အိပ္ကာ သူဆုတ္ကိုင္

ထားေသာ ပစၥည္းအား ေလးငါးဆယ္ခ်က္ သြက္သြက္ေလး ဆက္တိုက္ ထုလိုက္ျပီး ဇတ္ကနဲ ပါးစပ္ျဖင့္ ငံုကာ စုတ္ေလေတာ့သည္။

`အား ဟီး အီး ဟီး အား . . ေအးေမ နင္ နင္ ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ´

လွလွေလးသည္ အိပ္ေနရာမွ တေထာင္ျဖင့္ အားျပဳကာေခါင္းေထာင္ၾကည့္ရင္း အံၾသသင့္ဟန္ျဖင့္ ေမးေလသည္။ ေအးေမကား

လွလွေလးအေမးကိုျပန္ေျဖေပ၊ စုတ္ရက္တမ္းလမ္း မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္ကာ ေခါင္းယမ္းျပေလသည္။ ဘာမွမေျပာနဲ႔ ျငိမ္ျငိမ္ခံဆို

သည့္သေဘာပင္ျဖစ္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ မ်က္လႊာျပန္ခ်ကာ သူ႔အလုပ္ သူဆက္လုပ္ေလေတာ့သည္။ လွလွေလးသည္ ေအးေမစိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ေနသည္ကို

ၾကည့္ကာ လက္တဖက္ျဖင့္ ေအးေမေခါင္းအားကိုင္ကာ ဆံပင္ကို ထိုးဖြေလသည္။ ထိုအခါ ေအးေမသည္ လွလွေလးအား မ်က္

လံုးလွန္ကာ ၾကည့္ျပီးလွ်င္ စုတ္ရက္တမ္းလမ္းျဖင့္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညွိမ့္ျပေလသည္။ လွလွေလး ဘာသာျပန္မိသည္မွာ

ေကာင္းလား ဆိုသည့္ သေဘာပင္ျဖစ္ေလသည္။ လွလွေလးလည္း ေအးေမအား ျပန္လည္၍ ေခါင္းညွိမ့္ျပမိေလေတာ့သည္။

ထိုအခါ ေအးေမသည္ မ်က္လႊာျပန္ခ်ကာ အားရပါးရ စုတ္ေလေတာ့သည္။ တခါတရံတြင္ တျပြတ္ျပြတ္ျဖင့္ အသံမ်ားပင္ထြက္

လာေလသည္။ ေအးေမသည္ ကၽြမ္းက်င္လွေပသည္။ ပါးစပ္တင္မဟုတ္ လက္ကလဲ အျငိမ္မေနေပ၊ တြဲက်ေနသည့္ အရာကို

ဖြဖြေလးဆုတ္နယ္ေလသည္။ လွလွေလးသည္ တခါတခါ ေအာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ အေနရခက္သလုိ အရသာေတြ႔ေလသည္။

ထိုမွ်မက ထိုတြဲက်ေနေသာ အရာကို တလံုးျပီး တလံုး ပါးစပ္ထဲ စုတ္သြင္းလိုက္ ျပန္ထုတ္လိုက္ျဖင့္ ကစားေသးသည္။ လွလွေလး

ပစၥည္းကား တင္းမာကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေလသည္။

ေအးေမသည္ မေနႏိုင္ေတာ့ေခ်၊ ကုန္းထကာ သူ႔ထမီအား ခၽြတ္ခ်၍ လွလွေလးေပၚ ခြေလေတာ့သည္။ ေအးေမသည္ အတြင္းခံ

ေဘာင္းဘီပင္ မ၀တ္ထားေခ်။ ထို႔ေနာက္ လွလွေလးပစၥည္းအား ေသခ်ာကိုင္၍ သူ႔အေပါက္၀ႏွင့္ ေတ့ကာ တေျဖးေျဖး ထိုင္ခ်

ေလေတာ့သည္။ လွလွေလးပစၥည္းကား ေအးေမကိုယ္ထဲ တေျဖးေျဖး နစ္၀င္သြားေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ ေအးေမသည္ ေခါင္း

ကိုေမာ့ကာ အင္း ဟုဆြဲငင္သည့္ အသံရွည္ၾကီး ထြက္လာေလေတာ့သည္။

က်က်နန လွလွေလး၏ ဆီးစပ္ရင္းတိုင္ေအာင္ ေအးေမ ထိုင္ခ်ျပီးေသာအခါ ၂ ေယာက္သားမလႈတ္ၾကေခ်။ လွလွေလး၏ စိတ္ထဲ

တြင္ သူ႔ပစၥည္းအား ေအးေမကိုယ္တြင္း၍ ဆြဲစုတ္ယူေနသလိုလို ခံစားေနရေလသည္။ ခနေနေသာ္ ေအးေမသည္ သူ႔ကိုယ္ကို

အသာအယာ လႈတ္ေလသည္။ ထူးျခားေသာလႈတ္နည္းတမ်ဳိးပင္ျဖစ္သည္။ ေအးေမ၏ ကိုယ္သည္ မၾကြေခ်။ ပတ္ပတ္လည္

လႈတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ တခါတရံ ဖိခ်သလိုျဖစ္သြားကာ တခါတရံၾကြတက္လာသလိုလို ခံစားရသည္။ သူ႔ပစၥည္းသည္ ေအးေမ

ကိုယ္ထဲတြင္အရသာ အမ်ဳိးမ်ဳိးခံစားရေလသည္။ အထူးျခားဆံုးကား သူ႔ပစၥည္းသည္ အထဲတြင္ တခုခုႏွင့္ တုိက္မိကာက်င္ကနဲ

က်င္ကနဲ မၾကာခနျဖစ္သြားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအရသာကား ခံ၍ေကာင္းလွေပသည္။

ထိုေနာက္တြင္ ေအးေမသည္ တေျဖးေျဖးၾကမ္းလာသည္။ လႈတ္ရွားမႈ႕သည္ ျမန္ဆန္လာသည္။ အထဲတြင္ သူ႔ပစၥည္းသည္ ထူပူ

လာသည္၊ ေအးေမသည္ လက္ ၂ဘက္ကို သူ႔ရင္ဘတ္တြင္ေထာက္ကာ အားရပါးရ ေဆာင့္ေလသည္။ ထိုင္ထလုပ္သလို ေဆာင့္

ခ်ေနျခင္းကားမဟုတ္။ ခါးႏွင့္ တင္ပါးသာလႈတ္၍ ေဆာင့္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ တခါတရံ ေအးေမသည္ ေခါင္းကိုယမ္းကာ သြက္

သြက္ေဆာင့္သည္။ တခါတရံေႏွးသြားသည္။ တခါတရံ ပတ္ပတ္လည္ လွည့္သလို လႈတ္ေနသည္။ ေအးေမ၏ လႈတ္ရွားမႈ႕တြင္

လွလွေလးသည္ ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ေခ်။ အတင္းေကာ့ကာ အျမင့္မားဆံုး ခံစားမႈ႕ျဖင့္ ပီးဆံုးျခင္းသို႔ေရာက္ေလသည္။

လွလွေလးသည္ တအီးအီးျဖင့္ ခါးေကာ့လာေသာအခါ ေအးေမသည္ မနားမေနသြက္သြက္လုပ္ေလသည္။ ထိုေနာက္ တအင္းအင္း

ျဖင့္ လွလွေလး ေတာင့္ထားေသာ အေၾကာမ်ား ေျပသြားေသာအခါ ေအးေမသည္ အရွိန္ကို တေျဖးေျဖးကို ေလွ်ာ့ခ်လာေလသည္။

ထိုေနာက္ တခ်က္ျခင္း တခ်က္ျခင္း ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ လႈတ္ေနရမွ ရပ္ေလသည္။ ေနာက္ဆံုးရပ္သြားေသာအခါတြင္ လွလွေလး၏

ပစၥည္းသည္ေအးေမကိုယ္ထဲတြင္ ေပ်ာ့ေခြေနေလျပီ။ ေအးေမလည္း လွလွေလး ကိုယ္ေပၚ အသာအယာ လွဲခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။

(၁၃) သံေခ်ာင္း။

ေအးေမသည္ လွလွေလး ကိုယ္ေပၚတြင္ အေမာေျဖေနရမွ ခနအၾကာတြင္

`ဘယ္လိုလဲ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား လွေလး´

`ေကာင္မ နင္ဒီအတတ္ေတြ ဘယ္ကေန တတ္လာတာလဲ မွန္မွန္ေျပာစမ္း´

`ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာစမ္းပါလွေလးရာ၊ ဒီမွာ ေမာလုိ႔ ေသေတာ့မယ္၊ သူကျဖင့္ ေအာက္ကဇိမ္က်ေနျပီး´

`ထစမ္းပါအံုး ေအးေမရာ၊ ငါ့ဟာ ျပတ္ေတာင္ျပတ္သြားျပီလားမသိဘူး၊ ထူပူေနတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး´

`ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ လွေလးကလဲ မျပတ္ပါဘူး၊ ေတြ႔လား ဒီမွာ ဒီမွာ အတြဲလိုက္ ရွိတုန္း´

ေအးေမသည္ မထေခ်။ သူ႔လက္ျဖင့္ လွေမပစၥည္းကို လွမ္းဆြဲရင္း ရွိေနေသးေၾကာင္း ျပေလသည္။

`ထစမ္းပါဟာ၊ နင့္တကုိယ္လံုး ေခၽြးေတြနဲ႔ ငါလဲ ပူလွျပီ´

ထိုအခါက်မွ ေအးေမသည္ လွလွေလး ေဘးသို႔ အသာလွဲခ်ေလသည္။ ထိုေနာက္ လွလွေလးသည္ သူသိခ်င္သည္ကိုမရမက

ေမးေလေတာ့သည္။

`ေျပာဆို နင္ဘယ္က တတ္ခဲ့တာလဲဆိုတာ´

`မေျပာပါဘူး´

`မေျပာလဲေနေပါ့၊ ငါက နင့္ကို သနားလို႔ အလိုလဲ လိုက္ရေသးတယ္ နင္က်ေတာ့ ငါေမးတာမေျပာဘူး၊ ေတာ္ျပီ ေနာက္ဆို

နင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ အလိုမလိုက္ေတာ့ဘူး´

လွလွေလးသည္ စိတ္ေကာက္သည့္ အမူအယာျဖင့္ ေျပာေသာ္ ေအးေမသည္

`မဟုတ္ပါဘူး လွေလးရာ ငါေျပာလို႔ မျဖစ္လို႔ပါဟာ၊ တျခားသူေတြ သိကုန္ရင္ ငါ ငါ ေသျပီ´

`ဟဲ့ ငါက တျခားသူေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာမလား၊ မေျပာလဲေန၊ သြား သြား နင္လဲ ျပန္ေတာ့´

`ေအးပါဟာ ေအးပါ ငါေျပာျပပါ့မယ္၊ နင္ဘယ္သူမွ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔ေနာ္´

`မေျပာပါဘူးဆို၊ ေျပာစရာလား၊ ငါက နင္ဒီေလာက္ေတာ္တာ ဘယ္ကတတ္လာလဲ သိခ်င္လို႔´

`ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ဟုတ္လား၊ ငါလုပ္တာ အရမ္းေကာင္းလား´

`ေကာင္းလြန္းလို႔ င့ါမ်က္စိထဲ ၾကယ္ေတြ လေတြဘဲ ျမင္ေနရတာ၊ ေျပာပါ နင္ဘယ္သူနဲ႔ ျဖစ္လာတာလဲ´

`ဟိုေလ ဟို ဟို ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႔´

`ဘယ္သူ ဘယ္သူ´

`နင္ကလဲဟာ ကိုသံေခ်ာင္းေလဟာ၊ ငါ့ခဲအိုေလ´

`ဟင္´

`အဲဒါေၾကာင့္ ငါမေျပာခ်င္ဘူးလုိ႔ ေျပာတာေပါ့ လွေလးရယ္´

`မဟုတ္ပါဘူးဟာ နင္ကလဲ ငါက အံ့ၾသသင့္သြားလို႔ပါ၊ ကဲ ကဲ အစအဆံုးေျပာစမ္းပါ၊ ငါစိတ္၀င္စားလာျပီ´

`ဒီလိုဟာ လွေလးရာ၊ နင္မွတ္မိလား ကိုသံေခ်ာင္း ညဘက္ ဒရ၀မ္ လုပ္တုန္းကေလ´

`အင္း အင္း မႏွစ္ကလား´

`အင္းေလဟာ၊ ခု သူ ညေစာင့္ မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ´

`ေၾသာ . . ေကာင္မ ဒါေၾကာင့္ နင္က ငါ့နဲ႔လာလုပ္တာေပါ့ေလ´

`မဟုတ္ပါဘူးဟာ နင္ကလဲ´

`အမယ္ ေအးေမရာ၊ ငါမသိတာလိုက္လို႔၊ ကဲ ေျပာစမ္းပါအံုး နင့္ဇတ္လမ္း´

`အဲဒီတုန္းက သူက ညေစာင့္လုပ္တယ္ဟာ၊ အဲဒါ မနက္ဆုိ အိမ္ျပန္လာျပီး တေန႔လံုး အိပ္ေရာ၊ ငါ့အမကလဲ မနက္ဆို အလုပ္သြား

တာဆိုေတာ့ သူ႔အိမ္မွာ သူ႔တေယာက္တည္းေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ငါကလဲ အဲဒီတုန္းက အလုပ္ျပဳတ္ျပီး နားေနတာဆိုေတာ့ ငါ့အမက

မနက္ဆို ငါ့ကို ေစ်းဘိုးလာေပးျပီး သူ႔အိမ္မွာ သူ႔ေယာက္က်ားအတြက္ ထမင္းသြားခ်က္ခိုင္းတာ´

`အင္း အင္း´

`အဲဒီမွာ ဇတ္လမ္းကစတာ၊ သူကလဲ အိပ္လိုက္ရင္ သုိးေနတာဘဲ၊ ဘယ္ေတာ့မွ လံုလံုျခံဳျခံဳမရွိဘူး၊ မနက္မွ ျပန္လာတာဆိုေတာ့

ျခင္ေထာင္ေတြ ဘာေတြလဲ မခ်၊ ဒီအတိုင္းအခန္းထဲမွာ ကားယားၾကီးအိပ္တာ၊ ပထမ တရက္၊ ႏွစ္ရက္ေတာ့ ငါမသိပါဘူး၊ ေနာက္

သူ႔အခန္းသြားၾကည့္မွ အမေလး လွေလးရယ္၊ ငါ့ဆို အဲဒီတုန္းက တကိုယ္လံုး တုန္ျပီး ဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိဘူး´

`ဘာျဖစ္လို႔လဲ´

`လံုခ်ည္ကလန္၊ ေပါင္ကကား၊ ေျချပစ္လက္ျပစ္ အိပ္ေနလိုက္တာ တခူးခူးနဲ႔၊ ငါတခါမွမေတြ႕ဘူးဘူး သိလား၊ သူ႔ဟာၾကီးက

တန္းလန္းၾကီး၊ ငါ့စိတ္ထဲ အၾကီးၾကီးလိုဘဲ၊ ငါလဲ ျမင္ျမင္ျခင္း လန္႔ျပီး ေနာက္ေဖး ၀င္ေျပးတာ၊ ဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိဘူး၊

တကုိယ္လံုးကို တုန္ေနတာဘဲ´

`အင္ ဟုတ္လား´

`ေအးဟ၊ အဲဒီတုန္းက တကယ္ ငါလန္႔တာ၊ ခုေတာ့ မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး ခစ္ ခစ္၊ ဒါေပမဲ့ဟာ ခနၾကာေတာ့ ငါမေနႏိုင္ဘူး၊

ျပန္ၾကည့္ခ်င္လာျပန္ေရာဟ၊ သူက အိပ္ေနတာဘဲ၊ ဘယ္သိမလဲဆိုျပီး ငါတိတ္တိတ္ေလး ေနာက္တေခါက္ သြားျပန္ေခ်ာင္းတာ၊

`ေတြ႔လား´

`အင္း ေတြ႔တယ္။ ေစာေစာကလို ပံုစံအတိုင္းဘဲ၊ ငါတံခါး၀က ေခ်ာင္းၾကည့္တာ အၾကာၾကီးဘဲ၊ ငါ့ရင္ထဲမွာခုန္ေနတာ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔၊

အသဲယားလိုက္တာဟယ္၊ ေျပးဆြဲျပီး ညွစ္ျပစ္လိုက္ခ်င္တာဟယ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္´

`ေကာင္မ နင္ကေတာ့ အဲဒီထဲက ထေနတာေပါ့ေလ´

`ေအးဟ၊ ငါလဲမသိဘူး၊ အဲဒီတုန္းက ငါ့ကိုငါ ထေနမွန္း။ အဲဒါနဲ႔ ငါေန႔တိုင္း ထမင္းလာခ်က္ေပးရင္း ၾကည့္တာ၊ ထူးဆန္းတယ္ဟ၊

သူအိပ္ယာကႏိုးခါနီးဆို သူ႔ဟာၾကီးက ေထာင္လာတာ၊ အၾကီးၾကီးဘဲဟာ၊ ေၾကာက္စရာၾကီး အဲလို ေထာင္ေနျပီး ခနၾကာရင္

သူႏိုးေရာ၊ အဲလိုေထာင္ေနတာ ပိုၾကည့္ေကာင္းတယ္ဟာ၊ ငါေလ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ လက္ကိုယားေနတာဘဲ သိလား´

`မကိုင္လိုက္ဘူးလား´

`ဟင္အင္း၊ မကိုင္ရဲပါဘူး၊ ေတာ္ၾကာသူႏိုးလာျပီး မိသြားမွ ငါရွက္ျပီးေသမွာ´

`အဲဒါနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္သြားၾကတာလဲ´

`ေအးဟ ငါလဲ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး၊ အဲဒီေန႔က ငါလဲ ထံုးစံအတိုင္း ေခ်ာင္းၾကည့္တာေပါ့၊ အဲဒီေန႔ကလဲ သူ႔ဟာက ပိုျပီးေထာင္

ေနသလိုဘဲဟ၊ ငါ့မ်က္စိထဲမွာ ၾကည့္လို႔ လွလိုက္တာဟာ၊ ထိပ္ဖူးၾကီးဆိုကားေနတာဘဲ၊ အသဲကိုယားေနတာ၊ လူက ရြစိ ရြစိနဲ႔

ေျပးသြားျပီးတခုခုလုပ္ျပစ္လိုက္ခ်င္တာ၊ ငါ့ဟာေတာင္ ငါျပန္ကိုင္ျပီးပြတ္မိတယ္၊ တကယ္ဟ၊ ေနလို႔ကိုမရဘူး၊ အဲေနာက္သူႏိုးခါနီး

ေတာ့ အသာေလး ေနက္ေဖးျပန္လာျပီးဟိုဟာလုပ္သလိုလို ဒီဟာလုပ္သလိုလိုနဲ႔ ေပါ့ဟာ၊ လူကဘာလို႔လဲမသိဘူး၊ ဒီေန႔မွ ပိုထေန

သလိုဘဲ၊ လူကုိ ထူပူေနတာဘဲ၊ သူလဲထလာျပီး ေနာက္က အိမ္သာမွာ ေသးသြားေပါက္ေရာ၊ သူကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း မတ္တတ္

တံခါး၀ကေန ေကာ့ပန္းတာေပါ့၊ တံခါးေတာင္မပိတ္ဘူး၊ ျပီးေတာ့ တံခါးကို အရွိန္နဲ႔ ျပန္ပိတ္ျပီး မ်က္ႏွာသစ္ဘို႔ ေနာက္ကေရစင္မွာ

ငုတ္တုတ္ထိုင္ပါေလေရာ´

`အင္း အင္း ဆက္ပါအံုး´

`သူငုတ္တုတ္ထိုင္မွ ငါအိမ္သာကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ သတိထားမိလိုက္တယ္၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူတို႔အိမ္က အိမ္သာတံခါး ေအာက္

ဘက္ကေဆြးျပီး ျပတ္ေနလို႔ ဂံုနီအိပ္စနဲ႔ ကာထားတယ္ေလဟာ၊ ေအာက္က ကာထားတဲ့ ဂံုနီအိပ္စလဲ တံခါးပိတ္တဲ့ အရွိန္နဲ႔

ေအာက္ျပဳတ္က်ေနတာကိုေပါ့။ ဒီေတာ့အထဲမွာ ထိုင္လိုက္ရင္ ေအာက္ကေဟာင္းေလာင္းတန္းျမင္ရမွာ အေသခ်ာဘဲ၊ ဒါနဲ႔ ငါလဲ

အၾကံရလိုက္တယ္၊

`အင္း´

`ငါေတာင္ သူ႔ဟာၾကီး ၾကည့္ျပီး ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္ သူလဲ ငါ့ဟာကိုေတြ႔ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ သိခ်င္လာေရာ၊ ဒါနဲ႔ငါလဲခပ္တည္

တည္နဲ႔ အိမ္သာသြားတက္ေတာ့တာဘဲ၊ အမေလး လွေလးရာ။ အဲဒီတုန္းက ရင္ေတြတုန္ေနတာ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊

နင္ဘဲစဥ္းစားၾကည့္ေလ ေပၚတင္ၾကီး ငါ့ဟာ လွန္ျပရတာ၊ ငါကေတာ့ မသိသလိုနဲ႔ လုပ္တာေပါ့၊ အိမ္သာထဲ ကေနငါ့ထမီ

မတင္ျပီး ထုိင္ဘို႔ မနဲအားေမြးရတယ္၊ ငါ့နဲ႔ေနာ္ ထိုင္ခ်လုိက္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ၊ ငါ့ဟာၾကီးက ကားျပီးျပဲေနမွာ၊ ရွက္ကလဲရွက္၊

ရင္ကလဲ တဒိတ္ဒိတ္တုန္နဲ႔၊ ဘယ္ေလာက္တုန္ေနလဲဆို ထိုင္ျပီး ေသးေတာင္ေပါက္လို႔မထြက္ဘူးဟ၊ မနဲအတင္း ညွစ္ထုတ္

ရတယ္။ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္၊ ထိုင္ျပီးမွ တံခါးပိတ္ထားေတာ့သူၾကည့္ေနလား၊ မၾကည့္လား၊ သူဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ ဘယ္ျမင္ရမလဲ။

ငါလဲမထူးဘူးဆိုျပီးေသးေပါက္ျပီး ေသခ်ာ ငါ့ဟာကို ေရေလာင္းေဆးေၾကာ ပြတ္ျပတာေပါ့။ သူသာမၾကည့္ေနလို႔ကေတာ့

ငါလုပ္ျပတာ အလကားေပါ့ဟာ´

`အဲဒါ သူၾကည့္ေနလား´

`ၾကည့္ေနမွာေပါ့ဟ၊ ငါအိမ္သာထဲက ထြက္လာေတာ့ သူကမူပ်က္ေနတာ၊ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ျပီးေတာ့မွ ကမန္းကတမ္း

မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့သူ႔လက္ထဲကေရခြက္ေတာင္ လြတ္က်သြားေသးတယ္၊ ခစ္ ခစ္၊ ငါလဲ ရင္တုန္ပန္းတုန္နဲ႔ ဘာမွမသိသလို ျပန္

လာျပီး လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္တာေပါ့၊ သူလဲ ကမန္းကတမ္းမ်က္ႏွာသစ္ျပီး သူ႔အခန္းထဲ သူျပန္၀င္သြားတာ´

`ေအးေမ နင္ကေတာ့ေလ´

`ေအးဟ၊ ခနေနက်ေတာ့ စိတ္ထဲကဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိဘူး၊ အခန္းထဲ သူဘာလုပ္လဲ ဘာျဖစ္ေနလဲ အရမ္းသိခ်င္လာတာ၊ ဘယ္

လိုမွ ေအာက္အီးေနလို႔ကိုမရေတာ့ဘူး၊ လူကလဲဟာ ထူပူေနတာ၊ ဒါနဲ႔ ငါလဲျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟာဆိုျပီး သူ႔အခန္းထဲ လွမ္း၀င္လိုက္တယ္´

`အဲဒီေတာ့´

`သူ မေနႏိုင္ဘူးထင္တယ္၊ သူ႔ဟာကို သူကိုင္ျပီး ထုကစားေနတာ၊ ငါ၀င္လာတာေတြ႔ေတာ့ သူက ဟာ ကနဲျဖစ္ျပီး ကမန္းကတမ္း

လံုခ်ည္နဲ႔ ထဖံုးတယ္။ ငါလဲ အယ္ ဆိုျပီး ေၾကာင္ျပီးၾကည့္ေနမိတာ၊ ျပီးမွ သူဘာစိတ္ကူးေပါက္လဲ မသိဘူး၊ ငါ့နာမည္ကို ေခၚျပီး

ငါ့ကိုအတင္းထဖက္ေတာ့တာဘဲ´

`နင့္ဟာကလဲဟယ္´

`ေအးဟ ငါ့စိတ္ထဲမွာ ဘာျဖစ္သြားမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး၊ ငါဘာမွမသိေတာ့ဘူး၊ ဘယ္ကေနဘယ္လိုအိပ္ယာေပၚ ပက္လက္ေလး

ျဖစ္ေနမွန္းကို မသိတာ စဥ္းစားလို႔ကို မရေတာ့တာ´

`ဒါနဲ႔´

`ေအး၊ ငါသိတာေတာ့ သူက ငါ့နာမည္ကို တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေခၚရင္း ငါ့ကို အတင္း နမ္းတာ နမ္းတာ၊ ဘာေတြေျပာေနမွန္းလဲ ငါ

မသိဘူး၊ ငါ့တကိုယ္လံုး အတင္းေလွ်ာက္ပြတ္၊ ငါလဲဘာမွမသိေတာ့ဘူး၊ ဘာလုပ္ရမွန္းလဲ မသိဘူး၊ ငါသိတာ ငါ့တကိုယ္လံုး ထူပူ

ေနတာဘဲ´

`ဘယ္ေတြနမ္းတာလဲ´

`ဟာ စံုေနတာဘဲ၊ ငါ့ပါးကိုလဲနမ္းတယ္၊ ပါးစပ္ကိုလဲ နမ္းတယ္၊ ငါ့လည္ပင္းလဲနမ္းတယ္၊ ငါ့အက်ႌေတြဆြဲခၽြတ္ျပီ ငါ့ႏို႔ကိုလဲစို႔တယ္၊

ငါေလ ေကာ့ေနတာဘဲ၊ သူငါ့ကို လုပ္ခ်င္သလို လုပ္တာ၊ ဘယ္ကတည္း ငတ္ျပတ္ေနလဲမသိပါဘူး၊ အဆိုးဆံုးက ငါ့ထမီကို ဆြဲခၽြတ္

ျပီး ငါ့ေပါင္ၾကားထဲကဟာကို စုတ္တာဟာ၊ ငါဘယ္လိုမွမေနႏိုင္ဘူး၊ တကိုယ္လံုးကို တြန္႔ေနတာ၊ ဆတ္ဆတ္ကိုလူးေနတာဘဲ၊ ငါ

ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းေတာင္ ငါ့ကိုငါမသိဘူး´

`ဟာ အသဲယားစရာၾကီး´

`အမေလး လွေလးရယ္ ငါေလ အဲဒီတုန္းက ေသျပီလို႔ေတာင္ထင္တာ၊ အားရပါးရစုတ္ျပီး သူ႔ဟာၾကီးနဲ႔ ငါ့ကိုထိုးပါေလေရာ´

`တခါတည္း ထိုးထည့္လိုက္တာလား´

`ဟဲ့ အဲလိုေတာ့ မထိုးဘူးဟ၊ သူသိတယ္ထင္တယ္။ ငါ့ကို နဲနဲခ်င္းထိုးတာ၊ ငါက တခါမွ အေတြ႔အၾကံဳမရွိေတာ့ နဲနဲ၀င္တာနဲ႔

နာတာဟ၊ သူက ငါနာလို႔ ေအာ္ရင္ ရပ္လိုက္၊ ငါ့တကိုယ္လံုးကို ဟိုနယ္ဒီနယ္ နယ္လိုက္၊ ႏို႔ေတြစို႔လိုက္၊ ျပန္ထိုးလိုက္၊ အဲလို

နဲ႔ အဆံုးထိ၀င္ေရာ´

`အရမ္းနာလား´

`နာတယ္ဟ၊ အရမ္းနာလားဆိုေတာ့ အဲဒီတုန္းကနာလဲနာ ခံလို႔လဲေကာင္း၊ နာေကာင္းၾကီးျဖစ္ေနတာေပါ့ဟာ ခစ္ ခစ္၊ ငါ့အထဲ

မွာဟာ ခိုးလုခုလု ၾကီးနဲ႔ ေနလို႔ေကာင္းသလိုလို၊ တခါတခါ နာသလိုလို၊ ဘယ္လိုၾကီးမွန္းလဲ မသိပါဘူးဟာ၊ အဲဒါနဲ႔ သူက အဆံုး

ထိလဲ၀င္ေရာ ခနနားျပီး ေျဖးေျဖးေလး ျပန္ထုတ္လိုက္ ျပန္ထိုးလိုက္နဲ႔ လုပ္တာ၊ ငါလဲ လူးေနတာဘဲ၊ ေအာက္ပိုင္းေတာ့ ဘယ္ရမ္း

လို႔ရမလဲ သူ႔ဟာၾကီး သြင္းထားတာကိုး၊ အေပၚပိုင္းတခုလံုးကို ယန္းေနတာဘဲ၊ နဲနဲၾကာလာေတာ့ ငါဘာမွမသိေတာ့ဘူး၊ တခါတည္း

လူက ေမာျပီးျငိမ္သြားတာ၊ အားကိုတစက္မွ မရွိေတာ့ဘူး၊ တကိုယ္လံုးကို ပူေနတာဘဲ´

`ေနာက္ေတာ့ေရာ´

`သူလဲပီးသြားတယ္ေနမွာေပါ့၊ ငါ့ေဘးမွာ ငါ့ကို ဖက္ျပီးအိပ္ေနတာ အၾကာၾကီးဘဲ၊ ေနာက္ေတာ့ သူကငါ့ကိုေျပာတယ္၊ သူစိတ္မထိန္း

ႏိုင္လို႔ ျဖစ္သြားတာပါတဲ့၊ သူ႔ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔တဲ့၊ ငါ့ကို ယူပါ့မယ္တဲ့၊ တတြတ္တြတ္နဲ႔ဟာ ငါ့ကိုေျပာေနတာ´

`နင္က ဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲ´

`ဟဲ့ ယူလို႔ျဖစ္မလား၊ သူက ငါ့အမေယာက္က်ားဥစၥာ´

`ဟိုဘက္လမ္းက ကိုတိုးေအာင္ၾကီးလဲ ညီအမ ႏွစ္ေယာက္ယူထားတာဘဲဟာ´

`အာ ငါမယူဘူး၊ သူ႔ဟာသူ စိတ္မထိမ္းႏိုင္လို႔ျဖစ္ျဖစ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ငါလဲခံခ်င္ေနတဲ့ဟာ၊ ငါကေတာ့ ငါလဲခံခ်င္ေနလို႔ ျဖစ္သြားတာပါ

လို႔ဘယ္ေျပာမလဲ၊ ငါကေတာ့ သူ႔ကိုေျပာလိုက္တာေပါ့။ မယူဘူးလို႔၊ ယူလို႔ျဖစ္မလား လို႔ ဒါဘဲ ငါေျပာျပီး ထျပန္ခဲ့တာ၊ ထျပန္ေတာ့

မွ နာမွန္းသိတယ္ဟာ၊ လမ္းေလွ်ာက္တာေတာင္ ကြတတနဲ႔ မနဲအားတင္းေလွ်ာက္ရတယ္´

`ဒါဘဲလား၊ ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ နင္အဲေလာက္ မကၽြမ္းပါဘူးေနာ္´

`ခစ္ ခစ္ ခစ္ လွေလးေနာ္ နင္ကေတာ့ အကုန္သိခ်င္တာဘဲ´

`ဟဲ့ သိခ်င္လို႔ ေမးမွေတာ့ အကုန္သိမွေပါ့ဟ၊ ေျပာပါအံုး က်န္တဲ့ဇတ္လမ္း´

`အိမ္ျပန္လာေတာ့ ငါက နာလဲနာ၊ စိတ္ကလဲတို၊ စိတ္ကလဲ ဘာလို႔ တိုမွန္းကို မသိပါဘူးဟယ္၊ ဆိုေတာ့ ေနာက္ေန႔ ထမင္းသြား

မခ်က္ေတာ့ဘူး၊ သူနဲ႔လဲ မေတြ႔ေတာ့ဘူးဆံုျဖတ္ျပီး တေန႔လံုး အိပ္တာေပါ့။ တေန႔လံုး တညလံုး အိပ္ျပီး ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ငါ

မေနႏိုင္ဘူးဟ ခစ္ ခစ္ ခစ္´

`နင္ကေတာ့ေလ´

`နင္ဘာသိလို႔လဲ၊ လူက နာတာေတာင္ေကာင္းေကာင္းမေပ်ာက္ေသးဘူး၊ ခံခ်င္ေသးတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ဘဲ စိတ္တင္းထားထား

မရဘူးဟ၊ ဒါနဲ႔ ငါလဲ ဒီေလာက္ျဖစ္လွတာဟာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုျပီး ထထြက္လာခဲ့တယ္´

`နင္ကေတာ့ေလ´

`ငါ့အမအိမ္ေရာက္ေတာ့ သူက ငုတ္တုတ္ၾကီး ထိုင္ေနတယ္၊ ငါ့ကိုေစာင့္ေနတယ္တဲ့ဟာ´

`ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္ၾကလဲ´

`ဟဲ့ ဘာျဖစ္ရမလဲ၊ ငါလာေတာ့ သူကမေန႔ကလိုဘဲ ေျပာတာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ဟာ ျဖစ္မွမျဖစ္ႏိုင္တာ၊ သူကေျပာတာေပါ့ ငါ့ကို အရမ္း

စြဲလမ္းတယ္ေပါ့ဟာ၊ ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ေပါ့ဟာ ဘာညာ ဘာညာေပါ့ စံုေနတာဘဲ ငါလဲမမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ ျပီးေတာ့ဟာ ငါ့ကို ဖက္ျပီး

နမ္းတာေပါ့၊ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့၊ ဒီတခါေတာ့ ပထမတခါကေလာက္ထူထူပူပူ သိပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူးဟ၊ ငါေသခ်ာမွတ္မိတယ္၊ ေကာင္း

လိုက္တာ လွေလးရာ၊ အရသာကို ဆိမ့္ေနတာဘဲ၊ ေစာေစာက နင့္ဟာၾကီး ကိုလုပ္ရသလိုကိုေကာင္းတာ၊ ငါ့ဟာ ပြတ္စမ္းပါ

လွေလးရာ၊ ေျပာရင္းေျပာရင္း ငါစိတ္ထလာျပန္ျပီ´

`လုပ္ျပီ ေကာင္မကေတာ့´

`တကယ္ပါဟာ၊ ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္စမ္းပါ၊ ငါက ၾကမ္းၾကမ္းမွ ၾကိဳက္တာဟ၊ ဒါေၾကာင့္ သူနဲ႔ ငါနဲ႔ ကိုက္တာ၊ သူကလဲ လုပ္လိုက္ရင္

ၾကမ္းသလားမေမးနဲ႔၊ လုပ္ျပီးသြားရင္ ငါ့ဟာတခုလံုးကို ၾကိမ္းေနတာဘဲ၊ အဲလို ၾကိမ္းေနမွ ငါကေနလို႔ေကာင္းတာဟ´

`အဲလိုလား ေကာင္မ´

`ေအး ေအး အဲလို အဲလို ပြတ္စမ္းပါ လွေလးရာ ၾကမ္းၾကမ္းေလး၊ ပြတ္သာပြတ္ အား အား ေကာင္းလိုက္တာ လွေလးရာ ပြတ္ပြတ္

နင့္ဟာေရာ ေထာင္လာျပန္ပလား၊ ျပစမ္း ျပစမ္း . . အင္း အင္း ေထာင္လာျပီ၊ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္၊ လုပ္အံုးဟာ လွေလး

ငါ့ကို ဒီတခါ နင္လုပ္ေပး´

ေျပာရင္း ဆိုရင္း ေအးေမသည္ ေလးဘက္ေထာက္ကာ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ျပီး ကုန္းေပးေလေတာ့သည္။

`ၾကမ္းၾကမ္းသာလုပ္ လွေလး သိလား´

လွလွေလးစိတ္ထဲတြင္ ဒီေလာက္ေတာင္ ထတဲ့ေကာင္မ ေသေပေရာ့ ဟုၾကိမ္း၀ါးကာ ေအးေမေနာက္တြင္ ဒူးေထာက္ေနရာယူလိုက္

ေလေတာ့သည္။

(၁၄) ျပသာနာ ။

လူတိုင္း လူတိုင္းတြင္ ျပႆနာကိုယ္စီရွိၾကသည္။ လွလွေလးတြင္လည္း ျပႆနာဆိုတာၾကီးရွိေလသည္။ လွလွေလး ျပႆနာကား

ေယာက္က်ားေလးမ်ားပင္ျဖစ္ေလသည္။ ေယာက္က်ားေလးအားလံုးကားမဟုတ္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္ေလသည္။

ထိုေယာက္က်ားေလးမ်ားသည္ လွလွေလးဆုိလွ်င္ စခ်င္ေနာက္ခ်င္ၾကသည္။ ထိခ်င္ကိုင္ခ်င္ၾကသည္။ စသလိုလိုႏွင့္ လွလွေလး၏

တင္သား ရင္သားမ်ားအား ကိုင္တတ္ၾကသည္။ လွလွေလး ျပန္လည္ရန္ေတြ႕ေသာအခါတြင္ သေဘာက်သလိုလို တဟီးဟီးႏွင့္

အရွက္မရွိသလို ရယ္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားအား လွလွေလး အလြန္မုန္းေလသည္။

ထုိလွလွေလး မုန္းသူမ်ားထဲတြင္ အံ့ေမာင္သည္ ထိပ္ဆံုးက ျဖစ္ေလသည္။ အံ့ေမာင္ကား ဘာအလုပ္မွ လုပ္သူမဟုတ္၊ တေန႔တေန႔

အရက္ဆိုင္တြင္ထိုင္က လူတကာႏွင့္ ျပႆနာတက္ေနသူလည္းျဖစ္သည္။ အံေမာင္သည္ သူ႔ကိုအပိုင္သိမ္းခ်င္သည္ဟု လွလွေလး

ထင္ေလသည္။ ရပ္ကြင္းတြင္းရွိ အမ်ဳိးသမီးထု၏ သတင္းအရ အံ့ေမာင္သည္ သူ႔လို မိန္းမစိတ္ေပါက္ေနသူမ်ားအား ျခဴစားေနသည္

ဟု ဆိုေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီရပ္ကြက္တြင္ သူ႔လိုသူ သူတဦးသာ ရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသတင္းကား မည္မွ်မွန္သည္ကို အတိ

အက်ေျပာရန္ကား မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။

လွလွေလးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အံ့ေမာင္၏ အထင္ကား တက္တက္စင္ေအာင္လြဲေနသည္ကို အံ့ေမာင္မသိေခ်။ လွလွေလး

ကား ေယာက္က်ားၾကိဳက္သူ မဟုတ္ေခ်။ ေယာက္က်ားမ်ားကို မုန္းေသာ သူသာလွ်င္ျဖစ္ေလသည္။ မုန္းရေသာ အေၾကာင္းရင္း

ကား အထက္တြင္ေဖၚျပသကဲ့သို႔ သူ႔အား လူလိုသူလို မဆက္ဆံသည့္ အေၾကာင္းရင္း တခုလည္း ပါ၀င္ေလသည္။ ထိုအေၾကာင္း

ေၾကာင့္ပင္ လွလွေလးသည္ ၀ါးလံုရွည္ျဖင့္ အားလံုးကို သိမ္ၾကံဳးရမ္းလိုက္ရေလသည္။

အံ့ေမာင္သည္ အခြင့္အေရးရလွ်င္ ရသလို လွလွေလးအား အတင္းကပ္ေတာ့သည္။ အံ့ေမာင္သည္ ဖါးတပိုင္း ငါးတပိုင္းဘာသာ

စကားကိုလည္း ကၽြမ္းက်င္ေလသည္။ မည္သူက တီထြင္လိုက္သည္မသိေသာ ထိုစကားသည္ စကားတလံုးကို ရွည္လွ်ားေအာင္

လုပ္ကာစကားလိမ္သံုး၍ ေျပာျခင္းျဖစ္ေလသည္။ စကားေျပာသည့္အခါ အံ့ေမာင္သည္ တခ်ဳိ႕ေနရာမ်ား၌ ထိုစကားမ်ားကို ညွပ္၍

ေျပာေလသည္။ အံ့ေမာင္ေျပာသည့္ ထိုစကားမ်ားကို လွလွေလးနားမလည္ေခ်။ လွလွေလး နားလည္ရန္လည္းမလိုေပ။ လွလွေလး

တြင္ထိုစကားမ်ားကိုေျပာတတ္ေသာ ေယာက္က်ားမ်ားကိုသာၾကိဳက္တတ္သည့္ မိန္းမစိတ္ေပါက္ေနသူ အေပါင္းအသင္း တဦးမွ

မရွိေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

လွလွေလး၏ တျခားစီးပြားေရးတခုမွာ ခေလး၀တ္ မိန္းခေလးဂါ၀န္လွလွေလးမ်ား ခ်ဳပ္၍ ေစ်းထဲတြင္တင္ေရာင္းျခင္းျဖစ္ေလ

သည္။ သူသည္ ေစ်းထဲရွိ အ၀တ္ေရာင္းေသာ ေဒၚၾကီးျမင့္ ဆိုင္တြင္ တင္ေလသည္။ ေဒၚၾကီးျမင့္ကား လွလွေလး ေရာင္းခိုင္းေသာ

ေစ်းႏံႈးထက္ ပိုမိုအျမတ္ယူေရာင္းေလသည္။ ထိုေနာက္ လွလွေလးအား ေရာင္းခိုင္းေသာ ေစ်းျဖင့္သာျပန္ရွင္းေပးသည္။ လွလွေလး

လည္းေရာင္းရေငြထဲမွ ေရာင္းခအျဖစ္ အနည္းငယ္ ျပန္ေပးေလသည္။ ေဒၚၾကီးျမင့္ကား ၂ ခါျမတ္ေလေတာ့သည္။

ထိုအခါလွလွေလးသည္ ေစ်းသို႔ တပတ္လွ်င္ တၾကိမ္ခန္႔ အနဲဆံုးသြားရေလေတာ့သည္။ အံ့ေမာင္သည္ ထိုအကြက္ကို အျမဲေခ်ာင္း

ေနေလသည္။ လွလွေလးႏွင့္ေတြ႔တိုင္း အံ့ေမာင္သည္ လွလွေလးအား စကားလိုက္ေျပာေလသည္။ ထိုအခါလွလွေလးသည္ စိတ္

ညစ္ေလေတာ့သည္။ လမ္းတြင္ေတြ႕ေသာ အျခားေယာက္က်ားေလးမ်ားသည္ အံ့ေမာင္ႏွင့္ လွလွေလး အျဖစ္ကို ၾကည့္ကာ ျပံဳးၾက

သည္။ မည္သူကမွ မ၀င္စြက္ေခ်၊ အျခားအေၾကာင္းမွာ အံ့ေမာင္ႏွင့္ မည္သူမွ် ျပႆနာ မတက္ခ်င္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။

ထိုအခါ လွလွေလး၏ အားကိုးရာကား မိန္းမမ်ားသာလွ်င္ျဖစ္ေတာ့သည္။ လွလွေလးသည္ ထိုကဲ့သို႔ၾကံဳလာတိုင္း နီးစပ္ရာ အမ်ဳိး

သမီးတဦးဦး ထံေျပးကပ္ေတာ့သည္။ ထိုအမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ လွလွေလးအား အျမဲကူညီၾကသည္။ တခါတရံ ခပ္စြာစြာ အမ်ဳိး

သမီးႏွင့္ ၾကံဳသည့္အခါ ထိုအမ်ဳိးသမီးသည္ အံ့ေမာင္အား ဆဲဆိုေလသည္။ ထိုအခါ အံ့ေမာင္သည္ အရွက္မရွိစြာ တဟီးဟီးရယ္

ရင္း အနားမွ ခြာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ လွလွေလးသည္ အျပင္သို႔သြားရာ၌ အမ်ဳိးသမီး တဦးဦးအား အေဖၚအျဖစ္

ေခၚေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ေခၚျခင္းေၾကာင့္ လွလွေလးသည္ ထိုအမ်ဳိးသမီးအား ေစ်းတြင္ မုန္႔ဟင္းခါး၊ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ စသျဖင့္

စားခ်င္သည့္ အစားအစာတမ်ဳိးမ်ိဳးကို ၀ယ္ေကၽြးရေလသည္။

အံ့ေမာင္ကား လက္မေလွ်ာ့ေခ်၊ အျမဲလိုလို အကြက္ေခ်ာင္းေနတတ္ေပသည္။ အမွန္ကား တကူတက အကြက္ေခ်ာင္းစရာမလိုေပ၊

အံ့ေမာင္က်က္စားေသာ ေနရာသည္ ေစ်းသို႔သြားေသာ လမ္းမၾကီး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခါ လွလွေလး

ကိုျမင္သည္ႏွင့္ အံ့ေမာင္ကားအေႏွာက္အယွက္ေပးေတာ့သည္။ အံ့ေမာင္စိတ္ထဲတြင္ သူ႔အား လွလွေလး ခါးခါးသီးသီး ျဖစ္ေနသည္

ကို မခံခ်င္ေပ။ သူ႔အေတြ႕အၾကံဳအရ လွလွေလးလို လူမ်ဳိးသည္ ေယာက္က်ားတေယာက္က အခြင့္အေရးေပးသည္ႏွင့္ လြယ္လြယ္

ကူကူ လက္ခံတတ္သည္ ျဖစ္ေပေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။ လွလွေလးက်မွ ခါးခါးသီးသီးျဖစ္ေနသည္ကို အံ့ေမာင္သည္ မခံခ်င္ေပ။

တေန႔ေသာအခါ ေဒၚၾကီးျမင့္သည္ အက်ႌအနည္းငယ္အျမန္လိုေၾကာင္း လွလွေလးထံ လူၾကံဳျဖင့္ စကားပါးလိုက္ေလေတာ့

သည္။ ထိုအခါ လွလွေလးသည္ ေစ်းထဲသို႔ အက်ႌသြားပို႔ရန္ အေၾကာင္းေပၚလာေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က အနီးတြင္အေဖၚ

ေခၚရန္ အမ်ဳိးသမီးတဦးမွ ရွာမေတြ႔ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ လွလွေလးသည္ အက်ႌထုတ္ကို ဆြဲကာ တေယာက္တည္း ေစ်းသို႔ ထြက္

လာေလေတာ့သည္။

လွလွေလးထင္သည့္အတိုင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ အံ့ေမာင္ကားရွိေနေလသည္။ မေတြ႔ခ်င္ေသာသူကို အျမဲလိုလိုေတြ႔ရျခင္းသည္

လူ႔ေလာက၏ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ အံ့ေမာင္ကား မူးေနသည္ဟုထင္သည္။ အရက္ဆိုင္ထဲမွ ထြက္လာကတည္းက

ပင္ အနည္းငယ္ ယိမ္းယိုင္ေနေလသည္။ ထံုးစံအတိုင္း လွလွေလးအနားမွ ကပ္ေလွ်ာက္ကာ ပါးစပ္မွ ထြက္ရာစကားမ်ဳိးစံုေျပာ

ေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ လွလွေလးသည္ ေၾကာက္လန္႔ကာ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္ေလသည္။ ထိုအခါ အံ့ေမာင္သည္ အမွီ

လိုက္ကာ လွလွေလး လက္ကိုဆြဲေလေတာ့သည္။ ပါးစပ္မွလည္း ညစ္ညမ္းေသာ စကားျဖင့္ မေတာ္တေရာ္ေျပာေတာ့သည္။

လွလွေလးသည္ အလြန္ရွက္ေလသည္။ ကံဆိုးစြာအနီးတြင္ အကူအညီေပးမည့္ အမ်ဳိးသမီး တဦးမွ မျမင္ေခ်၊ လွလွေလးသည္

ဘာလုပ္ရမွန္းပင္မသိေခ်၊ ယခုအခ်ိန္တြင္ လွလွေလးအား တံခိုးရွင္တေယာက္ေယာက္က လိုအပ္ေသာဆုတခု ေတာင္းဆိုလွ်င္

အံ့ေမာင္ သူ႔ေရွ႕မွ ခုခ်က္ျခင္းေပ်ာက္ကြယ္သြားရပါေစလို၏ ဆိုေသာ ဆုကိုေတာင္းမိေပလိမ့္မည္။ ထိုအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာပင္

`ေဟ့ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ´

လူတဦး၏ အေမးစကားကို ၾကားရေလသည္။ ထိုစကားကို ၾကားေသာအခါ အံ့ေမာင္သည္ ထိုလူေသခ်ာၾကည့္၍

`မင္း နဲ႔ မဆိုင္ဘူး ၀င္မရႈတ္နဲ႔´

ခပ္မာမာပင္ ျပန္ေျပာေလသည္။

`မဆိုင္ေပမဲ့ မင္းလုပ္တာ ဟုတ္မွမဟုတ္တာ´

ထိုလူသည္ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ျပန္ေျပာသည္။

`အဲဒီေတာ့ မင္းဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ´

`ဘာမွမလုပ္ခ်င္ပါဘူး၊ သူ႔လမ္းသူ ေအးေအးေဆးေဆးသြားပါေစကြာ´

`မင္းက သူ႔လင္မို႔ ၀င္ပါရတာလား´

`ေအး၊ ဟုတ္တယ္၊ ဒီေတာ့ မင္းသူ႔ကို မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႔´

ထိုလူ၏ မထင္မွတ္ေသာ ျပန္ေျပာမႈ႕ေၾကာင့္ အံ့ေမာင္သည္ ရႈးရႈးရွားရွား ျဖစ္ကာ

`ေသာက္ေကာင္၊ ခုမွ ရပ္ကြက္ထဲေရာက္လာျပီး ဖင္ေခါင္းလာက်ယ္ေနတယ္´

ဟုဆိုကာ ထိုလူအား လက္သီးျဖင့္ ထိုးေလေတာ့သည္။ ထိုလူသည္ အံ့ေမာင္လက္သီးကို သူ႔ဘယ္လက္ဖ်ံျဖင့္ပုတ္ထုတ္ကာ

လြတ္ေနေသာ အံ့ေမာင္ ေမးရိုးအား ညာလက္သီးျဖင့္ ထိထိမိမိ ခြပ္ ကနဲထိုးခ်လိုက္ေလသည္။ အံ့ေမာင္လည္း အရွိန္ျဖင့္ လမ္းမ

ေပၚလဲေလေတာ့သည္။ အနားမွ လူမ်ားသည္ တေယာက္မွ ၀င္ေရာက္မဆြဲၾကေခ်။ ၀ိုင္း၀န္းကာ ၾကည့္ေနၾကေလသည္။ အံ့ေမာင္

အထိုးခံရသည္ ၾကိတ္၍ ၀မ္းသာေနၾကဟန္တူေလသည္။ လဲက်ရာမွ အံ့ေမာင္သည္ ျပန္မထဘဲ

`ေဟ့ေကာင္ . . မင္း ၾကပ္ၾကပ္သတိထားေန၊ တေန႔ ငါ့အေၾကာင္း သိမယ္´

ဟုသာၾကိမ္း၀ါးေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ ထိုလူသည္ လွလွေလး လက္ကိုဆြဲကာ

`လာ´

ဟုတလံုးတည္း ေျပာကာ ထိုေနရာမွ အျမန္ထြက္လာေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုလူသည္ လွလွေလးအား ေစ်းထိ လိုက္ပို႔ေလသည္၊

လွလွေလးလည္း ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ ထိုလူအား ေစ်းတြင္ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲကို ၀က္ေသြးဟင္းျဖင့္ စပယ္ရွယ္၀ယ္ေကၽြးေလသည္။

ထိုလူသည္ လွလွေလး၀ယ္ေကၽြးေသာ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲကို အားရပါးရ စားေလသည္။ လွလွေလးအားလည္း ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္

ဆံ၍ ခ်ဳိသာေသာ စကားမ်ားကို ေျပာေလသည္။ ထိုေနာက္ ထိုလူသည္ လွလွေလးအား အိမ္ေရွ႕အထိ ျပန္ပို႔ေပးေလေတာ့သည္။

အျပန္လမ္းတြင္ အံ့ေမာင္၏ အရိပ္အေယာင္ပင္မျမင္ရေတာ့ေခ်။

အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကို မသိေသာ မိန္းခေလးမ်ားသည္ လွလွေလး ထိုလူႏွင့္ တြဲကာအိမ္ျပန္လာသည္ကို အံ့ၾသတၾကီးျဖင့္ အားက်

စြာၾကည့္ေနၾကေလကုန္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုလူကား မိန္းခေလးမ်ား ပါးစပ္တြင္လတ္တေလာ ေရပန္းစားေနသည့္

ရပ္ကြက္တြင္းသို႔ အသစ္ေျပာင္းလာေသာ ဇတ္လိုက္ၾကီး ကိုေလးေအာင္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။

(၁၅) အီၾကာေကြး ။

ဤမွအစျပဳ၍ လွလွေလးတြင္ ကိုေလးေအာင္ဆိုသည့္ ေယာက္က်ားေလးမိတ္ေဆြတဦး တိုးလာေလေတာ့သည္။ လွလွေလး၏

တဦးတည္းေသာ ေယာက္က်ားေလးမိတ္ေဆြဟု ေျပာလွ်င္လည္းရေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လွလွေလးတြင္ ခင္မင္

ရင္းႏွီးေသာ ေယာက္က်ားေလး မိတ္ေဆြမ်ား ယခင္က မရွိေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေလသည္။

အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္းမွာပင္ ကိုေလးေအာင္သည္ လွလွေလး၏ မိတ္ေဆြဘ၀မွ ရင္းႏွီးေသာသူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ရာထူး

တိုးေလေတာ့သည္။ ကိုေလးေအာင္သည္ တျခားေသာေယာက္က်ားမ်ားကဲ့သို႔ သူ႔အားအထင္ေသးေသာ အမူအယာ၊ အျပဳအမူ

ျဖင့္ မဆက္ဆံေခ်။ ကိစၥေပၚ၍ အျပင္သို႔ အတူတြဲသြား တြဲလာသြားၾကသည့္အခါမ်ားတြင္လည္း ရွက္ကိုးရွက္ကန္း အမူအရာမရွိေခ်။

လူတကာ၏ စူးစမ္းေသာအၾကည့္မ်ားကိုလည္း ဂရုမစိုက္ေခ်။ ကိုေလးေအာင္ကား မွန္သည္ထင္သည္ကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့လုပ္မည့္ လူစား

မ်ဳိးပင္ျဖစ္ေပသည္။

ထိုသို႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျဖင့္ ေနလာေသာအခါ လွလွေလးသည္ ကိုေလးေအာင္အေပၚစိတ္၀င္စားလာေတာ့သည္။ မည္သို႔ေသာ သေဘာ

ျဖင့္စိတ္၀င္စားလာသည္ကို လွလွေလးကိုယ္တိုင္ပင္ ေသေသခ်ာခ်ာသေဘာမေပါက္ေခ်။ ယခင္က အမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုသာအားကိုး

ေနခဲ့ရာမွ ယခုအခါ ကိုေလးေအာင္ကို အားကိုးခ်င္လာသည္။ ကိစၥေပၚ၍ သြားစရာ လာစရာရွိလွ်င္ အရင္ဆံုး သတိရမိသူမွာ ကိုေလး

ေအာင္ကိုပင္ျဖစ္ေလသည္။

တခါတရံ လွလွေလးအား အခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီးတို႔သည္ သူ႔အား နင္ ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသလားဟုပင္ေမးတတ္ၾကသည္။ ထိုအခါ

လွလွေလးသည္

`ဟိတ္ ဘာေတြလာေမးေနတာလဲ´

`ျဖစ္စရာလား၊ နင္တို႔ေနာ္ နင္တို႔´

`ဟဲ့ ငါတို႔က ရိုးရိုးသားသားပါဟာ´

စသျဖင့္ အေျဖအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးကာ ေျပာေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ လာေမးသူတို႔အား မဟုတ္ေၾကာင္း ျပံဳးျပံဳးေလးျငင္းရသည္ကို သူစိတ္ထဲ

တြင္ ေပ်ာ္သလိုလို ခံစားရေလသည္။ ဇေ၀ဇ၀ါျဖင့္ သူျငင္းသည္ကိုပင္ မယံုသလိုလိုျဖစ္ေနသည့္ သူတို႔အျဖစ္ကို လွလွေလးအလြန္

သေဘာက်ေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ သူသည္ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္ကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပင္ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ပင္ျဖစ္ေနေလ

သည္။

ယခင္ကဆိုလွ်င္ ညအိပ္ယာ၀င္သည့္အခါတိုင္း တေန႔တာ သူထိေတြ႕ခဲ့သည့္ မိန္းခေလးမ်ားအေၾကာင္းကို စဥ္းစားတတ္ေလသည္။

သူ႔တြင္ အက်ႌလာခ်ဳပ္ေသာ မိန္းခေလးမ်ားကို အတိုင္းအထြာယူရင္း သူသည္ မသိမသာ ထိတတ္သည္၊ ကိုင္တတ္သည္၊ ထိုကဲ့သို႔

သူသေဘာက်ေသာသူအား မထိတထိ ကိုင္တြယ္ရျခင္းကို သူႏွစ္သက္ေလသည္။ ယခုအခါ ညအိပ္ယာ၀င္တိုင္း ကိုေလးေအာင္၏

အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေလသည္။ ကိုေလးေအာင္သည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခုထိ သူခ်စ္သည့္ မိန္းခေလး မေတြ႔ေသး

သနည္း။ သူ႔အား ဘာေၾကာင့္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံေနသနည္း။ အေျဖမရွိေသာ ထိုပုစၧာအား အေျဖရွာရင္းပင္ လွလွေလးသည္

သူၾကိဳက္ေသာ မုန္႔လက္ေကာက္ကြင္းမ်ားကို ေမ့ေနေလေတာ့သည္။

`လွေလး လွေလး´

လွလွေလးသည္ အိပ္ေနရာမွ သူ႔နာမည္ တိုးတိုးေခၚသံေၾကာင့္ ႏိုးလာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသံၾကားရာၾကည့္လိုက္ေသာအခါ

မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ကိုေလးေအာင္ကို သူ႔အိပ္ယာအနီးတြင္ ရပ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။

`ဟင္ အကို ဘာလုပ္တာလဲ ညၾကီး အခ်ိန္မေတာ္´

`ဟုတ္တယ္ လွေလးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ ေနာက္ေဖးေပါက္က ၀င္လာတာ´

`တံခါး ပိတ္ထားတဲ့ဟာ၊ အကိုဘယ္လို၀င္လာတာလဲ´

`တံခါးက ဂလန္႔မထိုးထားဘူးေလ၊ လွေလး´

`ဟင္ လွေလး ဂလန္႔ထိုးဘို႔ ေမ့သြားတာ ထင္တယ္´

`လွေလးကလဲ ညေနက အကိုညက်လာခဲ့မယ္ ေနာက္ေဖးတံခါးကို ေစ့ထားလို႔ မွာထားတာေလ၊ ဒါေၾကာင့္ လွေလး တံခါးကို

ေစ့ထားတာ မဟုတ္ဘူးလား´

လွလွေလးသည္ ကိုေလးေအာင္ ေျပာစကားေၾကာင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားေလသည္။ အကိုသည္ သူ႔အား ဘယ္အခ်ိန္

တုန္းက ဒီစကားေျပာသြားသည္ကို သူမမွတ္မိ။ အင္းေလ အကိုေျပာသြားလို႔ျဖစ္မွာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ငါတံခါးကို ဂလန္႔မထိုးမလိုက္တာ

ေနမွာ၊ ခါတိုင္းဆို ငါတံခါး ပိတ္ဘို႔ ေမ့မွ မေမ့တတ္ဘဲ။ လူက အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနျပီလားမသိ။ ကိုယ့္ဟာ

ကိုယ္ပင္ ဇေ၀ဇ၀ါႏွင့္ ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ ျဖစ္ေနေလသည္။

လွလွေလးသည္ ခုမွ သူ႔ကိုယ္သူ သတိထားမိသည္။ သူသည္ အိပ္ယာေပၚတြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ စကားေျပာ

ေနေလသည္။ သူ႔တကိုယ္လံုး ပစ္စလက္ခတ္ႏွင့္ ဘာတခုမွ လံုလံုျခံဳျခံဳဘာမွမရွိ၊ ည၀တ္အက်ႌ ပြပြကလည္း ၾကယ္သီးျပဳတ္ကာ

သူ႔ရင္သားကို လံုေအာင္ မကာထားေခ်၊ လွလွေလးသည္ ကုိယ့္ကိုကိုယ္ ငံုၾကည့္ကာ ကမန္းကတန္း အက်ႌစကိုလက္တဖက္

ျဖင့္ဆြဲေစ့လိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေပါင္လည္ေလာက္ထိ လန္တက္ေနသည့္ ထမီစကို ေနာက္လက္တဖက္ျဖင့္ ဆြဲဖုန္းေလသည္။

ထူးထူးဆန္းဆန္း ညဘက္ၾကီး သူ႔အခန္းထဲတြင္ အလင္းေရာင္ျဖင့္ လင္းထိန္ေနသည္။

ကိုေလးေအာင္သည္ တေျဖးေျဖးႏွင့္ အိပ္ယာနားကို ကပ္လာခါ သူ႔အနီးတြင္ ၀င္ထိုင္ေလသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ လွလွေလး

သည္ ရင္တဖိုဖိုျဖင့္ ေၾကာက္လန္႔လာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသံတုန္တုန္ျဖင့္

`အကို အကို ဘာ . . ဘာ လုပ္မလို႔လဲ´

ဟု အလန္႔တၾကားေမးေသာအခါ ကိုေလးေအာင္သည္ အသာျပံဳးကာျဖင့္

`အကိုက လွေလးကို ခ်စ္လို႔၊ ခ်စ္ဖို႔ လာတာေလ၊ လွေလးက အကို႔ကို ခ်စ္တယ္ဆို´

`လွေလး လွေလး ဘယ္တုန္းက အကို႔ကို ခ်စ္တယ္ ေျပာလို႔လဲ´

`ညေနကေလ၊ အကိုက လွေလးကို ခ်စ္တယ္ေျပာေတာ့ လွေလးကလဲ အကို႔ကို ခ်စ္တယ္တဲ့၊ လွေလး မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား´

`ဟင္အင္း၊ လွေလးမသိဘူး´

`လွေလးကလဲကြာ၊ လွေလးက ခ်စ္တယ္ေျပာေတာ့ အကိုက ညက်လာခဲ့မယ္၊ ေနာက္ေဖးတံခါးဖြင့္ထား ဆိုေတာ့ လွေလးဘဲ

အင္း လို႔ေျပာျပီး အိမ္ထဲေျပး၀င္သြားတယ္ေလ´

ကိုေလးေအာင္ ေျပာေသာစကားမ်ားကို သူတခုမွ နားမလည္ေခ်၊ သူႏွင့္ အကို ဘယ္တုန္းက ခ်စ္သူျဖစ္သြားသည္ကို သူတကယ္

မမွတ္မိေခ်၊ အကိုကိုၾကည့္ရသည္မွာ လိမ္ေျပာေနသည္ဟု မထင္ရေခ်။ အကိုသည္ မဟုတ္ဘဲႏွင့္ ဤကဲ့သို႔ လုပ္မည့္ လူစားမ်ဳိး

မဟုတ္၊ ဒါ . . ဒါ ဆို၊ ငါ . . ငါ နဲ႔ အကို၊ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကျပီေပါ့။ လွလွေလးသည္ ခ်စ္သူျဖစ္သြားျပီဟု ေတြးမိသည္ႏွင့္ လူ

တကိုယ္လံုး ၾကက္သီးေမြးမ်ားထလာကာ တကိုယ္လံုး ေအးကနဲ ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။

အကိုသည္ သူဘာမွျပန္မေျပာသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူယာ အသာအယာဆြဲဖက္လိုက္ေလသည္။ သူသည္ အကို႔ရင္ခြင္ထဲသို႔

က်ေရာက္သြားေလသည္။ အကို၏ ရင္ေငြ႔သည္ ေအးစက္ေနေသာ သူ႔အသားအား ေႏြးေထြးေစမည့္အစား ပိုမိုေအးစက္သြားေအာင္

လုပ္သကဲ့သို႔ ရွိေနခ်သည္။ သူဘာလုပ္ရမွန္းမသိေခ်။ အကိုက သူ႔အား ဖက္ကာ ၾကက္သီးေမြးမ်ား ထေနေသာ သူ႔လက္ေမာင္း

အား ဖြဖြေလး ပြတ္ကစားေနေလသည္။ ၾကက္သီးေမြးမ်ားကား ၀တ္မသြားေခ်၊ ထသထက္ ထလာကာသာေနေလေတာ့သည္။

သူသည္ ဤကဲ့သို႔မေနႏိုင္ေတာ့ေခ်၊ အသက္ရႈၾကပ္သလိုလို ခံစားလာရေတာ့သည္။

ထိုအေၾကာင္းကို အကို႔အားေျပာခ်င္သည္။ သူအသက္ရႈ၍မ၀ေတာ၊့ သူ႔အားလႊတ္ဘို႔ ေျပာရန္ ေခါင္းေမာ့လိုက္ေသာအခါ အကို

သည္ ဘာစကားမွ ေျပာခြင့္ မေပးေတာ့ေပ။ အကို၏ ႏႈတ္ခမ္းအစံုသည္ စကားေျပာရန္ အားယူေနေသာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းအား

လာေရာက္ ဖိကပ္ေလေတာ့သည္။ သူ၏ စကားလံုးမ်ားကာ စကားလံုးအျဖစ္သေႏၲမတည္ခင္ကပင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေလေတာ့

သည္။

အကို၏ ႏႈတ္ခမ္းအစံုသည္ သူ႔ကိုယ္တြင္းမွ ကလီစာမ်ားကို စုတ္ယူသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ ခႏၲာကိုယ္အတြင္းမွ

ကလီစာမ်ား တခုျပီးတခု ေလွ်ာကနဲ ေလွ်ာကနဲ သူ႔ပါးစပ္ေပါက္မွထြက္ကာ အကို႔ပါးစပ္အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္သြားသကဲ့သို႔

ခံစားေနရသည္။ သူသည္ ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္ အကို႔ အား တင္းတင္းျပန္ဖက္ထားေလေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ႔

ခႏၲာကိုယ္အတြင္း တြင္ကလီစာမ်ားကုန္ကာ တကိုယ္လံုးေပ်ာ့ေခြက်သြားေလေတာ့သည္။

ထိုအခါ အကိုသည္ ေပြ႔ထားကို သူ႔ကို အိပ္ယာေပၚသို႔ အသာအယာခ်လုိက္ေလသည္။ သူသည္ မလႈတ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ သူခႏၲာကိုယ္

အတြင္းတြင္ ဘာတခုမွ်မရွိေတာ့ေခ်။ အကိုသည္ သူ႔ခႏၲာကိုယ္တြင္းမွ ကလီစာမ်ားကိုစုတ္ယူစားေသာက္ျပီးေသာ္လည္း ေၾက

နပ္ေသးဟန္မတူေခ်။ မလႈတ္ႏိုင္ေတာ့သည့္ သူ႔ကိုအေပၚမွ မိုးၾကည့္ကာ သူ၀တ္ထားသည့္ အ၀တ္အစားမ်ားကို တေျဖးေျဖးႏွင့္

တစစီ ဆြဲခြာေလေတာ့သည္။

သူသည္ ေအာ္ခ်င္သည္။ အကို႔ကို ဤသို႔မလုပ္ရန္ သူ႔လက္ျဖင့္ ကာကြယ္ခ်င္သည္။ သူသည္ ေအာ္၍မရေပ၊ သူ႔လက္ ၂ သည္

လႈတ္၍မရေခ်။ ယုတ္ဆြအဆံုး သူ႔ေခါင္းသည္ပင္လွ်င္ ယမ္း၍ မရေပ။ သူ႔ခႏၲာအတြင္းရွိ သူ႔အား လႈတ္ရွားေစရန္ ျပဳလုပ္ေပးမည့္

အရာအားလံုးကို အကိုစုတ္ယူသြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ ခနအတြင္းမွာပင္ သူသည္ အ၀တ္ဗလာျဖင့္ ကုတင္ေပၚတြင္

ပက္လက္ကေလးျဖစ္ေနေလျပီ။

သူ႔အ၀တ္မဲ့ ခႏၲာအားမိုးၾကည့္ေနေသာ အကို၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ၀င္း၀င္းေတာက္လာသည္။ ထိုမွ တဆင့္ တေျဖး

ေျဖးနီရဲလာေလသည္။ အကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာ သူ႔ရင္သားအား သူျပန္ၾကည့္မိေသာအခါ ထူးဆန္းစြာ လံုး၀န္းေနျပီး ႏို႔သီးေခါင္း

ေလးသည္လည္း ပန္းေသြးေရာင္ျဖင့္ ၾကြရြကာ လွပေနသည္ကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႕ရွိရေလသည္။ အကိုသည္ ထိုလံုး၀န္းေနေသာ ရင္

သားထိပ္မွ ပန္းႏုေရာင္ၾကြေနေသာ ႏို႔သီးေလးအား ငံု၍ တျပြတ္ျပြတ္ျဖင့္ စို႔ေလေတာ့သည္။ သူသည္ အကို႔အား မလုပ္ရန္ အတင္း

ေအာ္ဟစ္တားေလသည္၊ အသံကား မထြက္လာေခ်။ သူသည္ ေၾကာက္လန္႔ကာ အတင္းရုန္းကန္ေလသည္။ လႈတ္၍ကားမရေခ်။

ထိုကဲ့သို႔ တျပြတ္ျပြတ္စို႔ရင္း သူ၏ လံုး၀န္းေနေသာ ႏို႔အံုသည္ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ျပားခ်ပ္လာေလသည္။ အကိုသည္ သူ႔ႏို႔အံု

အတြင္းမွ အရသာရွိေသာ မလိုင္ရည္မ်ားကိုစုတ္ယူစားေသာက္လိုက္ေခ်ျပီ၊ တဖက္က ျပားခ်ပ္သြားေသာအခါတြင္ အကိုသည္

ေနာက္တဖက္အားေျပာင္း စို႔ေလေတာ့သည္။ က်န္တဖက္လည္း ခနအတြင္းမွာတြင္ ျပားခ်ပ္သြားေလသည္။ ထိုေနာက္ ကိုေလး

ေအာင္သည္ ဘိုက္၀သြားသည့္အလား ေအ့ကနဲ ေလခ်ဥ္တခ်က္တက္ကာ မတ္တပ္ထရပ္ေလေတာ့သည္။

ထိုေနာက္ အိပ္ယာေပၚတြင္ မလႈတ္မယွက္ျဖစ္ေနသာ လွလွေလးအား တခ်က္စူးစူး၀ါး၀ါးၾကည့္ျပီးေနာက္ သူ၀တ္ထားေသာ လံု

ခ်ည္အား ကြင္းလိုက္ခၽြတ္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လွလွေလး၏ မ်က္လံုးအစံုသည္ ျပဴးက်ယ္

ကာ ေၾကာက္စိတ္သည္တားမရေလာက္ေအာင္ သူ႔တကိုယ္လံုးျပန္႔ႏွ႔ံ သြားေလေတာ့သည္။

လွလွေလးျမင္လိုက္ရသည္ကား ကိုေလးေအာင္၏ ေပါင္ၾကားတြင္ သူအလြန္မုန္းတီးေသာ အီၾကာေကြးေခ်ာင္းၾကီးပင္ျဖစ္ေတာ့

သည္။ မည္သို႔မွန္းမသိ သူသည္ အီၾကာေကြးအား ငယ္စဥ္ကတည္းပင္ အလြန္မုန္းေလသည္။ စားဘုိ႔မေျပာႏွင့္ ၾကည့္ပင္မၾကည့္ခ်င္

ေပ။ ထိုနီညိဳညိဳအီၾကာေကြးေခ်ာင္းၾကီးကား အရစ္အထစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာျဖင့္ ကိုေလးေအာင္ေပါင္ၾကားတြင္ ေၾကာက္စရာ

ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဟိုရမ္းဒီရမ္းျဖင့္ မတ္မတ္ေထာင္လွ်က္ရွိေနေလသည္။

ကိုေလးေအာင္သည္ အီၾကာေကြးေခ်ာင္းၾကီးတန္းလန္းျဖင့္ သူ႔အနားတိုးလာသည္ကို ၾကည့္ရင္း အတင္း ေၾကာက္လန္႔တၾကား

ေအာ္ဟစ္ေလသည္။ အတင္းရုန္းကန္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ အသံကားမထြက္၊ လူကားလႈတ္၍မရေပ၊ သူသည္ ဇြဲမေလွ်ာ့ေခ်၊ အတင္း

ပင္ၾကိဳးစားေအာ္ဟစ္သည္၊ ကိုေလးေအာင္ကား သူ႔ေပါင္ၾကားတြင္ က်က်နန ေနရာယူေနေခ်ျပီ၊ သူကား အတင္းေအာ္ဟစ္ေလပင္

ျဖစ္သည္။ အတင္းရုန္းကန္သည္။ ကိုေလးေအာင္ကာ ေအးေအးေဆးေဆးအပင္ သူ႔ေျခ ၂ ဘက္အား လက္ ၂ ဘက္ျဖင့္ ကိုင္

ေျမွာက္ကာ အီၾကာေကြးေခ်ာင္းၾကီးျဖင့္ ထိုးရန္အသင့္ခ်ိန္ရြယ္ထားျပီးျဖစ္ေနေလျပီ။

လွလွေလးသည္ မၾကာမွီ သူ႔အား အီၾကာေကြးေခ်ာင္းၾကီးျဖင့္ထိုးေတာ့မည္ကို သိလိုက္ရေလသည္။ သူစိတ္ထဲတြင္ ဘာျဖစ္ေနသည္

ကို ကိုေလးေအာင္ မသိေခ်။ ကိုေလးေအာင္ကား သူလုပ္ခ်င္သည့္ အလုပ္ကို ပီးစီးေအာင္ လုပ္ေပေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လွလွေလး

သည္ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ ရွိသမွ်အားအင္မ်ားထုတ္ကာ အသံကုန္ ဟစ္ေအာ္ရင္း အတင္းကုန္းရုန္းထလိုက္ေလေတာ့သည္။

`အား . . . . . ´

ေနာက္ဆံုးတြင္ လွလွေလးဆီမွ အသံထြက္လာေလေတာ့သည္။ လႈတ္၍လည္းရလာသည္။ ထိုအခါ လွလွေလးသည္ ကမန္းကတန္း

ငုတ္တုတ္ထထိုင္ေလသည္။ အခန္းတခုလံုးကား ေမွာင္မဲကာေနေလသည္။ ဘာမွမျမင္ရေခ်။ လူတကုိယ္လံုးလည္း ေမာဟိုက္ကာ

ေခၽြးေစးမ်ားျဖင့္ရြဲစိုေနေလသည္။ ကမန္းကတမ္း အိပ္ယာေဘးမွ လက္ႏွိပ္မီးကို ေကာက္ယူကာ အခန္းပတ္လည္ ထိုးၾကည့္ေသာ

အခါျမင္ျမင္သမွ်မွာ သူ႔ပိတ္ျခင္ေထာင္ ျဖဴျဖဴၾကီးပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။

ထိုမွ လွလွေလးသည္ သူသည္ အိပ္မက္ မက္ေနေၾကာင္း သိရေလေတာ့သည္။ အိပ္မက္ကား ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေပသည္။

လွလွေလးသည္ ျပန္မအိပ္ရဲေတာ့ေခ်၊ အနားရွိ မတ္ခြက္ထဲမွ ေရကိုတဂြတ္ဂြတ္ျဖင့္ အငန္းမရ ေမာ့ခ်ေလေတာ့သည္။ ထိုမွ

အနည္းငယ္ေနသာထိုင္သာရွိသြားေလေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္လွလွေလးသည္ အိပ္ယာေပၚ အသာျပန္လွဲကာ အိပ္မက္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေလေတာ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေၾကာက္မက္

ဖြယ္အိပ္မက္ဆိုးၾကီးကို တခါမွ်မမက္ဘူးေခ်၊ သူသည္ မိန္းမစစ္စစ္မဟုတ္သည္ကို သူ႔ကိုသူ သိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္

မိန္မစစ္စစ္ကဲ့သို ခ်စ္သူရွာ၍မရေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သြားျပီျဖစ္ေလျပီ၊ ထိုအိပ္မက္ကား မိန္းမစစ္စစ္တဦးအဖို႔

ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္အိပ္မက္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနေပလိမ့္မယ္။ သူ႔အတြက္မွာမူကား ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ အိပ္မက္ဆိုးၾကီးပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

(၁၆) မတင္ျမ ။

လွလွေလးသည္ ကုိယ့္အေျခအေန ကိုယ္သိသြားျပီျဖစ္ေလသည္။ သူ၏သဘာ၀အရ ကိုေလးေအာင္အား ပိုင္ဆိုင္၍ မရေပ။ သို႔ေသာ္

လံုး၀စြန္႔လႊတ္၍ကား မရေသးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ တခါတရံတြင္ ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သ၀န္တိုမႈ႕သည္ သူ႔စိတ္ထဲ ၀င္

ေရာက္လာတတ္သည္။ တခ်ိဳ႕မိန္းမမ်ားသည္ ကိုေလးေအာင္အေပၚ ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႔ႏြဲ႔ႏွင့္ အထာေပးအခါ လွလွေလး၏ သ၀န္တိုစိတ္သည္

ေပၚလာတတ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ မိန္းမမ်ဳိးလက္သို႔ ကိုေလးေအာင္ က်ဆင္းသြားမွာ အလြန္စိုးသည္။ သူသည္ ကိုေလးေအာင္ကို

ပိုင္ဆိုင္၍ မရမွန္းသိသည္။ သို႔ေသာ္ တျခားမိန္းခေလးကို စိတ္၀င္စား၍ သူ႔အေပၚဂရုမစိုက္ေတာ့မည္ကို အလြန္စိုးရိမ္မိေလသည္။

လွလွေလးကား ကိုေလးေအာင္ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးေလာကတြင္ ပိုမိုမ်က္ႏွာပြင့္လာေလသည္။ သူတို႔သည္ လွလွေလးအားကပ္ခါ

ကိုေလးေအာင္အေၾကာင္းစပ္စုၾကေလသည္။ လွလွေလးအား ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈ႔ရရန္အကူအညီေတာင္းေလသည္။

လွလွေလးလည္း ထိုအမ်ဳိးသမီးမ်ားအား အကူအညီေပးသည္။ ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ရင္းႏွီးေစရန္ တခါတရံ

အကြက္ဖန္ေပးသည္။ လွလွေလးသည္ ထိုအလုပ္မ်ားကို မလုပ္ခ်င္ေပ။ သို႔ေသာ္ လုပ္ရေလ၏၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူကား

အမ်ဳိးသမီးထု၏ အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

ထိုသို႔လုပ္ေပးျပီးသည့္အခါတိုင္း လွလွေလးသည္ ထိုအမ်ဳိးသမီးကြယ္ရာ၌ ကိုေလးေအာင္အား ထိုအမ်ဳိးသမီး၏ မေကာင္းေၾကာင္း

ကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္အတင္းေျပာေလေတာ့သည္။ ကိုေလးေအာင္ကား လွလွေလး ထိုသို႔ေျပာတိုင္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေလ့ရွိ

သည္။ ထို႔ေနာက္ လွေလး ငါသူ႔ကို စိတ္မ၀င္စားပါဘူးဟ ဟု ျပန္ေျပာတတ္သည္။ ဒါဆို ဘယ္သူ႔ကို စိတ္၀င္စားလဲ ေျပာ ဟုေမး

ေသာအခါတြင္ေနာက္ေတာ့ နင္သိမွာေပါ့ ဟုသာ မတင္မက် ျပန္ေျပာတတ္သည္။ ထိုအခါ လွလွေလးသည္ ငါ့ကိုမ်ားစိတ္၀င္စားေန

သလားမသိ၊အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒုကၡ၊ ဟု မဆီမဆိုင္ေတြးကာ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား ေအးလာတတ္သည္။

ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လွလွေလးထံ အပူကပ္ဆံုး အမ်ဳိးသမီးမွာ မတင္ျမ ျဖစ္ေလသည္။ မတင္ျမသည္ အားအားရွိတိုင္း

လွလွေလးထံေရာက္လာကာ ကိုေလးေအာင္အေၾကာင္း စပ္စုတတ္သည္။ ထိုမွ်မက လွလွေလးအား ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ ျဖစ္ေနလား

ဟုမယံုသကၤာ အျမဲေမးတတ္သူလည္းျဖစ္သည္။ မတင္ျမသည္ ကိုေလးေအာင္ တဦးဦးႏွင့္ ျဖစ္ေန၍သာ သူ႔အား စိတ္မ၀င္စားဟု

ထင္ေနသူျဖစ္ေလသည္။

ထိုအခါ လွလွေလးသည္ မတင္ျမအား အင္မတန္ လင္လိုခ်င္ေနေသာ အမ်ဳိးသမီးတဦးအျဖစ္ ျမင္လာေလေတာ့သည္။ ဟုတ္လည္း

ဟုတ္ေပသည္။ မတင္ျမသည္ အပ်ဳိၾကီး စာရင္းတြင္ ပါလုပါခင္ ျဖစ္ေနေလျပီ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ မယူက အပ်ဳိၾကီးစာရင္း

၀င္သြားေပလိမ့္မယ္။ မတင္ျမကား လွပေသာ အမ်ိဳးသမီးစာရင္း၀င္ေလသည္။ ၾကိဳက္သူမရွိ၍ ေယာက္က်ားမရသည္ကားမဟုတ္၊

လွလွေလးရထားေသာ သတင္းအရဆိုလွ်င္ ေလာေလာဆယ္၌ပင္ သူ႔အားလိုက္ေနသူ ၃ ေယာက္မွ်ရွိေလသည္။

သို႔ေသာ္ မတင္ျမသည္ေခ်းမ်ားလွေပသည္။ သူသည္ လွပေသာေၾကာင့္ သူယူမည့္ ေယာက္က်ားသည္လည္း ခန္႔ျငားရမည္။ အလုပ္

အကိုင္ၾကိဳးစားေသာသူျဖစ္ရမည္၊ အေသာက္အစား ကင္းရွင္းရမည္၊ စသျဖင့္ စံႏံႈးကို သတ္မွတ္ထားေလသည္။ ထို စံႏံႈးသည္

သာမန္ေယာက္က်ားမ်ား တြင္ မရွိသည့္ စံႏံႈးမ်ားျဖစ္ေလသည္။ ဒီရပ္ကြက္တြင္ သူသတ္မွတ္ထားသည့္ စံခ်ိန္၀င္ ေယာက္က်ားကား

မရွိသေလာက္ ရွားလွေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တေျဖးေျဖးႏွင့္ အပ်ဳိငယ္သက္တန္းကုန္လုလုျဖစ္ကာ အပ်ဳိၾကီးစာရင္းသို႔ ပါလုလု

ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။

ကိုေလးေအာင္ကား သူ႔စံခ်ိန္၀င္ ေယာက္က်ားတဦးထဲတြင္ ပါ၀င္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ကိုေလးေအာင္အား မရ ရသည့္

နည္းျဖင့္ လိုခ်င္ေနေတာ့သည္။ အကယ္၍ သူသည္ ကိုေလးေအာင္အား မရပါက သူ႔သတ္မွတ္ထားသည့္ စံခ်ိန္ကိုေလွ်ာ့ခ်ကာ တ

ေယာက္ေယာက္ကို ယူရေပလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ပါက အပ်ိဳၾကီးဘ၀ အျဖစ္အရိုးထုတ္ရေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးအေန

ျဖင့္ ကိုေလးေအာင္အား မရ ရေအာင္ၾကိဳးစားေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။

လွလွေလးသည္ မတင္ျမကို ၾကည့္ကာ သနားလာေလေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ကား မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် သေဘာ

မတူႏိုင္ေခ်။ ထိုအခါ လွလွေလးသည္ မတင္ျမအား တခုခုလုပ္ေပးရန္ အၾကံထုတ္ေလေတာ့သည္။ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္း

ကား မတင္ျမအား ေယာက္က်ားမ်ား မည္သို႔ ခ်စ္တတ္သည္ကို လက္ေတြ႔ျပေပးျခင္းပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ထိုမွသာ မတင္ျမသည္

အခ်စ္ကိုစိတ္၀င္စားကာ သူ႔အားလာၾကိဳက္သည့္ ေယာက္က်ားအား ျပန္လည္စိတ္၀င္စားႏိုင္ေပမည္။ အခ်စ္သည္သာ အဓိက၊ စံခ်ိန္

သည္ သာမည ဆိုသည္ကို မတင္ျမသိရန္လိုေပသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ လွလွေလးသည္ အကြက္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနေလေတာ့သည္။ တေန႔ မတင္ျမသည္ လွလွေလးထံ ေရာက္လာကာ

ထံုးစံအတိုင္း ကိုေလးေအာင္အေၾကာင္း ေမးျမန္ေလေတာ့သည္။ လွလွေလးလည္း အလိုက္သင့္ျပန္ေျပာေနရင္းမွ မတင္ျမသည္

သူ႔အား ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ မသကၤာျဖစ္ကာ စပ္စုျပန္ေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ လွလွေလးသည္ အၾကံတခုရလိုက္ေလေတာ့သည္။

`နင္ ကိုေလးေအာင္နဲ႔ ဘာမွ မျဖစ္တာ ေသခ်ာတယ္ေနာ္´

ဟု မတင္ျမေမးေသာအခါ

`မမျမကလည္း မျဖစ္ပါဘူးဆို၊ ဘာလဲ မယံုဘူးလား´

`မဟုတ္ပါဘူးဟယ္၊ ခုတေလာ ကိုေလးေအာင္က နင့္နဲ႔ဘဲ တြဲေနတာဘဲ´

`ဘာလဲ မမျမက မယံုဘူးေပါ့ေလ၊ ကဲ ဒါဆို လာ မမျမကို သက္ေသျပမယ္´

လွလွေလးသည္ ရုတ္တရက္ရလိုက္ေသာ အၾကံကို အရဲစြန္႔ လုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လွလွေလးသည္ ထိုင္ေန

ရာမွ ထကာ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ တံခါးသြားပိတ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မတင္ျမ လက္ကို ဆြဲကာ အခန္းထဲသို႔ ေခၚလာေတာ့သည္။

မတင္ျမလည္း ဘုမသိဘမသိျဖင့္ လွလွေလးဆြဲေခၚသည့္ေနာက္ ပါလာေလေတာ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ လွလွေလး

သည္

`ကဲ မမျမ လွေလးကို ေသခ်ာၾကည့္´

ဟုေျပာကာ မတင္ျမ အေရွ႕တြင္ သူ႔ အေပၚအက်ႌကို ခၽြတ္ေလသည္။ ထိုအခါ အထဲ၌ လွလွေလး စပယ္ရွယ္ ခ်ဳပ္ထားသည့္ အတြင္း

ခံ ေဘာ္လီ အက်ႌ ေပၚလာေလေတာ့သည္။ ရင္သားေနရာတြင္ ၀ါဂြမ္းမ်ား ထည့္ခ်ဳပ္ထားေသာ ခါးရွည္ေဘာ္လီအက်ႌပင္တည္း။

ထိုေဘာ္လီ ကိုပါလွလွေလးသည္ တခါတည္း ခၽြတ္ေလေတာ့သည္။ လွလွေလးတြင္ မည္သည့္ရင္သားမွ် မရွိေခ်။ ျပားခ်ပ္ေနေလ

သည္။

မတင္ျမသည္ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ လွလွေလး အက်ႌခၽြတ္ေနသည္ကို ေငးၾကည့္ေနသည္။ မတင္ျမကား လွလွေလး မိန္းမအစစ္

မဟုတ္သည္ကို သိျပီးသားပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မိန္းမထံုးစံအတိုင္း ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ သ၀န္ေၾကာင္ေနျခင္းသာလွ်င္ျဖစ္ေလ

သည္။ လွလွေလး၏ လုပ္ရပ္ကား ရပ္မသြားေခ်၊ တဆက္တည္းမွာပင္ သူ၀တ္ထားေသာ ထမီကို ဂြင္းလိုက္ေျဖခ်လိုက္ေလသည္။

ထိုအခါ လွလွေလးတြင္ အတြင္ခံ ေဘာင္းဘီ ၾကပ္ၾကပ္တထည္သာ က်န္ေလေတာ့သည္။

ထိုအခါမွ မတင္ျမသည္ သတိ၀င္လာသလိုျဖင့္

`ဟဲ့ ဟဲ့ လွေလး လွေလး ဒါဘာလုပ္တာလဲ´

ဟု ကမန္းကတမ္းေမးေလသည္။ လွလွေလးသည္ မတင္ျမအေမးကို ျပန္မေျဖဘဲ သူ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီၾကပ္ၾကပ္ၾကီးကို ခၽြတ္ခ်

လိုက္ေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ လွလွေလး၏ ေပါင္ၾကားတြင္ သူ႔သဘာ၀ ပစၥည္းၾကီးကား ထင္းထင္းၾကီးေပၚေလေတာ့သည္။

ထိုအခါမွ လွလွေလးသည္ မတင္ျမအား

`ေတြ႔လား မမျမ၊ လွေလးမွာက ဒီဟာၾကီးနဲ႔ ဘယ္ေယာက္က်ားကိုသြားခ်စ္လို႔ရမလဲ´

ဟု စိတ္တိုသလိုေျပာေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ မတင္ျမသည္ လွလွေလး၏ သက္ေသျပမႈ႕ကို နားလည္သြားေလေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္

လွလွေလးအား

`ငါသိပါတယ္ဟာ၊ ငါကနင့္ကို စတာပါ´

ဟု စကားကိုေလွ်ာခ်ေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ လွလွေလးသည္ စိတ္ဆိုးဟန္ျဖင့္

`စတာမဟုတ္ပါဘူး၊ မမျမ မသိပါဘူး၊ မသိလို႔ လွေလးကို အျမဲ အဲလိုအထင္လြဲတာေပါ့´

`သိပါတယ္လွေလးတယ္၊ မမျမသိပါတယ္၊ လွေလး အက်ႌေတြ ျပန္၀တ္လိုက္ေတာ့ေနာ္´

ေခ်ာ့ေမာ့ကာအက်ႌ ျပန္၀တ္ခိုင္းေလသည္။ သို႔ေသာ္ မတင္ျမ၏ မ်က္လံုးသည္ လွလွေလး ေပါင္ၾကားမွ အရာဆီသို႔ မၾကာခန

လွမ္းလွမ္း ၾကည့္ေနသည္ကို လွလွေလးသတိထားမိသည္။ ရဲရဲ၀ံ၀ံကား မၾကည့္ရဲေခ်။ လွလွေလးသည္ စိတ္ေကာက္သည့္

အမူအယာျဖင့္

`၀တ္ဘူး´

ဟု တိုတိုတုတ္တုတ္ေျပာကာ သူ႔အိပ္ယာေပၚတြင္ သြားထိုင္ေတာ့သည္။

`၀တ္ပါဟာ လွေလးရာ ၾကည့္လို႔မေကာင္းပါဘူး၊ ၀တ္လိုက္ေနာ္ ေနာ္´

`မ၀တ္ဘူး၊ မ၀တ္ဘူး´

ဟုဆိုကာ အိပ္ယာေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္လွဲခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ လွလွေလး ပစၥည္းသည္ မတင္ျမေရွ႕တြင္ ထင္းထင္းၾကီး

ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ မတင္ျမကား ေယာက္က်ားတေယာက္၏ပစၥည္းကို ဤကဲ့သို႔ အနီးကပ္တခါမွ မေတြ႔ဘူးေခ်။ မာနၾကီးကာ

ေတာ္ရံုေယာက္က်ားမ်ားႏွင့္လည္း အေရာ၀င္ဆက္ဆံတတ္ေသာသူမဟုတ္ေခ်။ ယခုလို ေတြ႔ရေသာအခါတြင္ ရင္တုန္ပန္းတုန္

ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။

လွလွေလးလည္း အိပ္ယာေပၚတြင္ ပက္လက္လွဲကာ မတင္ျမ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေလသည္။ မတင္ျမ၏ မ်က္လံုးကား

သူ႔ေပါင္ၾကားကိုပင္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔ေသာအခါ

`ဘာလဲ မမျမက ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လို႔လား´

လွလွေလး၏ ေကာက္ခါငင္ခါ ေပၚတင္ေမးလိုက္ေသာ အေမးေၾကာင့္ မတင္ျမသည္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္

`ဟဲ့ လွေလး´ ဟု အလန္႔တၾကားဆိုေလေတာ့သည္။

`သိပါတယ္ေနာ္ မမျမကို လွေလးၾကည့္ေနတာ၊ မမျမကိုင္ၾကည့္ခ်င္တာမႈတ္လား၊ ကိုင္ခ်င္ကိုင္ၾကည့္ေလ၊ လွေလး ဘယ္သူ႔မွ

ေလွ်ာက္မေျပာဘူး၊ စိတ္ခ်´

မတင္ျမသည္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖင့္ မ၀ံ့မရဲျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ မတင္ျမသည္ အေတြ႕အၾကံဳမရွိ၍ ေၾကာက္ေနေလသည္။ ထိုအခါ

လွလွေလးသည္ တဆင့္တက္ကာ ထထိုင္၍ ေပါင္ ၂ ဘက္ကို ကားကာ

`ေတြ႔လား မမျမ၊ လွေလးဟာက မမျမတုိ႔လိုမဟုတ္ဘူး သိလား၊ ေသခ်ာၾကည့္´

ဟုေျပာရင္း လွလွေလးသည္ သူ႔ဟာသူကိုင္ကာ သူ႔ထိပ္က သေရကို ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်ျပေလသည္။ ထိုအခါ ျမဳတ္ေနေသာ ေခါင္း

သည္ ျပဴထြက္လာေလသည္။

`ေတြ႔လား မမျမ၊ မတူဘူး မဟုတ္လား၊ လာ ဒီနားလာၾကည့္´

ေျပာရင္းႏွင့္ ေခါင္းကို သားေရႏွင့္ ျပန္ဖံုးျပေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ျပန္ေဖၚေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေလးငါးဆယ္ေခါက္မွ် လုပ္ျပေသာ

အခါတြင္ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ၾကီးလာေလေတာ့သည္။ မတင္ျမသည္ လွလွေလး လုပ္ျပသည္ကို မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားႏွင့္ ၾကည့္ေနရင္း

က စိတ္ညိဳ႕ခံရသူပမာ လွလွေလး ေခၚရာအနားသို႔ အလိုအေလွ်ာက္ တေျဖးေျဖးတိုးလာေလေတာ့သည္။

`လုပ္ၾကည့္ေလ မမျမ´

အနားေရာက္လာေသာအခါ မတင္ျမအား လက္ဆြဲကာ သူ႔ေဘးတြင္ ထိုင္ခိုင္းရင္းသူ႔ပစၥည္းကို အပ္ေလသည္။

မတင္ျမကား ေၾကာက္လန္႔ကာ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးျဖင့္သာ မထိတထိ မ၀ံမရဲ ကိုင္ေလသည္။ ထိုအခါ လွေလးသည္

`အာ မမျမကလဲ အဲလို ေသခ်ာကုိင္စမ္းပါ၊ ျပီးေတာ့ အဲလို ေသခ်ာလုပ္´

လွေလးသည္ မတင္ျမလက္ေပၚမွ သူ႔လက္ကို အုပ္ကာ ေသခ်ာျပေပးေတာ့သည္။ မတင္ျမလည္း အရဲစြန္႔လုပ္ၾကည့္ရာမွ ကိုင္ထား

ေသာ ခပ္ေႏြးေႏြးအေခ်ာင္းၾကီးအား သေဘာအက်ၾကီး က်ကာ တေျဖးေျဖးျဖင့္ လွလွေလး ေျပာသလို လုပ္ေနရမွ ေႏွးေႏွးတခါ

ျမန္ျမန္တလွည့္ျဖင့္ စိတ္တိုင္းက် အမ်ဳိးမ်ဳိးစမ္းသပ္ေလေတာ့သည္။

`ကိုင္လို႔ေကာင္းလား မမျမ´

မတင္ျမသည္ ဤအေျခအေနေရာက္မွ မထူးေတာ့ျပီဟု ယူဆသည္လား၊ စိတ္ပါလာသည္လား၊ မေျပာတတ္။

`အသဲယားစရာၾကီး လွေလးရာ၊ နင့္ဟာၾကီးကလဲ´

ဟု စိတ္လႈတ္ရွားသည့္ ေလသံႏွင့္ေျပာေလသည္။

မတင္ျမသည္ မရိုးမရြျဖစ္ေနသည္ကို လွလွေလးသည္ သေဘာက်စြာၾကည့္ေနေလသည္။ မတင္ျမလည္း လုပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔

စိတ္ရွိလက္ရွိ လုပ္ေလေတာ့သည္။ ခနမွ်ၾကာေသာအခါ

`လႊတ္လိုက္ မမျမ လႊတ္လိုက္ေတာ့´

ဟုေျပာသျဖင့္ မတင္ျမလည္း ဘုမသိ ဘမသိျဖင့္ ကိုင္ထားေသာ လက္ကိုလႊတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ မတင္ျမလက္ ၂ ဘက္ကို

သူ႔လက္ႏွစ္ဘက္ ျဖင့္ ဖမ္းကိုင္ထားကာ

`ၾကည့္´

ဟုဆိုကာ သူ႔ ေထာင္မတ္ေနေသာ သူ႔ပစၥည္းကို တဆတ္ဆတ္လႈတ္ျပေလသည္။

`ေတြ႔လားမမျမ၊ အရမ္းၾကီးကိုေထာင္ေနျပီ၊ ေတြ႔လား ေတြ႔လား´

ေျပာလဲေျပာ ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနသည္ကို ေသခ်ာျပေလသည္။

မတင္ျမသည္ မေနႏိုင္ေတာ့ေခ်။ တခုခု လုပ္ခ်င္ေနသည္၊ စိတ္ထဲတြင္ ရြစိရြစိျဖင့္ အသဲယားေနျပီျဖစ္သည္။

`ဘယ္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလွေလး၊ နင့္ဟာကအရမ္းၾကီးကို ျဖစ္ေနျပီ´

`ဟုတ္တယ္ မမျမ၊ လွေလးလဲ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ မမျမကို လွေလး တလွည့္ျပန္လုပ္ေပးမယ္´

`ျဖစ္ပါ့မလား လွေလး၊ ငါ ေၾကာက္တယ္ဟ´

မတင္ျမသည္ သူ႔ကို ျပန္လုပ္ေပးမည္ ဆိုသျဖင့္ အနည္းငယ္ ေၾကာက္လန္႔သြားေလသည္။ ေစာေစာက ထေနေသာ စိတ္လည္း

အနည္းငယ္က်သြားသည္၊ ထိုအခါ လွလွေလးသည္ ပါးနပ္စြာျဖင့္

`ျပန္ကိုင္ထားေတာ့ မမျမ၊ ျပန္ကိုင္ထား လွေလးမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး´

ကမန္းမတန္း စကားလြဲကာ သူ႔ပစၥည္းကိုျပန္ကိုင္ခိုင္းေလေတာ့သည္။ မတင္ျမလည္း လွလွေလးေျပာသည့္အတိုင္း ျပန္ကိုင္ကာ

အတင္းဆုတ္ထားေလသည္။

ထို႔ေနာက္ လွလွေလးသည္ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ေခ်။ သူ႔လက္ကိုအသာအယာ မတင္ျမ ထမီေအာက္ လ်ိဳသြင္းေလေတာ့သည္။

မတင္ျမသည္ လွလွေလးလက္၀င္လာသည္ကို မျငင္းဆန္ေပ၊ မသိသလိုသာ ဟန္ေဆာင္ေနေလသည္၊ လွလွေလးစမ္းမိေသာအခါ

မတင္ျမသည္ အရည္မ်ား ရြဲရြဲစိုေနေလေခ်ျပီ။ မၾကာခင္ မတင္ျမသည္လည္း မ်က္လံုးမ်ား စင္းကာျဖင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္ ပက္လက္

လန္ကာ လဲက်သြားေလေတာ့သည္။ ပါးစပ္ကမူ အဖ်ားတက္သလို တဟင္းဟင္း ျဖင့္ မၾကာခန ျငီးျငဴကာေနေလေတာ့သည္။

ဤသုိ႔ျဖင့္ တဆင့္ျပီး တဆင့္ လွလွေလးသည္ မတင္ျမအား အခ်စ္သင္ခန္းစာမ်ားကို ပို႔ခ်ေလေတာ့သည္။ မတင္ျမကား အခ်စ္၏

အရသာကို ေကာင္းေကာင္း ခံစားသြားတတ္ေလေခ်ျပီ။

(၁၇) ေဖာ္ျမဴလာ။

ျဖစ္တတ္သည္မွာ ေဖၚျမဴလာပင္ျဖစ္ေလသည္။ မတင္ျမလည္း ပထမဆံုးအၾကိမ္ အခ်စ္၏ အရသာကို သိသြားျပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း

တြင္ လွလွေလးထံ မၾကာခနေရာက္လာကာ အခ်စ္၏ နက္နဲေသာအပိုင္းကို ရွာေဖြေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ကား မတင္ျမလည္း

အျခားအမ်ဳိးသမီးမ်ားကဲ့သို႔ပင္ အခ်စ္တုျဖင့္ မတင္းတိမ္ေတာ့ေခ်။

လွလွေလး ခ်စ္ဘူးေသာအမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ လွလွေလးအား သူတို႔၏ အခ်စ္တု အျဖစ္သတ္မွတ္ထားၾကသည္ဟု လွလွေလး ထင္

ေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေတာ့ မည္သည့္အမ်ဳိးသမီးမွ လွလွေလးအား ရည္ရွည္ မခ်စ္ၾက၍ ျဖစ္ေလသည္။ ဤသို႔ျဖစ္ျခင္းကို

လွလွေလးကိုယ္တိုင္လည္း သေဘာက်ေပသည္။ ဤအခ်က္သည္ အမ်ဳိးသမီးထုႏွင့္ လွလွေလးအၾကားတြင္ မေၾကညာဘဲ အျမဲ

ျဖစ္ေနသည့္ ေဖၚျမဴလာ တမ်ဳိးပင္ျဖစ္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ မတင္ျမသည္ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ စံခ်ိန္၀င္ကိုေလးေအာင္

အားဆက္၍ မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ဘဲ သူ႔အား တန္းတန္းစြဲျဖစ္ေနသည့္ ေသာင္းထြန္း ဆိုသူအား ဇြဲဆုေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။

ဤတြင္ စကားၾကံဳ၍ လွလွေလးသံုးတတ္သည့္ ေဖၚျမဴလာကို အနည္းငယ္ တင္ျပလိုေပသည္။ လွလွေလးသည္ မုန္႔လက္ေကာက္

ကြင္းမ်ားကို စားလိုေသာအခါ အဓိကအားျဖင့္နည္းလမ္း၂ သြယ္ျဖင့္ ၾကိဳးစားေလသည္။ လွလွေလး၏ေဖၚျမဴလာကား ရိုးရိုးေလးပင္

ျဖစ္သည္။

ပထမနည္းကား ရိုးသားကာ သနားတတ္သည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ျဖစ္ေပသည္။ ထိုအမ်ဳိးသမီးမ်ားအား သူသည္မိန္းခေလး

အစစ္မဟုတ္သည့္အတြက္ အလြန္အားငယ္ေၾကာင္း၊ မိန္းမအလြန္ျဖစ္ခ်င္ေၾကာင္း၊နင္တို႔ကို ၾကည့္၍ အလြန္အားက်ေၾကာင္း၊

နင္တို႔ပစၥည္းမ်ားသည္ အလြန္လွပေၾကာင္း၊ သူ႔တြင္ ထိုကဲ့သို လွပေသာ ပစၥည္းမ်ားမရွိေၾကာင္း ေျပာကာ ၀မ္းနည္းတၾကီး ငိုယိုျပ

ေလသည္။ ထိုအခါ သနားတတ္ေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ လွလွေလးအား ေခ်ာ့ေမာ့ကာျဖင့္ အားမငယ္ရန္ အားေပးရေလေတာ့

သည္။ ဤတြင္ လွလွေလးသည္ တဆင့္တက္၍ သူ႔တြင္မရွိသည့္ ထိုလွပေသာပစၥည္းမ်ားကို ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္ခ်င္သည္ဟု ေတာင္း

ဆိုေလသည္။ ထိုအခါလွလွေလးကို ခ်စ္၍ အလိုလိုက္ၾကကုန္ေသာထိုသနားတတ္သည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ လွလွေလး၏ စားသံုး

ျခင္းကို ခံလိုက္ၾကရေလေတာ့သည္။

ဒုတိယနည္းလမ္းကား ခပ္ရြရြ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အတြက္ပင္တည္း။ ထိုအမ်ဳိးသမီးမ်ားအား သူ႔တြင္ ဒီဟာၾကီးရွိေနေသာေၾကာင့္

အလြန္ဒုကၡေရာက္ေၾကာင္း၊ ဒီဟာၾကီးသည္ နင္တို႔ႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါတြင္ ျပႆနာ အလြန္ရွာေၾကာင္း၊ ထိုျပႆနာသည္ အလြန္

ေျဖရွင္းရခက္ေၾကာင္း။ ညီးညဴျပေလေသည္။ ထို႔ေနာက္ ျပႆနာၾကီးကုိ ထုတ္ျပေလေတာ့သည္။ ထိုအမ်ဳိးသမီးသည္

ပထမတြင္ ျပႆနာၾကီးအား ၾကည့္ကာမ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးျဖစ္သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ ျပႆနာ

ၾကီးအား အလြန္သေဘာက်ကာျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေလေတာ့သည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အခ်စ္၏အရသာကား တခါတည္းႏွင့္ မည္သည့္အခါမွ် မလံုေလာက္ေခ်။ လွလွေလးၾကံဳခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား

၏အဆိုအရဆိုလွ်င္ ပထမဆံုးအၾကိမ္သည္ ဘာမွန္းမသိေသာအခ်ိန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တခါတည္းႏွင့္ မလံုေလာက္

ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ပထမဆံုးအၾကိမ္သည္ ေလာကၾကီးကိုေမ့ကာရင္အခုန္ဆံုးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ အမႊန္ဆံုး အခ်ိန္ဟု

လည္းေျပာ၍ ရေပသည္။ သူတို႔ေကာင္းစြာမွတ္မိသည္မွာ တခုတည္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအရာမွာ နာက်င္ျခင္းပင္တည္း။

သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ထိုနာက်င္ျခင္းပင္ျဖစ္လင့္ကစား အခ်စ္၏အရသာကို စြဲမက္ၾကကုန္၏။ ထိုအခ်က္ေၾကာင့္ အခ်စ္ကို မုန္းတီး

သြားေသာသူလွလွေလး ယခုတိုင္ မျမင္ဘူးေသးေခ်။

ထို႔ေနာက္တြင္ ထိုဘာမွန္းမသိလိုက္ေသာ အရသာၾကီးအား ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိစြဲမက္ကာ ဘာမွန္းသိေအာင္ ထပ္တလဲလဲလုပ္ခ်င္

လာၾကေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ လွလွေလးထံ ခပ္စိတ္စိတ္ေရာက္လာတတ္သည္။ တေျဖးေျဖး ၾကာလာေသာအခါတြင္ လွလွေလး

ထံအလာက်ဲသြားေလသည္။ မုန္း၍ကားမဟုတ္။ အခ်စ္စစ္ ရွာေတြ႔သြားေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေလသည္။

ေနာက္တခ်က္ကား မည္သည့္ အမ်ဳိးသမီးမွ လွလွေလးအား အခ်စ္စစ္အရာတြင္ထားကာ လက္တြဲေဖၚမလုပ္ခ်င္ၾကေသာေၾကာင့္

လည္းျဖစ္ေပသည္။

(၁၈) သတင္းဆိုး။

အံ့ေမာင္ႏွင့္ သူ႔အေပါင္းအပါမ်ား ၀ိုင္းရိုက္မႈ႔ေၾကာင့္ ကိုေလးေအာင္ျပည္သူ႔ေဆးရံုၾကီးသို႔ေရာက္ေနသည္။ အေျခအေနမွာ စိုးရိမ္ဖြယ္

အဆင့္ရွိသည္။ ဆိုသည့္ သတင္းသည္ ရပ္ကြက္အတြင္းတြင္ ခနေလးႏွင့္ ျပန္႔ႏွံ႔သြားေလေတာ့သည္။ မ်က္ျမင္သက္ေသမ်ား၏

အဆိုအရ အံ့ေမာင္ႏွင့္ သူ၏ အေပါင္းအပါ ၂ ဦးသည္ ဒုတ္၊ ဒါး၊ ခ်ိန္းၾကိဳးမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ကာ ကိုေလးေအာင္အား ၀ိုင္း၀န္း

ရိုက္ႏွက္ၾကေလသည္။

ကိုေလးေအာင္ကား ထြက္မေျပးေခ်။ ထုိ ၃ ေယာက္အား လက္ခ်ည္းဗလာျဖင့္ ျပန္ခ်သည္ဟု ဆိုေလသည္။ ရန္ပြဲစတင္ကတည္းက

ထြက္ေျပးလွ်င္ ကိုေလးေအာင္သည္ ထိုမွ် ဒဏ္ရာျပင္းထန္စရာအေၾကာင္းမရွိေခ်။ သို႔ေသာ္ သတၲိရွိေသာ ကိုေလးေအာင္သည္ ထို

၃ ေယာက္အားေျမျပင္ေပၚလဲက်သြားသည္အထိ ခုခံသြားခဲ့သည္ဟုဆိုေလသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ရပ္ကြက္အတြင္းမွ မတရားမႈ႔ကို ၾကည့္မေနႏိုင္သည့္ သူမ်ားသည္ အံ့ေမာင္တို႔လူစုအား ခဲမ်ားျဖင့္၀ိုင္းေပါက္၍ ဒုတ္

ဒါးမ်ား ဆြဲကာ ညာသံေပး၍ ၀ိုင္းလိုက္မွ အံ့ေမာင္တို႔ လူစုထြက္ေျပးသြားရေလေတာ့သည္။ ရဲမ်ားကလည္း အံ့ေမာင္တို႔ လူစုအား

လိုက္လံရွာေဖြလွ်က္ရွိေလသည္။ ရဲအေရးပိုင္ အမႈ႔ျဖစ္၍ ေဆးရံုၾကီးတြင္ ကိုေလးေအာင္အား ရဲအေစာင့္အေရွာက္ျဖင့္ ထားရေလ

သည္။ ကိုေလးေအာင္ကား ယခုတိုင္သတိျပန္မလည္လာေသးေခ်။

သတင္းစကားအရဆိုလွ်င္ကား ကိုေလးေအာင္တကိုယ္လံုးတြင္ ေကာင္းသည့္ အပိုင္း မက်န္သေလာက္ပင္ျဖစ္ေနေလသည္။ ေခါင္း

လည္း ၃ ေနရာမွ် ကြဲသြားသည္ဟုဆို၏။ မ်က္ႏွာတခုလံုးလည္းဖူးေယာင္ကာေနသည္။ လက္တြင္လည္း ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရသြား

သည္။ တကိုယ္လံုးတြင္လည္း ဒါးခုတ္ရာမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္၊ ေျခေထာက္၌လည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိခိုက္မိသည္ဟု ဆို

ေလသည္။ ထိုစကားအရ လွလွေလး မ်က္လံုးထဲတြင္ ေျပးျမင္မိသည္မွာ မ်က္လံုး ၂ လံုးသာေဖၚ၍ တကိုယ္လံုးအား မံမီမ်ားကဲ့သို႔

ပတ္တီးမ်ားအျပည့္စည္းထားကာ ေျခလက္မ်ားကို ၾကိဳးျဖင့္ တိုင္တြင္တန္းလန္းဆြဲခ်ည္ထားသည့္ လူနာကာတြန္းရုပ္ကိုပင္ျဖစ္ေလ

ေတာ့သည္။

ကိုေလးေအာင္အား ထိုကာတြန္းရုပ္ျဖင့္ အစားထိုးၾကည့္မိေသာအခါ လွလွေလးသည္ မ်က္ရည္ျဖိဳင္ျဖိဳင္က်လာေလေတာ့သည္။

ကိုေလးေအာင္ ထိုသို႔ျဖစ္ရသည္မွာ သူ႔ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ သူ႔ေၾကာင့္ ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ အံ့ေမာင္ ျပႆနာတက္ခါ အံ့ေမာင္

သည္ အျငိဳးထား၍ ကိုေလးေအာင္အား အခြင့္ၾကံဳသည္ႏွင့္ သူအထိုးခံရသည္ကို လက္စားေျချခင္းျဖစ္ေလသည္။

သူသည္ ေဆးရံုသို႔ေျပးကာ ကိုေလးေအာင္အနားတြင္ ျပဳစုေပးခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ၾကားရေသာ သတင္းအရ ကိုေလးေအာင္အား

အထူးခန္းတြင္ ထားထားရသည္၊ အသက္အႏၲရယ္ပင္ စိုးရိမ္ရသည္။ လူနာလာၾကည့္မည့္ မည္သည့္ ဧည့္သည္မွ် လက္မခံ၊ ဆို

သည့္အတြက္ေၾကာင့္ လွလွေလးသည္ မည္သို႔မွ် မတတ္ႏိုင္ေခ်။

လွလွေလးစိုးရိမ္မိသည့္ ေနာက္တခ်က္မွာ ကိုေလးေအာင္အား ျပဳစုမည့္ ေသြးရင္းသားရင္းမ်ား အနားတြင္မရွိေသာေၾကာင့္လည္း

ျဖစ္ေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကိုေလးေအာင္သည္ နယ္မွ ျမိဳ႕သို႔တက္၍ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခၽြန္

စီးပြားလာရွာသူတဦးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

ေဆြမ်ဳိးမရွိေသာ ကိုေလးေအာင္အား ေဆးရံုတြင္ မည္သူျပဳစုမည္နည္း။ လူနာရွင္မရွိ၍ ကိုေလးေအာင္သည္ ေဆးရံုတြင္ တေယာက္

တည္းျဖစ္ေနေလသည္။ တကိုယ္လံုး လႈတ္၍မရေသာ ကိုေလးေအာင္အား မည္သူက ထမင္းေကၽြးမည္နည္း။ မည္သူက သူ႔အား

ေ၀ရာ၀စၥ ျပဳစုေပးမည္နည္း။ ဤကဲ့သို႔ ေတြးမိသည့္အခါ လွလွေလးသည္ သူကုိယ္တိုင္ပင္ ကိုေလးေအာင္အနားတြင္ သြားေန

ကာ လိုအပ္သမွ် ျပဳလုပ္ေပးလိုက္ခ်င္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ လူနာရွင္မဟုတ္ေခ်။

(၁၉) ပိုင္ရွင္ ။

ထိုသို႔ လွလွေလးစိုးရိမ္ပူပန္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အျဖစ္မွန္တခုသည္ ဘြားကနဲ ေပၚလာေလေတာ့သည္။ လွလွသုန္းသည္ အေျပး

အလႊားလွလွေလးအိမ္သို႔ ေရာက္လာကာ လွလွေလးအား လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုး၍ မ်က္ရည္တြင္တြင္က်ကာျဖင့္ ရန္ေတြ႔

ေလေတာ့သည္။

`လွေလး နင့္ေၾကာင့္ ကိုေအာင္ ခုလိုျဖစ္တာ၊ နင့္ေၾကာင့္၊ နင့္ေၾကာင့္ ဟီး ဟီး ဟီး ဟီး´

လွလွေလးသည္ ပထမတြင္ လွလွသုန္း အဘယ္ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ သူ႔အားေျပာသည္ကို နားမလည္ေခ်။ သို႔ေသာ္ ရုတ္ခ်ည္း သ

ေဘာေပါက္လိုက္သည္။ လွလွသုန္းသည္ ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ တခုခု ပတ္သက္ေနျခင္းေၾကာင့္သာသူ႔အားဤသို႔ေျပာျခင္းျဖစ္ေပမည္။

ထိုပတ္သက္ေနသည့္ အေၾကာင္းမွာလည္း တျခားအေၾကာင္းျဖစ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ လွလွသုန္း၏ ရန္ေတြ႔မႈ႔ကို

ဂရုမထားဘဲသူသိခ်င္သည့္ အေၾကာင္းသာေမးလိုက္ေလသည္။

`ဟဲ့ အသုန္း၊ နင္နဲ႔ အကိုက ျဖစ္ေနၾကတာလား´

လွလွေလး ႏွင့္ လွလွသုန္းအား အထက္ေအာက္ျဖစ္၍ နင္ ႏွင့္ ငါ ႏွင့္ သာသံုးေလသည္။ လွလွေလး၏ အေမးစကားကို ၾကားရေသာ

အခါ လွလွသုန္းသည္ ျခံဳးပြဲခ် ငိုေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ လွလွေလးသည္ ပုိ၍ အံ့ၾသသင့္ရေလေတာ့သည္။ သူ႔ေလာက္သတင္းစံု

သည့္သူ ဒီရပ္ကြက္တြင္ မရွိေခ်။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ဒီအေၾကာင္းကို မသိေခ်။ တရပ္ကြက္လံုးလည္း သိဟန္မတူေခ်။

လွလွေလးသည္ အျဖစ္မွန္ကို သိခ်င္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လွလွသုန္းအား ေခ်ာ့ကာေမာ့ကာျဖင့္ တေျဖးေျဖးေမးေလေတာ့သည္။

လွလွသုန္းလည္း ေခါင္းညွိမ့္၍ တမ်ဳိး၊ ေခါင္းခါ၍ တဖံု၊ တရံႈ႕ရံႈ႕ ငိုရင္းက လွလွေလး ေမးသမွ် ေျဖေလသည္။

`တိတ္ပါ အသုန္းရယ္၊ ငါလဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ နင့္သိတဲ့အတိုင္း ငါ့မွာက ေယာက္က်ားေလး သူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔ အကို တေယာက္

တည္းရွိတာ။ ငါက ပိုေတာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေသးတယ္။ ေနာက္ျပီး ငါ့ေၾကာင့္ အကိုနဲ႔ အံ့ေမာင္တို႔ ရန္ျဖစ္ၾကတာမႈတ္လား။ ဟို

ေကာင္ အံ့ေမာင္က မိန္းမလို မိန္းမရ တေယာက္တည္း အကို႔ကို မခ်ရဲလို႔ အုပ္စုလိုက္၀င္ခ်တာ။ သူတို႔ကို ရဲကျမန္ျမန္ ဖမ္းမိပါေစ

ေတာ္၊ ျပီးေတာ့ ေထာင္ တသက္တကၽြန္းက်ပါေစေတာ္၊ တိတ္ ေနာ္ တိတ္၊ မနက္ျဖန္ နင္နဲ႔ငါ ေဆးရံုကို သြားမယ္ေလ၊ နင္လဲ မနက္

ျဖန္ အလုပ္ပိတ္တာဘဲဟာ၊ သူတို႔ ေပးမၾကည့္ရင္ ငါတို႔ အတင္းေျပာျပီး ၀င္ၾကည့္ၾကတာေပါ့။ ခုဟာက လူေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိး ခ်ဲ႕ကား

ေျပာေနၾကတာေနမွာပါ။ အကိုကလဲ တကယ္ အဲေလာက္ အေျခေနဆိုးခ်င္မွ ဆိုးမွာပါ။ ငါတို႔ သြားၾကည့္ၾကမယ္ေနာ္ တိတ္ ေနာ္ တိတ္´

လွလွေလးသည္ အထက္ပါစကားရွည္ၾကီးကို အေခါက္ေခါက္ရြတ္ကာျဖင့္ လွလွသုန္းအား ေခ်ာ့ေမာ့ေလသည္။ ထိုအခါ လွလွသုန္း

လည္းတေျဖးေျဖးျဖင့္ ငိုယိုမႈ႕ႏႈန္းက်ဆင္းလာကာ ရိႈက္သံသဲ့သဲ့သာ က်န္ေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ လွလွေလးသည္ သူသိခ်င္

သည့္ အေၾကာင္းအား ေလေအးေအးျဖင့္ ေမးေလေတာ့သည္။

`အသုန္း နင္နဲ႔ အကိုက ျဖစ္ေနၾကတာလား၊ ဟုတ္လား´

လွလွသုန္းသည္ ေခါင္းခါျပေလသည္။ မျဖစ္ဘူး ဆိုသည့္ သေဘာပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခါ လွလွေလးသည္ ပို၍ စိတ္၀င္စားသြား

ေလေတာ့သည္။ မျဖစ္ဘဲႏွင့္ လွလွသုန္းသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငိုၾကီးခ်က္မ ျဖစ္ေနရသနည္း။ တခုခုေတာ့ တခုခုပင္။ ထို႔ေၾကာင့္

သူထင္သည္ကို ေမးေတာ့သည္။

`ဒါဆို အကိုက နင့္ကို ၾကိဳက္ေနလို႔လား´

လွလွသုန္းသည္ ေခါင္းညွိမ့္ျပေလသည္။ လွလွေလး သေဘာေပါက္သြားေလသည္။ ေအာ္ . . အကိုက သူ႔အမကို ၾကိဳက္ေနတာကိုး။

သူ႔ရင္ထဲတြင္ တမ်ဳိးျဖစ္သြားေလသည္။ ႏွေျမာသလိုျဖစ္သြားေသာ္လည္း သူ႔အမႏွင့္ဆို၍ သူသံေယာဇဥ္ရွိေသာအကိုအား သူအလို

လို သေဘာတူျပီးသား ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။

`အကိုက နင့္ကို ၾကိဳက္တယ္ ေျပာလား´

လွလွသုန္းသည္ ေခါင္းညွိမ့္ျပေလသည္။

`နင္ကေရာ သူ႔ကို ၾကိဳက္လို႔လား´

လွလွသုန္းသည္ ဘာမွ ျပန္မေျဖေခ်။

`ေျပာေလဟာ နင္ကလဲ၊ ေမာင္ႏွမ ခ်င္းဘဲဟာ ရွက္မေနပါနဲ႔´

ထိုအခါ လွလွသုန္းသည္ ေခါင္းညွိမ့္ျပေလသည္။ ထိုသို႔ ေခါင္းညွိမ့္ျပသည္ကို ျမင္ရေသာအခါ လွလွေလးသည္ ၀မ္းသာသြားေလ

ေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေစာေစာက လွလွသုန္းေျပာသည့္ သူတို႔ မျဖစ္ၾကေသးဘူး ဆိုသည္ကို သတိရသြားသျဖင့္

`ဟင္ ဒါနဲ႔ နင္တို႔က မျဖစ္ေသးဘူးဆို´

လွလွသုန္းသည္ ေခါင္းညွိမ့္ျပေလသည္။ လွလွေလးသည္ အနည္းငယ္ စဥ္းစားရၾကပ္သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ အေတြ႔အၾကံဳရင့္

က်က္ေသာ လွလွေလးသည္ သေဘာေပါက္စြာျဖင့္

`ေအာ္ ေအာ္ နင္က သူ႔ကို အေျဖမေပးရေသးဘူး ဆုိပါေတာ့၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား´

လွလွသုန္းသည္ ေခါင္းညွိမ့္ျပေလသည္။

`နင္ကလဲဟာ ၾကိဳက္ေနရဲ႕သားနဲ႔ အေျဖမေပးဘဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ´

ထိုအခါ လွလွသုန္းသည္ ရိႈက္သံသဲ့သဲ့ျဖင့္ တခြန္းတည္းေသာ စကားကို ဆိုေလသည္။

`ေၾကာက္လို႔´

ဘုရားေရ။ လွလွေလးသည္ စိတ္ထဲက ဘုရားတမိေလေတာ့သည္။ လွလွသုန္းသည္ ဘာကိုေၾကာက္ေနသနည္း။ သူသည္ အမ်ိဳး

သမီးအမ်ားအျပားျဖင့္ အေတြ႕အၾကံဳ ရွိခဲ့သူျဖစ္ေလသည္။ အမ်ဳိးသမီးတိုင္းလိုလိုပင္ အစပထမ တြင္ ေၾကာက္ၾကသူခ်ည္းျဖစ္ေလ

သည္။ ထိုအေၾကာက္ကား ထိေတြ႕ဆက္ဆံရသည္ကို ေၾကာက္ၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။ ကိုယ္ခ်စ္ေသာသူအား အေျဖေပးရန္ ေၾကာက္

ေသာသူ သူမေတြ႕ဘူးေခ်။ လွလွသုန္းသည္ အေျဖေပးျပီးပါက အကိုႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရမည္ကို ေၾကာက္၍ အေျဖမေပးဘဲထား

သည္ဟု သူထင္ေလသည္။ တကယ္ခ်စ္သည္ႏွင့္ ထုိအေၾကာက္တရားသည္ အလိုလိုေပ်ာက္သြားတတ္သည္ကို သူ႔အေတြ႕အၾကံဳ

အရ သိျပီးသားပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္

`နင္ကလဲဟာ ေၾကာက္လို႔မ်ား အေျဖမေပးဘဲထားရတယ္လို႔၊ ေၾကာက္စရာဘာမွမရွိဘူး၊ နင္ခ်စ္ရင္ သူ႔အလိုလို အေၾကာက္ေျပ

သြားမွာေပါ့ဟ၊ အလြန္ဆံုး ပထမတခါေလာက္ဘဲ နဲနဲပါးပါးေၾကာက္မွာေပါ့၊ ပီးေတာ့လဲ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ ေၾကာက္စရာဘာမွမရွိ

ဘူး၊ တခါထဲ ဒါေလးမ်ား နင္က ငါ့ကိုေစာေစာကလာမေျပာဘူး၊ ခုၾကည့္စမ္း နင္အခ်ိန္ဆြဲေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲမသိဘူး၊

ဟိုက နင္အခ်ိန္ဆြဲေနတာနဲ႔ စိတ္ပ်က္ျပီး ေနာက္တေယာက္ရွာသြားမွ နင္ေမာေၾကာဆိုက္ေနမွာ၊ ငါေတာင္ မသိလို႔ အကို႔ကို တျခား

မိန္းခေလးေတြနဲ႔ စပ္ေပးေသးတယ္၊ ေတာ္ေသးတယ္ သူစိတ္မ၀င္စားလို႔၊ မနက္ျဖန္ေဆးရံုသြားရင္ တခါတည္း အေျဖတန္းေပး

လိုက္၊ နင္မေျပာရဲရင္ နင့္အစား ငါေျပာေပးမယ္´

လွလွေလးသည္ သူ႔အမကို အားမလိုအားမရဟန္ျဖင့္ သူ႔သဘာ၀အရ မိန္းမခ်င္း ေျပာသလို ေျပာေတာ့သည္။ ထိုအခါ လွလွသုန္း

သည္ လွလွေလးကို ၾကည့္ကာ ပံုမွန္ေလသံျဖင့္ ျပန္ေျပာေလေတာ့သည္။

`လွေလး နင္မသိဘဲ အရမ္းမေျပာနဲ႔၊ ငါ့ ကိုေအာင့္ကို မေၾကာက္ဘူး၊ သူငါ့ကို ဘာလုပ္လုပ္ ငါမေၾကာက္ဘူး၊ ငါသူ႔ကိုေျပာျပီးသား၊

ငါ့ခႏၲာကိုယ္ကိုလိုခ်င္လား၊ ယူလို႔၊ ဒါေပမဲ့ ငါ အေျဖမေပးခ်င္ဘူး၊ လက္မထပ္ခ်င္ဘူးလို႔၊ ဘာလို႔လဲသိလား၊ ငါေၾကာက္တာ

အေဖက ငါ့ကိုအျပစ္ေျပာမွာကိုဘဲ၊ သူ႔နာမည္မွာ လွ မွမပါတာ။ ေတာ္ၾကာ ငါ့ေၾကာင့္ သူ႔ လွ မ်ဳိးရိုးၾကီး ပ်က္စီးသြားပါျပီဆိုျပီး ငါ့

ကိုေျပာမွာ၊ နင္စဥ္းစားၾကည့္စမ္း ငါတို႔ အဖိုး အဖြားလက္ထက္ကတည္းက ထိမ္းသိမ္းလာတဲ့ ဒီ လွမ်ဳိးရိုးၾကီး ငါ့ေၾကာင့္ ပ်က္စီး

တယ္ျဖစ္ေနမွာ။ လွေဖသမီးက ေလးေအာင္နဲ႔ ယူသြားတယ္၊ နင္တို႔ လွ မ်ဳိးရိုးမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ လူေတြကေျပာရင္ အေဖကဘာ

ျပန္ေျပာမလဲ၊ နင္စဥ္းစားၾကည့္စမ္း၊ ငါဒီတသက္ ကိုေအာင့္ကို လက္မထပ္ဘူး၊ ငါ့ေၾကာင့္ေတာ့ လွ မ်ဳိးရိုး အပ်က္မခံဘူး´

ထိုသို႔လွလွသုန္းသည္ သူ႔ရင္ထဲရွိေနသည္မ်ားကို ေျပာျပီးသည့္အခါတြင္ ရိႈက္ၾကီးတငင္ ထပ္ငိုျပန္ေတာ့သည္။ ဤတၾကိမ္တြင္မူ

လွလွေလးသည္ လွလွသုန္းအား မေခ်ာ့ေတာ့ေပ။ လွလွေလးသည္ အေျခအေနမွန္ကို သေဘာေပါက္သြားကာ သူကိုယ္တိုင္ပင္

ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။

(၂၀) ေနာက္ေၾကာင္း။

ထို႔ေနာက္ လွလွေလးသည္ လွလွသုန္းႏွင့္ စကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာျဖစ္ေလသည္။ ထိုမွ လွလွေလးလည္း အေၾကာင္းစံုကို

သိရေတာ့သည္။ လွလွသုန္းသည္ ျမိဳ႕ထဲရွိ စတိုးဆိုင္တခုတြင္ အေရာင္းစာေရးမ လုပ္ေနသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္ေလသည္။ ထိုစတိုး

ဆိုင္အနီးတြင္ နာမည္ၾကီး အေအးဆိုင္ တခုလည္းရွိေလသည္။ ထိုအေအးဆိုင္ အေဖ်ာ္ဆရာ၏ အကူမွာ ကိုေလးေအာင္ပင္ျဖစ္

ေလသည္။

ကိုေလးေအာင္သည္ နယ္မွေရာက္လာျပီးေနာက္ ထိုအေအးဆိုင္တြင္ အလုပ္သမားျဖင့္ ၀င္လုပ္ေလသည္။ ထိုဆိုင္မွာပင္ေန၍ ထို

ဆိုင္မွာပင္စားေလသည္။ ကိုေလးေအာင္သည္ အလုပ္ၾကိဳးစားသည္၊ ဘာမဆို သင္ယူလိုသူလည္းျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကာ

လာေသာအခါတြင္ ဆိုင္အတြက္ အေရးပါေသာ သူတဦးျဖစ္လာကာ အေဖ်ာ္ဆရာ၏ လက္ေထာက္ သုိ႔ပင္ေရာက္ရွိလာေလေတာ့

သည္။

ကိုေလးေအာင္သည္ တခါတရံ စတိုးဆိုင္မွ အေအးမွာေသာအခါသြားပို႔ရင္းျဖင့္ လွလွသုန္းႏွင့္ ေတြ႔ေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္

ေမတၲာသက္၀င္ ခ်စ္ခင္မိေလသည္။ ထိုအခါ ေယာက္က်ားတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ခ်စ္ခြင့္ပန္ေလေတာ့သည္။ လွလွသုန္းလည္း ရိုးသား

၍ ၾကိဳးစားေသာ ကိုေလးေအာင္အား လက္ခံလိုေပသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္ ထို မ်ဳိးရိုး အေၾကာင္းရွိေနသျဖင့္ အေျဖျပန္ေပးရန္

မ၀ံ့မရဲျဖစ္ေနေလသည္။

ကိုေလးေအာင္သည္ သူ႔အားမည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္အေျဖျပန္မေပးသနည္းဟု အျမဲေမးေလသည္။ လွလွသုန္းသည္ ထိုအေၾကာင္း

အား ကိုေလးေအာင္အား မေျပာရဲေခ်။ ရွက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအေၾကာင္းအား တျခားသူအားေျပာမိက ဟားတုိက္ရယ္

မည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ နင္တို႔က ဘာမို႔လဲ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ဟု ဆိုခ်င္ဆိုေပလိမ့္မည္။ လွလွသုန္းကိုယ္တုိင္ပင္လွ်င္

ထိုမ်ဳိးရိုး ဆိုသည္မွာ အေရးပါသည့္အရာမဟုတ္ဟုထင္ေလသည္။ ထုိသို႔ေျပာရမည္ကိုပင္ ရွက္ေလသည္။

သို႔ေသာ္ ဦးလွေဖ အတြက္မွာကား အလြန္အေရးၾကီးေပသည္။ သူ႔တြင္ၾကြား၀ါစရာ ျပည့္စံုၾကြယ္၀ေသာ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈ႔ မရွိ

ေခ်။ ပညာလည္းမရွိေခ်။ သူ႔တြင္ ၾကံဖန္ဂုဏ္ယူစရာဟူ၍ ဒီတခုတည္းသာရွိေလသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဒီတခုတည္းကိုပင္

ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ၾကံဖန္၍ ၾကြား၀ါရေလသည္။ ရပ္ကြက္အတြင့္ရွိ လူမ်ားသည္ ထိုၾကံဖန္ ၾကြား၀ါမႈ႕ကို ဂရုျပဳ အေလး

ထားၾကသည္ကားမဟုတ္ေပ။ စကားရွိ၍ ေျပာျခင္းျဖစ္သည္ဟုသာ မွတ္ယူၾကေလသည္။ မည္သူမွလည္း ဦးလွေဖအားအေရးမပါ

တာလာၾကြားေနသည္ဟု မရံႈ႕ခ်ၾကေခ်။ ဦးလွေဖ ေျပာသည္မွာ မွန္ေၾကာင္းလည္း မ်ဳိးရိုးက သက္ေသခံေနသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္

ပင္တည္း။

ထိုကဲ့သို႔ ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ လွလွသုန္းသည္ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ျဖစ္ေနၾကေသာအခ်ိန္မွာပင္ တဦးတည္းက်န္ေနေသာ နယ္မွ

မိခင္သည္ မက်မ္းမမာျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ကိုေလးေအာင္လည္း ကမန္းကတန္း နယ္သို႔ျပန္ကာ မိခင္အား ျပဳစုရေလေတာ့သည္။

သုိ႔ေသာ္ ေရာဂါကၽြမ္းေနေသာ ကိုေလးေအာင္၏ မိခင္သည္ ၾကာၾကာမခံေခ်။ ကိုေလးေအာင္ လက္ေပၚမွာပင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေလ

သည္။ ထိုအခါ ကိုေလးေအာင္သည္ ျမိဳ႕မွာပင္ အေျခခ်ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ မိခင္ခ်န္ခဲ့သည့္နယ္မွ အိမ္ႏွင့္ ေျမကိုေရာင္းခ်၍

လွလွသုန္း ေနထိုင္သို႔ရပ္ကြက္တြင္ အိမ္တလံုး၀ယ္ကာ တဦးတည္းေနထိုင္ရင္း လွလွသုန္း၏ အခ်စ္ကို ဇြဲေကာင္းေကာင္းျဖင့္

ေစာင့္ေနေလေတာ့သည္။

ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ လွလွသုန္းတို႔၏ အေနအထိုင္ကား ပိရိလွေပသည္။ လွလွသုန္း၏ ေတာင္းဆိုမႈ႕ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ လွလွသုန္း

သည္ ကိုေလးေအာင္သူ႔အားၾကိဳက္ေနသည္ကို ရပ္ကြက္အတြင္းရွိသူမ်ား မသိေအာင္ လ်ဳိ႕၀ွက္ထားေပးရန္ ေတာင္းဆိုထားေလ

သည္။ ကိုေလးေအာင္လည္း လွလွသုန္း၏ အလိုကိုလိုက္ကာ ရပ္ကြက္အတြင္းတြင္ မသိသလိုပင္ေနေလသည္။ လွလွသုန္းေၾကာင့္

လွလွေလးအား ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းသင္းေလသည္။

အေၾကာင္းစံုကို သေဘာေပါက္သြားေသာအခါ လွလွေလးသည္ ဦးေႏွာက္အေတာ္စားသြားေလေတာ့သည္။ ထိုျပႆနာသည္

တိမ္မေရာင္ျဖင့္ နက္ေလသည္။ ဘာမဟုတ္တာေလးသည္ ဘာမဟုတ္တာၾကီး ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

ဒီ မ်ဳိးရိုးကို အဓိကထားေနသူမွာလည္း ဖခင္ၾကီး တဦးတည္းပင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းစံုကို ဖြင့္ေျပာကာ ဖခင္ၾကီးအား ခြင့္ေတာင္း

ပါက မိဘပီပီ ခြင့္လႊတ္မည္မွာ ရာႏံႈးျပည့္နီးပါးေသခ်ာေပသည္။ သို႔ေသာ္ ဖခင္ၾကီးတြင္ ဂုဏ္ယူၾကြား၀ါစရာကား ရွိေတာ့မည္မဟုတ္

ေပ။ ထိုအခါ ဖခင္ၾကီးသည္ စိတ္ဓါတ္က်သြားႏိုင္ေပသည္။ အသက္ၾကီးမွ သားသမီးမိုက္ေၾကာင့္ စိတ္ဓါတ္က်သြားေသာ မိဘတို႔၏

အျဖစ္အပ်က္ကို လွလွေလးသည္ ရုပ္ရွင္ထဲတြင္ မၾကာခနၾကည့္ဘူးေလသည္။ ထိုသားသမီးမ်ားကား မိဘမရွိေသာအခါမွ မွားမွန္း

သိကာ ေနာင္တရၾကကုန္ေလသည္။ ထိုေနာင္တသည္ တသက္လံုး သူတို႔အား ေျခာက္လွန္႔သြားေပလိမ့္မည္။

လွလွေလးသည္ ထိုသို႔ အျဖစ္မခံလိုေပ။ သူ႔အမအားလည္း သူခ်စ္ေသာသူႏွင့္ ညားေစခ်င္ေလသည္။ သူသည္ ကိုေလးေအာင္

အား သူ႔အမႏွင့္သာ သေဘာတူေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ဘာလုပ္ေပးရမွန္း မသိေခ်။ ေနာက္ဆံုးတြင္ လွလွေလးသည္ သူ႔

အမအား စိတ္ေသာကမျဖစ္ေစရန္ႏွင့္ ဖူးစာပါက ညားကိုညားေပမည္ ဟုေခၽြးသိပ္ကာ မနက္ျဖန္ ေဆးရံုသို႔သူတို႔ ၂ ေယာက္

သြား၍ ကိုေလးေအာင္အေျခအေနမွန္ သြားၾကည့္မည္ဟု ဆိုေလသည္။

(၂၁) ေဗဒင္ ။

လူနာၾကည့္ခ်ိန္အေရာက္ မွန္းဆကာ ၂ ေယာက္သား ေဆးရံုသို႔ထြက္လာေလေတာ့သည္။ လိုလိုမယ္မယ္ ဓါတ္ဘူး၊ အိုဗာတင္း၊

ႏို႔ဆီ၊ သၾကား၊ ခြက္၊ ဇြန္း၊ ပန္းကန္၊ အစရွိသျဖင့္ ေဆးရံုတက္လူနာမ်ား လိုအပ္မည္ထင္ရေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ယူေဆာင္

လာေလသည္။ ေဆးရံုတြင္ ဟိုေမးသည္ေမးျဖင့္ ကိုေလးေအာင္ ထားေသာ အခန္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ရပ္ကြက္အတြင္း

မွ လူမ်ားေျပာသည့္အတိုင္းပင္ အခန္း၀တြင္ ရဲသားၾကီး တဦးေစာင့္ေနေလသည္။ ထိုရဲသားၾကီးမွာ တာ၀န္ေက်လွေပသည္။

သူတို႔ အား ကိုေလးေအာင္ႏွင့္ မေပးေတြ႕ေခ်။ ဧည့္သည္မေတြ႔ရဟု ဆိုေလသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ၾကည့္ေသာအခါ ကိုေလးေအာင္

သည္ လွလွေလး ေတြးထင္ထားသည့္ ကာတြန္းရုပ္ကဲ့သို႔ မဟုတ္ေခ်။ ေခါင္းတြင္ပတ္တီးအေဖြးသားႏွင့္ေတာ့ ရွိသည္။ တိုင္

တြင္ ေဆးအိပ္တခုခ်ိတ္ဆြဲကာ ပိုက္တန္းလမ္းျဖင့္ ေဆးလည္းသြင္းထားသည္။

ေဆးရံုတြင္ သံုးတတ္သည့္ အက်ႌအျပာၾကီး ၀တ္ကာ ေစာင္ျခံဳထားသျဖင့္ ခႏၲာကိုယ္တြင္ မည္မွ်ထိခိုက္သြားသည္ကိုကား သဲသဲကြဲ

ကြဲ မျမင္ရေပ။ ရဲသားၾကီးအဆိုအရမူ ဘိုက္တြင္ ဒါးဒဏ္ရာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ရထားသည္ဟုဆိုေလသည္။ ကံေကာင္း၍ အသက္

မေသ ဟုဆိုေလသည္။ ကိုေလးေအာင္ အေျခအေနကို အေ၀းမွၾကည့္ကာ လွလွသုန္းသည္ မ်က္ရည္တြင္တြင္က်ေလသည္။ ထို

အခါ လွလွေလးသည္ ရဲသားၾကီးအား ခနမွ် အနီးကပ္ ၾကည့္ခြင့္ေပးရန္ အသနားခံေျပာရင္း လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားသည့္ေငြစကၠဴ

အခ်ိဳ႕အား ရဲသားၾကီး လဖက္ရည္ ၀ယ္ေသာက္ရန္ဆိုကာ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ျဖင့္ ေပးေလေတာ့သည္။

ထိုအခါ သေဘာအလြန္ေကာင္းေသာ ရဲသားၾကီးသည္ လွလွေလးတို႔အား သနားသြားသျဖင့္ ကမ္းေပးေသာ လဖက္ရည္ဖိုးအား

လွမ္းယူကာ သိပ္မၾကာေစရန္ ေျပာရင္း ၀င္ေတြ႔ခြင့္ေပးေလသည္။ လွလွေလးတို႔လည္း ကမန္းကတမ္း ကိုေလးေအာင္ အနားသို႔

သြားကာ ၾကည့္ရႈ႕ၾကေလသည္။ ကိုေလးေအာင္ကား သတိမရေသးေခ်။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ထမီအနီ၀တ္ ဆရာမတဦးသည္ ကိုေလး

ေအာင္ အနားသို႔ ေရာက္လာေလေတာ့သည္။

ဆရာမသည္ လွလွေလးတို႔ ကိုျမင္ေသာအခါ အံ့ၾသသင့္စြာျဖင့္ ဒီလူနာမွာ ရဲအမႈ႔ျဖစ္၍ ဧည့္သည္ၾကည့္၍ မရေၾကာင္းေျပာေလသည္။

သုိ႔ေသာ္ ပါးနပ္ေသာ လွလွေလးသည္ သူသည္ ေဆြးမ်ဳိးနီးစပ္ေတာ္သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရဲသားၾကီးအား ခြင့္ေတာင္းျပီးျပီျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္

လည္ရွင္းျပရင္း လူနာအေျခအေနကို ေမးေလေတာ့သည္။

ထိုအခါ ဆရာမေလးသည္ လူနာအေျခအေနကို လွလွေလးတို႔အား ရွင္းျပေလသည္။ အေရးအၾကီးဆံုး ဒဏ္ရာသည္ ဘိုက္မွ

ဒါးဒဏ္ရာပင္ျဖစ္သည္။ ကံေကာင္း၍သာ အထဲမွ အူကို မထိမိျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဒဏ္ရာသည္ အေတာ္နက္သည္။ စိုးရိမ္ရသည္။

ေဆးရံုအေရာက္ေစာ၍သာ လူနာအသက္အႏၲရယ္မွ လြတ္သည္ဟုဆိုေလသည္။ ထို႔အျပင္ တကိုယ္လံုးတြင္လည္း ဒဏ္ရာမ်ား

ရထားသည္ဟုဆိုေလသည္၊ ေခါင္းလည္း ၃ ေနရာကြဲကာ ျပန္ခ်ဳပ္ထားသည္၊ စုစုေပါင္း ဒဏ္ရာ ၁၅ ခ်က္ ရွိသည္ဟု လူနာကုတင္

တြင္ ေရးထားေသာ မွတ္တမ္းကို ၾကည့္ကာ ေျပာေလသည္။ ယခုအခါ ဒဏ္ရာျပင္းသျဖင့္ အိပ္ေဆးထိုးကာ ေပးအိပ္ထားေၾကာင္း

ေျပာျပေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေစာင္ကို အသာလွပ္ကာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားကို ျပေလသည္။

လွလွသုန္းကား မ်က္ရည္က်ကာ တခ်ိန္လံုးငိုေနေတာ့သည္။ လွလွေလးသည္ ဆရာမအား အကူအညီေတာင္းကာ သူ႔တြင္ ပါလာ

ေသာ ပစၥည္းမ်ားအား ကိုေလးေအာင္ သတိရလွ်င္ သံုးရန္ေပးေလသည္။ ဆရာမလည္း ကိုေလးေအာင္ နေဘး စားပြဲေပၚတြင္

ထားခဲ့ရန္ေျပာသျဖင့္ လွလွေလးသည္ စာပြဲေပၚတြင္ စီစီရီရီ တင္ထားေပးေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ လူနာေစာင့္ လုပ္၍

မရေသာေၾကာင့္ ကိုေလးေအာင္ အေရးေပၚလိုအပ္လွ်င္ သံုးရန္ ေငြစကၠဴ တထပ္အား ဆရာမအားအပ္ေလသည္။ ဆရာမသည္

ထိုေငြအား လက္မခံဘဲ ကိုေလးေအာင္ ေခါင္းအံုးေအာက္တြင္ ထားခဲ့ရန္ ႏွင့္ ကိုေလးေအာင္ သတိရလာက ေျပာျပေပးမည္ျဖစ္

ေၾကာင္းေျပာကာ လွလွေလးတို႔အမည္ႏွင့္ ေငြေၾကးပမာဏ ကိုမွတ္ထားေပးေလသည္။

ေဆးရံုမွ ျပန္လာေသာအခါတြင္ လွလွသုန္းသည္ ကိုေလးေအာင္အတြက္ ဆုေတာင္းေပးခ်င္သည္ ဆိုသျဖင့္ တံခိုးၾကီးဘုရားသို႔

၂ ေယာက္သား သြားၾကေလေတာ့သည္။ ပန္း၊ ဆီမီးမ်ား ၀ယ္ကာ ကိုေလးေအာင္ ေမြးသည့္ ေသာၾကာေဒါင့္တြင္ ကိုေလးေအာင္

အျမန္ျပန္လည္ က်မ္းမာလာေစရန္ ဆုေတာင္းၾကေလသည္။ ထိုေနာက္ ဘုရားအား လည့္ပတ္ၾကည္ညိဳရင္းျဖင့္ ေစာင္းတန္းတေန

ရာတြင္ ေဗဒင္ဆရာတဦးအား လွလွေလး အမွတ္မထင္ ျမင္မိေလေတာ့သည္။

ထိုအခါ လွလွေလးသည္ ေဗဒင္ေမးၾကည့္လွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု စိတ္ကူးရသျဖင့္ လွလွသုန္းႏွင့္ တိုင္ပင္ရာ လွလွသုန္းလဲ သေဘာ

တူသျဖင့္ ၂ ဦးသား ကိုေလးေအာင္အတြက္ ေဗဒင္ေမးၾကေလေတာ့သည္။ ကံအားေလွ်ာ္စြာပင္ လွလွသုန္းသည္ ကိုေလးေအာင္

၏ ေမြးေန႔အတိအက်ကို သိေနေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မ်ားမၾကာမွီက ကိုေလးေအာင္သည္ သူ႔ေမြးေန႔ ဟုဆိုကာ

လွလွသုန္းအားဘုရားသို႔ ေခၚ၍ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႔ လုပ္ျပီး ထမင္းေကၽြးဘူးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။

ေဗဒင္ဆရာအား ကိုေလးေအာင္၏ ေမြးေန႔ကိုေပး၍ တြက္ခိုင္းရာ ေဗဒင္ဆရာသည္ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ျဖင့္ သူ၏ ေက်ာက္သင္ပုန္း

ေပၚတြင္ တြက္ခ်က္ကာ ဤသို႔ေဟာေလေတာ့သည္။

ကာယကံရွင္အတြက္ ဒီႏွစ္သည္ အလြန္ကံဆိုးေသာအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ရာဟုျဂိဳလ္သည္ အလံုးလိုက္ အရင္းလိုက္ျဖင့္ ေသာၾကာသား

အား နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ဒုကၡေပးလွ်က္ရွိသည္။ အခန္႔မသင့္လွ်င္ အသက္ပင္ ဆံုးရံႈးႏိုင္သည္ဟု ဆိုေလသည္။ ထိုသို႔ေဟာလိုက္သည္

ႏွင့္ လွလွေလး ႏွင့္ လွလွသုန္းတို႔သည္ မွန္လိုက္တာ ဆရာရယ္၊ မွန္လိုက္တာ ဆရာရယ္ ဟူ၍ ျဖစ္ကုန္ၾကေလေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္မည္သုိ႔လုပ္ရမည္နည္း ဟုေမးၾကည့္ေသာအခါတြင္ ေဗဒင္ဆရာတို႔၏ ထံုးစံအရ ယၾတာ ေခ်ရေလေတာ့သည္။

ယၾတာမွာ အလြန္ကံဆိုးေနေသာ ကိုေလးေအာင္အားေသဆံုးေစ၍ နာမည္သစ္ျဖင့္လူသစ္ ျပန္ေမြးဖြားေပးရန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။

နားမလည္၍ ေသခ်ာ ျပန္ေမးေသာအခါ ကံဆိုးေနေသာ ကိုေလးေအာင္၏ ဆံစ၊ လက္သည္းစ၊ ေျခသည္းစ မ်ားကို လူရုပ္တခုတြင္

ကပ္၍ သူေနထိုင္ရာအနီး သင္းခ်ဳိင္းကုန္းတြင္ သူ႔ေမြးေန႔ျဖစ္ေသာ ေသာၾကာေန႔၌ ျမဳတ္ႏွံသျဂိဳလ္ကာ ထိုလူအား နာမည္သစ္ျဖင့္

ဘ၀အသစ္ ျပန္စေပးျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေဗဒင္ဆရာ၏ နာမည္သစ္ျဖင့္ ဘ၀ျပန္စသည္ ဆိုသည့္ စကားေၾကာင့္ လွလွေလး

သည္ အထူးပင္ စိတ္၀င္စားသြားေလေတာ့သည္။ မည္သည့္နာမည္ကို ေပးရမည္နည္း ဟုေမးေသာအခါတြင္ ေဗဒင္ဆရာသည္

တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ျဖင့္ တြက္ျပန္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ နာမည္သစ္ သိန္းထြန္း ဟု ေခၚလွ်င္ေကာင္းမည္ဟုဆိုေလသည္။ ထိုအခါလွလွေလးသည္ မ၀ံ့မရဲျဖင့္ ေဗဒင္ဆရာအား

လွထြန္း ဟုေပး၍ ရ မရေမးၾကည့္ရာ ေဗဒင္ဆရာသည္ သူတြက္ထားသည့္ ေက်ာက္သင္ပုန္းအား ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ရင္း အနီးရွိ

စာအုပ္ အား ဟိုလွန္ ဒီလွန္ၾကည့္ေလေတာ့သည္။ လွလွေလးလည္း ရင္တထိပ္ထိပ္ျဖင့္ ေဗဒင္ဆရာ၏ အေျဖကို ေစာင့္ေနေလ

ေတာ့သည္။

ေဗဒင္ဆရာသည္ တအုပ္ျဖင့္ အားမရ။ ေနာက္တအုပ္ကို လွန္ၾကည့္ျပန္သည္၊ ထိုေနာက္ ေက်ာက္သင္ပုန္းတြင္ ဂဏန္းအနည္းငယ္

ျဖည့္စြက္ျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ အားရေၾကနပ္သည့္ ေလသံျဖင့္ လွထြန္း ကပို၍ ေကာင္းသည္ဟုဆိုေလသည္။ လွလွေလးတို႔လည္း

ထခုန္မတတ္ ၀မ္းသာမိေလသည္။ ထိုေနာက္ ေဗဒင္ဆရာေတာင္းသေလာက္ ေပးကာဘုရားေပၚမွ ၀မ္းသာအားရဆင္းလာေလ

ေတာ့သည္။

(၂၂) ကိုလွထြန္း ။

လွလွေလးတို႔သည္ ေနာက္တေန႔တြင္ ေဆးရံုသုိ႔သြားကာ ကိုေလးေအာင္အား သြားၾကည့္ျပန္ေလသည္။ ေဆးရံုတြင္ ရဲအေစာင့္

အေရွာက္ကင္းသြားျပီျဖစ္ေလသည္။ မနက္ေစာေစာ ကိုေလးေအာင္ သတိရလာကတည္းက စခန္းမႈးကိုယ္တိုင္ လာကာ အေသး

စိတ္ စစ္ခ်က္ယူသြားျပီျဖစ္ေလသည္။ ရဲအေစာင့္အေရွာက္ကိုလဲ ရုတ္သိမ္းသြားျပီးျဖစ္ေလသည္။ ကိုေလးေအာင္ကား အျပစ္ရွိ

သူမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ပင္တည္း။

လွလွေလးတို႔လာေသာအခါ ကိုေလးေအာင္သည္ ေက်းဇူးတင္စကား အထပ္ထပ္ဆိုေလသည္။ မေန႔က သူတို႔လာသြားသည့္

ေၾကာင္းကို ဆရာမေျပာျပသျဖင့္ သိျပီးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ လွလွေလးကလည္း ေက်းဇူးတင္ရန္မလိုေၾကာင္း သူ႔

ေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္သျဖင့္ သူ႔တြင္ တာ၀န္အမ်ားၾကီးရွိေၾကာင္း၊ ဒါတင္မက လွလွသုန္းႏွင့္ အေၾကာင္းပါ သူသိျပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊

ခုခ်ိန္မွစ၍ လွလွသုန္းသည္ ခြင့္ယူ၍ ေဆးရံုတြင္ေနခါ အကို႔အား ျပဳစုေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။

ကိုေလးေအာင္သည္ လွလွသုန္း ေဆးရံုတြင္ေန၍ သူ႔အားျပဳစုမည္ ဆိုသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ၀မ္းသာလံုးဆို႔ေနေလသည္။

ထို႔ေနာက္ လွလွေလးသည္ မေန႔က အကို႔အတြက္ ေဗဒင္သြားၾကည့္ၾကေၾကာင္း၊ ေဗဒင္ဆရာက ဒီအခ်ိန္အလြန္ကံဆိုးေနျဖင့္

ယၾတာေခ်ရမည္ ဟုေဟာေၾကာင္း၊ ေျခရမည့္ယၾတာကိုလည္းေျပာျပကာ နာမည္ပါ ေျပာင္းရမည္ အေၾကာင္း ေျပာေလသည္။

ထိုအခါ ကိုေလးေအာင္သည္ လွလွသုန္း သေဘာ၊ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ဟုဆုိသျဖင့္ လွလွသုန္းသည္ အလြန္၀မ္းသာသြားေလေတာ့

သည္။ ထိုေနာက္ ယၾတာအတြက္ လိုအပ္သည့္ ဆံစ၊ လက္သည္းစ၊ ေျခသည္းစမ်ားကို ပါလာေသာ ကပ္ေက်းျဖင့္ ျဖတ္ကာ

အသင့္ယူလာသည့္ ပလပ္စတစ္အိပ္မ်ားအတြင္း ခြဲထည့္ေလေတာ့သည္။ ကိုေလးေအာင္သည္ ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ နာက်င္ေနသည့္

ၾကားမွ၀မ္းသာအားရျဖင့္

`ကံဆုိးေနတာ ဟုတ္မယ္ထင္တယ္၊ ကံဆိုးရင္ မိန္းမရတတ္တယ္လို႔ လူေတြေျပာၾကတယ္´

ဟုဆိုသျဖင့္ လွလွသုန္းသည္ရွက္ကာ ကိုေလးေအာင္အား အမွတ္တမဲ့ လက္သီးျဖင့္ ထုမည္ဟန္ျဖင့္ ရြယ္ေလသည္။

ေနာက္မွ တကိုယ္လံုးတြင္ ေကာင္းသည့္အပိုင္း မက်န္သေလာက္ျဖစ္ေနသည့္ ကိုေလးေအာင္အား ထုမည့္ေနရာ ရွာမေတြ႕သျဖင့္

လက္သီးသည္ ေလထဲတြင္ တန္းလန္းျဖင့္ရပ္ေနေလသည္။ ထိုအခါလွလွေလးသည္

`ဟဲ့ အသုန္း ငါျပန္မွ နင့္ဟာနင္ သူ႔ကိုေကာင္းတဲ့ အပိုင္းရွာထု၊ ခု ေနအံုး၊ ဒဏ္ရာေတြအေၾကာင္းေမးအံုးမယ္´

ဟုဆိုကာ ကိုေလးေအာင္၏ အေျခအေနကို ေမးျမန္းေလသည္။ အေျခအေနကား လြန္စြာတိုးတက္လာေလသည္။

ထို႔ေနာက္ လွလွေလးသည္ ခတၱခနမွ် ေဆးရံုတြင္ ေနျပီးေနာက္ အိမ္ျပန္လာေတာ့သည္။ အိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါတြင္ ထံုးစံ

အတိုင္းလာေရာက္စပ္စုေသာ အမ်ဳိးသမီးထုအား အေျခအေနမွန္ကို ေျပာျပေလေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဗဒင္အလိုအရ

ကိုေလးေအာင္မွာမရွိေတာ့ဘဲ ကိုလွထြန္း ျဖစ္သြားျပီဟု ေၾကျငာေလေတာ့သည္။

(၂၃) လွလွေလး စက္ခ်ဳပ္ဆုိင္။

တေန႔ႏွင့္ တေန႔ ေခတ္ၾကီးသည္ ေျပာင္းလဲလာေလသည္။ တရက္ႏွင့္ တရက္ တိုးတက္လာေလသည္။ ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ လမ္းမ

ၾကီးကား ခ်ဳိင့္မ်ားျဖင့္ ထူေပါလာသည္။ သက္တန္းရင့္လာသည့္ သေဘာပင္တည္း။ လမ္းေဘးတြင္ ေစ်းဆိုင္ေပါင္းစံုျဖင့္ ရႈတ္ရွက္

ခတ္လာသည္။ လူဦးေရ ထူထပ္လာသည့္ သေဘာပင္တည္း။ ဒီရပ္ကြက္တြင္းရွိ တခ်ဳိ႕လူမ်ားသည္ တျခားတေနရာသို႔ ေျပာင္းသြား

ၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ကား တျခားတေနရာမွ ေရာက္လာၾကသည္။

လွလွေလးႏွင့္ သက္တူရြယ္တူ ခ်စ္ဘူးသည့္ သူမ်ားသည္လည္း ပံုစံေျပာင္းကုန္ၾကေလသည္။ ယခင္က က်စ္က်စ္လစ္လစ္ႏွင့္

လွေသာျမခင္သည္ပင္ခေလး ၃ ေယာက္အေမျဖစ္ကာ ဗိုသီဗတ္သီျဖင့္ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္ေနေလျပီ။

သုိ႔ေသာ္ လွလွေလး စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္ကား ဘာမွမေျပာင္းလဲေခ်။ ဆင္းဂါးတံဆိပ္ စက္အိုၾကီးလည္း တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ျဖင့္ အလုပ္

လုပ္ေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ လွလွေလးသည္လည္း အရင္အတိုင္းပင္ ႏုပ်ဳိလွပဆဲပင္ျဖစ္သည္။ အရြယ္ၾကီးသြားသည္ဟု မထင္

ရေပ၊ ဆိုင္သို႔ ေရာက္လာသည့္ အမ်ဳိးသမီးထု၏ အသက္အရြယ္သည္လည္း မေျပာင္းလဲသြားေခ်။ လွလွေလး စက္ခ်ဳပ္ဆိုင္သည္

ငယ္ရြယ္ လန္းဆန္း လတ္ဆတ္သည့္ အမ်ဳိးသမီးထုႏွင့္ စည္ကားျမဲ စည္ကားေနေလသည္။

ယခုအခါတြင္ လွလွေလးႏွင့္ အဖြဲ႕က်ေနသူမ်ားကား ငယ္ရြယ္သည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေခတ္ၾကီးေျပာင္း

လဲလာသည့္ နည္းတူ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ႕သည္လည္း ေျပာင္းလဲလာေလသည္။ ယခုအခါ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ကိုရီးယားစတိုင္

ဟုဆိုကာ စကပ္ တိုတိုေလးမ်ား ၀တ္ဆင္တတ္လာၾကသည္။ ေဘာင္းဘီၾကပ္ၾကပ္မ်ားကို ခုံမင္လာတတ္ေလသည္။ အမ်ဳိးသမီး

မ်ားသည္ သူတို႔ ခႏၲာကိုယ္အား အစြမ္းကုန္ ေဖၚခ်င္လာေတာ့သည္။ ထိုအခါလွလွေလးသည္ပိုအလုပ္ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။

`ဟဲ့ မိစန္း ဘာခ်ဳပ္မလိုတုန္း´

`အမ ဒီမွာ စကပ္တထည္ရတယ္တယ္ ေနာက္က နဲနဲပြေနလား မသိဘူး၊ ၾကည့္ေပးပါအံုး´

`အတိုလား အရွည္လား´

`အတိုေလး အမ၊ ေနာက္ကအကြဲေလးနဲ႔၊ ေရလည္မိုက္တယ္´

`ဟုတ္လား၊ သြား အခန္းထဲ၀တ္ၾကည့္ ငါလာခဲ့မယ္´

`ဟုတ္ကဲ့´

လွလွေလးသည္ ထံုးစံအတိုင္း တံခါးသြားပိတ္ကာ အခန္းထဲ လိုက္၀င္သြားေလေတာ့သည္။ မိစန္းကား ဖင္ၾကီးကုန္းကာျဖင့္

သူ႔စကပ္တိုေလးကို စြတ္ေနေလသည္။ လွလွေလးသည္ ကုန္းေနေသာ မိစန္းဖင္အား ေနာက္မွ လက္၀ါးျဖင့္အသာရိုက္ရင္း

`ေကာင္မ ဖင္ၾကီးကို လံုးေနတာဘဲ´

`ခစ္ ခစ္ ခစ္ လွလား အမ´

`လွတာေပါ့ဟဲ့၊ ငါေတာင္ ကိုက္စားခ်င္လာတယ္၊ ေသခ်ာရပ္စမ္း ငါၾကည့္အံုးမယ္´

လွလွေလး၏ အေျပာေၾကာင့္ စကပ္ဆက္မစြပ္ေတာ့တဲ့ မတ္တတ္ရပ္၍ ဖင္ကို ေနာက္ျပစ္ကာ ရင္ကိုေကာ့ရင္း ကိုယ္ကို

တပတ္လွည့္ျပေလသည္။

`ေတြ႔လား အမ၊ အစစ္ ေနာ္ အစစ္ ဘယ္သူ႔အကိုက္မွ မခံရေသးဘူး ခစ္ ခစ္´

`ယံုပါလိမ့္မယ္ အားၾကီးၾကီး၊ ငါသတင္းၾကားပါတယ္ေနာ္ နင္နဲ႔ တြဲေနတဲ့ ေကာင္ေတြအေၾကာင္း´

`အလကားပါအမရာ အဲဒါေတြက အီစီကလီေတြ၊ ဖီးလ္ မလာဘူး´

`အမယ္ ဒါဆို ညီးက ဘယ္လိုဟာမ်ဳိးမွ ဖီးလ္လာမွာလဲ´

`ခစ္ ခစ္ အမတုိ႔လို အထာညက္ေနတဲ့ သူမ်ိဳးဆို လာခ်င္လာမွာေပါ့။ သိပါတယ္ေနာ္ ဟိုေန႔က မလဲ့ကို ဖီးလ္ ေပးလိုက္တဲ့ကိစၥ´

`ဟဲ့ သူက နင့္ကို ျပန္ေျပာျပတာလား´

`အင္းေပါ့၊ စိတ္မပူပါနဲ႔ အမရာ၊ မလဲ့က ေကာင္းလြန္းလို႔တဲ့ သမီးကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ရင္ဖြင့္သြားတာ၊ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေတြ

ဆိုေတာ့ ဒီလိုဘဲေပါ့ အမရာ ခစ္ ခစ္ ခစ္´

`ဘာလဲ ညီးလဲ လိုခ်င္လို႔လား´

`ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ အမကလဲ´

`အမယ္ အမယ္ လာစမ္းေကာင္မ၊ တခစ္ခစ္နဲ႔ ငါ့ကို အသဲယားေအာင္ လာလုပ္ေနတယ္´

`ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ . . . အို႔ . . . အမ´

`၀ုန္း´

၀ုန္း ဆိုသည္မွာ လွလွေလး ႏွင့္ မိစန္း ထပ္ရက္ အိပ္ယာေပၚ ျပဳတ္က်သြားသည့္ အသံပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ကား

`အိ . . အိ . . အ . . အ . . အို႔ . . . . ´

ေခတ္ၾကီးကား တေျဖးေျဖး ေျပာင္းလဲလာသည္မွာ မွန္ေပသည္။ လွလွေလးအတြက္ ဒီေခတ္သည္ ေဖၚျမဴလာ မလိုေတာ့ေပ။

7 comments:

Gnialh Naht28 December 2014 at 04:26
Download ဆြဲခ်င္လို႔ linkတင္ေပးပါလား
Unknown21 July 2016 at 01:27
ကာမသုခကို အခ်ိန္ပိုင္း အမ်ိဳးသား အေဖာ္ အျဖစ္ ဌားျပီး ခံစားလိုသူ မမ မ်ား၊ အန္တီမ်ား ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္ . . သူရိန္ပါ . . 09453299467 ကို မက္ေဆ႕ပို႕ျပီး ဆက္သြယ္ပါ . . လံုျခံဳမႈအတြက္ စိတ္ခ်ပါ . . .။ မက္ေဆ႕တြင္ ေစ်းႏႈန္း ႏွင္႔ အစီအစဥ္ အေသးစိတ္ကို ေျဖၾကားေပးပါ႕မယ္။
Jackpot Call in Gold7 October 2016 at 15:37
nice post

Best Jackpot Tips Services
obat penggugur13 February 2017 at 19:30
Thank you very much for sharing information that will be much helpful for making coursework my effective.
Unknown5 June 2017 at 14:33
I was looking for a Research proposal Editing Company before I landed on this page and I have enjoyed reading the articles and the comments written by other users. I am looking forward to reading new blog posts on this site on a regular basis. Thanks so much for sharing this post with us. It will be of help to a lot of online users.
Unknown3 November 2017 at 21:16
good
Grades Master27 February 2020 at 04:12
Hello! Thanks for sharing knowledgeable post, I have read it very carefully. I just found this post very effective to make the concept strengthen.
I wanted to request you please visit my website, I have also post the knowledgeable information. If you need help with the writing essays are also offering writing services. You can contact us: info@gradesmaster.com Here is the Url of my website: https://gradesmaster.com/case_study_writers

Sunday 25 May 2014

လွလွေလး စက္ခ် ဳ ပ္ဆိုင္

7 comments: